Απόψεις

Η Τελευταία συνάντηση  των εκπροσώπων των σωματείων στο Παναιτωλικό θέλω να πιστεύω ότι σήμανε μια καινούρια αρχή. Πέρα από το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε η συνέλευση αυτή με τον τεχνικό Σύμβουλο χωρίς την παρουσία της προηγούμενης διοίκησης της Επιτροπής, η παρουσία 16 σωματείων δεν είναι κάτι που περνά απαρατήρητο, απαρατήρητες δε δεν περνάνε και οι απόψεις οι οποίες ακούστηκαν, οι αντιρρήσεις και οι προβληματισμοί οι οποίοι τέθηκαν.
   Τα θέματα των εξετάσεων αναβάθμισης διπλωμάτων και της εξεταστέας ύλης, οι συμμετοχές στην Εθνική ομάδα και η πιστοποίηση των αποστάσεων είναι λίγα μόνο από αυτά που χρήζουν ριζικής αλλαγής.  Καλούμαστε λοιπόν μετά από όλα αυτά τα χρόνια να επιλύσουμε προβλήματα τα οποία θα έπρεπε να είχαν εξαλειφθεί εξ αρχής.

Το θετικό βέβαια είναι ότι τα προβλήματα έχουν εντοπιστεί και η ανάγκη επίλυσης τους έχει γίνει αντιληπτή από όλους αλλά αυτό σίγουρα από μόνο του δεν αρκεί. Όπως και ένας Τεχνικός σύμβούλος  ή μία επιτροπή αργότερα, δεν μπορούν ως δια μαγείας να δώσουν λύσεις (άλλωστε και ο ρόλος τους δεν είναι αυτός). Θα πρέπει στην πορεία αυτή τα σωματεία, να παίξουν έναν πιο ενεργητικό ρόλο, να κάνουν προτάσεις, να εντοπίζουν προβλήματα  και να προτείνουν λύσεις και κυρίως να δυναμώσουν τη θέση τους μέσα στην Ομοσπονδία αποκτώντας ψήφο.

  Αυτό που απομένει τώρα είναι να δούμε αυτές τις προτάσεις των σωματείων (με την βοήθεια των εκπαιδευτών που διαθέτουν όπου χρειάζεται) να κατατίθενται στον τεχνικό σύμβουλο της αμέσως επόμενες ημέρες, με αυτό τον τρόπο λοιπόν θα αποδείξουν ότι η παρουσία τους εκεί δεν ήταν απλά μια εκδρομή αλλά πραγματική διάθεση για προσφορά.

 

 Δυστυχώς η συνάντηση αυτή πέρα από το καλό κλίμα των συζητήσεων  τον πλουραλισμό των απόψεων, ακόμα και της πραγματοποίησης των πτήσεων αν θέλετε, έδειξε και την άγνοιά μας σε βασικά ζητήματα. Μία έλλειψη ενημέρωσης που υπήρχε τα τελευταία χρόνια ηθελημένη ή όχι μας έχει οδηγήσει να αγνοούμε βασικές αρχές και λειτουργίες στο χώρο του παραπέντε.

  Η έκπληξη που νοιώσαμε,  ακόμα και όσοι διατελέσαμε μέλη προηγούμενων επιτροπών, μόλις ακούσαμε ότι δεν δηλώνονται όλοι οι αγώνες  στην FAI  για λόγους οικονομίας ήταν μεγάλη, βέβαια αν αποδειχτεί αυτό που λέγεται, ότι το ποσό που απαιτείται για κάθε αγώνα κυπέλλου είναι τριάντα Ευρώ  τότε δεν μιλάμε βέβαια για λόγους οικονομίας αλλά για λόγους σκοπιμότητας,

 Αλλά πέρα από αυτό καθαυτό το γεγονός, το ερώτημα που εγείρεται είναι πόσα ακόμα ζητήματα αγνοούμε, πόσα είναι αυτά που θα ανακαλύπτουμε στη πορεία και πόσα από αυτά θα μπορούν να διορθωθούν. Τέλος ένα μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσο γνωρίζουμε τι πραγματικά γίνεται μέσα στην Ομοσπονδία ποια είναι δηλαδή τα θέματα που κατεβαίνουν ποια η δικιά μας άποψη (του εκπροσώπου δηλαδή και πρώην προέδρου της επιτροπής)  και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους κατά πόσο αυτά που αφορούν το παραπέντε υποστηρίζονται σθεναρά  στα Διοικητικά Συμβούλια. Δυστυχώς η γραφειοκρατία είναι τέτοια που πρακτικά συνελεύσεων τα οποία έχει ζητήσει να λάβει το σωματείο μου εκκρεμούν εδώ και μήνες.

Ένα είναι σίγουρο αυτοί που θα αναλάβουν από το Μάρτιο και μετά καλούνται να βγάλουν το «φίδι από την τρύπα»  και ίσος στο δρόμο τους βρεθούν και αρκετοί που επιθυμούν να τους βάλουν τρικλοποδιές. Άρα ο τρόπος λειτουργίας της επιτροπής πρέπει να είναι  πιο ευέλικτος και να πλαισιωθεί από υποεπιτροπές ικανές να ξεπερνούν τα προβλήματα. Να είναι  ο τρόπος λειτουργίας, αυτό που δεν ήταν στις προηγούμενες επιτροπές. Πιο ομαδικός τέλος πάντων