Αποφυγή υπηνέμων στον Κιθαιρώνα

[Chris Lappas]

Δυστυχώς και σήμερα ήρθαμε πολύ κοντά στο να έχουμε περάσματα στα υπήνεμα. Το καροτάκι της ανόδου συνοδεύτηκε από άγριο μαστίγιο όταν δυνάμωσε ο αέρας με αποτέλεσμα πολλοί πιλότοι να αγωνίζονται για να απομακρυνθούν από την πλαγιά.

[focman]

Όσοι εχθές κινδύνεψαν να πανε στα υπηνεμα του Κιθαιρωνα χρειάζονται επειγόντως να παρακολουθήσουν μαθήματα ξανα στην σχολή τους ... Ήταν μέρα που φαινόταν ότι μπορεί να δυναμώσει ο αέρας και ομως αντί να προτιμήσουν την ασφάλεια στην μέση του βουνού η έξω στον κάμπο έφτασαν γρηγορα στην κορυφή και μετα , αγωνία να σωθούν. Σε αυτό το βουνό υπάρχει πάντα άνεμο βαθμίδα όταν έχει μελτέμια με ξαφνικές ανοδους στην ένταση . Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον 20 πιλότοι έχουν φύγει στα υπηνεμα ...πότε αυτο θα γίνει μάθημα άραγε ; Μήπως μια περιγραφή απο όσους πήγαν πίσω θα βοηθούσε ;

[tsoukasvaggelis]

Ελληνικό Πρωτάθλημα παρα5 1998.

Καλή η πρόταση του Focman...

Πετούσα με ένα UP Soul τότε, ένα πολύ καλό αλεξίπτωτο για την εποχή του με καταπληκτική στροφή μέσα στα θερμικά, αλλά βέβαια λιγότερο από 50kmh μέγιστη ταχύτητα.
Καιρός κλασσικός Κιθαιρωνικός, με μελτέμι.
περιστασιακά μεγάλα θερμικά "έκοβαν " την ένταση του μελτεμιού στην απογείωση και μπορούσες να απογειωθείς και να πετάξεις με ασφάλεια έξω από το βουνό, όταν όμως τελείωνε το θερμικό, υπήρχε ξαφνική αύξηση της έντασης του ανέμου.
Απογειώθηκα και έφυγα σιγά-σιγά έξω, όπου πάνω από το χωριό 300-400 μέτρα, το βάριο άρχισε να χτυπάει +2.Ήταν ένα φαρδύ θερμικό +2, χωρίς ανατάραξη, που σου προκαλούσε μια σιγουριά. Στην αρχή ήταν κάθετο για 500 μέτρα, στην πορεία όμως και καθώς ανέβαινες, αποκτούσε μια κλίση που γινόταν όλο και μεγαλύτερη. Συνέχιζα να ανεβαίνω με +3 μετά τα 900 μέτρα, αλλά δεν μου πέρναγε από το μυαλό τότε μέσα στη χαρά της ανόδου ότι για να έχει τόσο μεγάλη κλίση ένα θερμικό που είναι τόσο δυνατό, θα πρέπει ο μετεωρολογικός άνεμος να είναι πολύ ισχυρός.Το θερμικό, με την κλίση την οποία είχε αποκτήσει, κατευθυνόταν σε ένα λούκι του Κιθαιρώνα πάνω από το μοναστήρι, δυτικά από την μεγάλη κορυφή. Σε κάθε στροφή, όταν ερχόμουν κόντρα στον άνεμο, είχα κάποια ταχύτητα, λιγότερο από 10 kmh, δεν αισθανόμουν όμως κίνδυνο, καθώς το θερμικό ήταν τόσο σταθερό και δυνατό, που νόμιζα ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορέσω να φύγω από αυτό.
Κάποια στιγμή και ενώ πλησίασα το ύψος του βουνού σκέφτηκα να βγω λίγο από το θερμικό μπροστά για να δω αν τρυπάει το αλεξίπτωτο, μόλις όμως το έκανα αυτό ήταν αργά, βγήκα απέναντι στον αέρα που με πήγαινε πίσω. Στην αρχή ήμουν εντελώς ακίνητος, βγήκα σχεδόν από το κάθισμα και τερμάτισα την επιτάχυνση, αλλά δεν ήταν αρκετό. Συνέχιζα να είμαι ακίνητος, ενώ κάθε προσπάθεια να τραβήξω κάποιο φρένο για να στρίψω και να απομακρυνθώ από το σημείο αυτό του βουνού, με πήγαινε όλο και πιο πίσω.
Κατάλαβα ότι είχα δύο επιλογές με την εμπειρία που είχα τότε, η μία ήταν να κάνω top landing στην κορυφή, και η άλλη ήταν να πάρω όσο το δυνατόν περισσότερο ύψος και να γυρίσω να φύγω με ούριο πάνω από τη θάλασσα. Είχα ακούσει ότι αυτό είχε ξανασυμβεί, και με τρόμαζε το SIV που θα έπρεπε να κάνω στα υπήνεμα, οπότε προσπάθησα να προσγειωθώ. Επειδή δεν είχα ρυθμίσει σωστά την επιτάχυνση στο Αλεξίπτωτο, για να καταφέρω να την τερματίσω, χρειάστηκε να βγω από το κάθισμα για να ρίξω όλο το βάρος μου και να τερματίσω τα ράουλα, κάτι που μου χάλαγε την αεροδυναμική και άρχισε να με κατεβάζει πάνω στην κορυφογραμμή. Εκεί όμως η κορυφή ήταν πολύ στενή, και υπήρχε ένα μόνο μέτρο για να πατήσω. Μετά άρχισε η κατηφόρα προς τα πίσω.
Συνέχισα να κατεβαίνω, αλλά και να πηγαίνω πίσω, μέχρι που βρέθηκε το σώμα μου 2 μέτρα πίσω από την κορυφή, ένα μέτρο από το έδαφος και φαινόταν ότι θα πατήσω με ασφάλεια, αλλά ο θόλος ακόμη πετούσε κανονικά παίρνοντας αέρα από τα προσήνεμα, χρειαζόμουν μόλις ένα μέτρο για να πατήσω, και ήταν όλα σταθερά, μέχρι που ξαφνικά…
Βρέθηκα στο ρότορα. Το αλεξίπτωτο έκλεισε όλο μαζί, ξανάνοιξε και με απογείωσε με όπισθεν εκσφενδονίζοντάς με πίσω, υπολόγισα περίπου 50 μέτρα. "Πετούσα" με όπισθεν, απομακρύνθηκα από το βουνό, και τότε ξανάκλεισε πιο βίαια. Ο Θόλος έπεσε πάνω μου και μπερδεύτηκα με σχοινιά και το πανί χτύπησε πάνω μου, ένα πατσαβούρι. Συνεχώς κοιτούσα την πλαγιά και άρχισα να πέφτω σαν άμορφη μάζα, σε ένα βραχώδες περιβάλλον προσπαθώντας να ξανανοίξω το αλεξίπτωτο. Είχαν όλα τελειώσει, και έβλεπα το σημείο που θα σκάσω κάτω στα βράχια. Και τότε έγινε το θαύμα. Περίπου 20 μέτρα από το έδαφος και ενώ πήγαινα να σκάσω με το κεφάλι κάτω πάνω στην πλαγιά, προφανώς η ανοδική περιοχή του ρότορα που ήταν κοντά στην πλαγιά, πέταξε το αλεξίπτωτο μακριά μου, τεντώθηκαν όλες οι αρτάνες ταυτόχρονα, ακούστηκε κάτι σαν έκρηξη μπαλονιού, το αλεξίπτωτο φούσκωσε βίαια, φρέναρε την ελεύθερη πτώση μου για ένα δευτερόλεπτο, και έσκασα ανάμεσα στα βράχια. Έσπασε το βάριο και το vhf, λύθηκα αμέσως γιατί ο άνεμος που φύσαγε θύμιζε κάτι σαν 70 ΚΜΗ και θα με παρέσυρε, και έμεινα ακίνητος. Δεν το πίστευα ότι είχα γλυτώσει και κούναγα χέρια και πόδια. Μετά από λίγο συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να ενημερώσω κάποιον για αυτό που συνέβη, αλλά το κινητό δεν είχε σήμα και έπρεπε να περπατήσω μέχρι την κορυφή. Περπάτησα προς τα πάνω περίπου 100 μέτρα, και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που είχε συμβεί αλλά δεν μπορούσα να χωνέψω και αυτό που δεν είχε συμβεί, δηλαδή να έχω χτυπήσει. Τελικά έφτασα στην κορυφή και πήρα τηλέφωνο τον Τίμο στην Πάτρα, ο οποίος ενημέρωσε τους διοργανωτές και ήρθε κάποιος να με πάρει με αυτοκίνητο. Το Ανεμόμετρο στην κορυφή έδειχνε 75kmh ριπές, τη στιγμή που έβλεπα χαμηλότερα κάποιους να πετάνε.
Την επόμενη ημέρα, στον αγώνα που έγινε στις 18.30 για να κόψει ο αέρας, όλοι έπαιρναν ύψος, αλλά εγώ όταν έφτανα το ύψος της κορυφογραμμής, άφηνα το θερμικό και έφευγα στον κάμπο, ακόμη και όταν ήμουν 5 χιλιόμετρα έξω. Ήμουν τρομοκρατημένος από το βουνό και την εικόνα της κορυφογραμμής. Έτσι, και ενώ όλοι κόλλησαν στο βουνό (νομίζω τότε ο Focman είχε τραβήξει και εφεδρικό στο καταφύγιο) εγώ ακολούθησα κάτι γλάρους έξω στον κάμπο, μετά από το δρόμο Πλαταιών – Ερυθρών, και έκανα όλο σχεδόν το τασκ έξω στην κοιλάδα, προσγειώθηκα δε 2ος ή 3ος , ενώ στους αγώνες βρέθηκα στην ένατη θέση στη γενική. Πετούσα 5 χρόνια τότε, και ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που έπαιρνα μέρος σοβαρά. Αν δεν είχε γίνει αυτό, πιθανώς θα τα είχα παρατήσει τότε. Ήμουν πολύ τυχερός, με βοήθησε το αλεξίπτωτο που πετούσα, και δεν είχε έρθει η ώρα μου φαίνεται ακόμη, παρά τις ελάχιστες πιθανότητες που είχα να επιβιώσω. Μου πήρε πολλούς μήνες για να συνέλθω.
Για αυτό λοιπόν προσοχή. Ο Κιθαιρώνας είναι ένα πολύ βολικό βουνό, που μπορείς να πετάς, να κρατιέσαι στον αέρα και να βάζεις ώρες, αλλά αυτό που πετάμε, δεν είναι η συσκευή που θα σε σώσει, αλλά η μηχανή που θα σε σκοτώσει αν βάλεις τον εαυτό σου από την ασφάλεια στον κίνδυνο, και αν ξεπεράσεις κάποια όρια, που στον Κιθαιρώνα είναι πολύ στενά ανάμεσα στην ευχαρίστηση και στο θάνατο, ειδικά όταν μπαίνεις στην παγίδα της κορυφογραμμής.

Βαγγέλης Τσούκας

[badder]

Και μια παλιά δημοσίευση του Α. Καραβίτη, για όσους δεν την θυμούνται.

http://www.sky.gr/index.php?option=com_ ... &Itemid=63

[Sprayman]

Όσοι εχθές κινδύνεψαν να πανε στα υπηνεμα του Κιθαιρωνα χρειάζονται επειγόντως να παρακολουθήσουν μαθήματα ξανα στην σχολή τους ... Ήταν μέρα που φαινόταν ότι μπορεί να δυναμώσει ο αέρας και ομως αντί να προτιμήσουν την ασφάλεια στην μέση του βουνού η έξω στον κάμπο έφτασαν γρηγορα στην κορυφή και μετα , αγωνία να σωθούν. Σε αυτό το βουνό υπάρχει πάντα άνεμο βαθμίδα όταν έχει μελτέμια με ξαφνικές ανοδους στην ένταση . Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον 20 πιλότοι έχουν φύγει στα υπηνεμα ...πότε αυτο θα γίνει μάθημα άραγε ; Μήπως μια περιγραφή απο όσους πήγαν πίσω θα βοηθούσε ;

Όλοι χθες παρασύρθηκαν από την ανεμελιά του πετάγματος και είτε για να πάρουν βαθμολογία είτε για να ξεπεράσουν τα όριά τους κινδύνεψαν πραγματικά. Είδα τον φόβο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους στην προσγείωση. Μακάρι αυτό να τους γίνει μάθημα.

[chris15]

Ίσως χθες να παρασύραμε και εμείς μερικούς.. κάναμε δυναμικό στην κορυφή με 3 reflex έχοντας εν μέρει την ασφάλεια των 65+ χλμ της πτέρυγας και του μοτέρ. Όταν κάποια στιγμή δυνάμωσε η ένταση ανοίξαμε τα τριμ και βγήκαμε πιο έξω. Είδα 2-3 που είχαν αρχίσει να έρχονται κοντά, αλλά δυστυχώς δεν θυμόμουν την συχνότητα στο vhf για να τους προειδοποιήσω..

[Chris Lappas]

Χτες ήμουν μακριά από την κορυφή. Ήμουν όμως αρκετά μακριά; Όταν είδα ταχύτητες 7 - 6 χιλιόμετρα την ώρα και μετά από φουλ επιτάχυνση... 9 και έμεινα κολλημένος στο 9 για αρκετή ώρα, κατευθυνόμενος στην απογείωση με βασανιστικά αργούς ρυθμούς, πραγματικά συνειδητοποίησα πόσο εύκολο είναι να την πατήσεις.

Μετά δεν είχα όρεξη ούτε δυναμικό να κάνω. Έφυγα για τον κάμπο και ένιωσα πολύ όμορφα όταν πάτησα κάτω. Στα πρόσωπα, αλλά και στα λόγια των φίλων, αναγνώρισα τα δικά μου συναισθήματα. Μια ύπουλη μέρα στην οποία περίσσεψε ο ενθουσιασμός και έλειψε το μυαλό.

[paramick]

To πιο πικρό ανέκδοτο εκείνη την στιγμη,στο λέει το gps.
5....3...1 km/h και μετά 3...5....9...μόνο που δεν πας πια βόρεια,έχει γράψει South το εργαλείο και εσύ έχεις μείνει να κοιτάς νούμερα...

[DrFlight]

Νομίζω ότι πολύ καλώς η συζήτηση αυτή έχει ανοίξει και μάλιστα θα ήταν πολύ καλό αν κατέληγε και σε ένα κείμενο όπου θα συμπυκνώνονταν τα διάφορα tips που θα πρέπει να έχει στο μυαλό του κάποιος όταν πετάει στη συγκεκριμένη περιοχή όταν επικρατούν οι συγκεκριμένς συνθήκες και πως να τις αναγνωρίζει ή ακόμα τι μπορεί πιθανόν να κάνει για να διαφύγει με τον λιγότερο δυνατό κίνδυνο..
Καλύτερα τα δύο θέματα να διαχωριστούν για να μπορέσει μία τέτοια συζήτηση να αναπτυχθεί.

[dim]

http://www.sky.gr/leonardo/flight/30091

H αλήθεια είναι ότι 5 λεπτά πιο πριν τα πάντα ήταν μιά χαρά. Η μετεωρολογική πρόγνωση μίλαγε για εξασθένηση ανέμων και οι πιο μπροστά από μένα τρύπαγαν με 20 (αναφορά από κάποιον με πανί 1-2 που βρισκόταν ακριβώς πίσω απο την κεραία των Ερυθρών)
5 λεπτά!!!!
Όλη την ώρα αλλά και 5 λεπτά πιο πριν τρύπαγα με 19 και το ειχα τσεκάρει αρκετές φορές αυτο καθόλη την διαδρομή από κεραίες απογείωσης έως καταφύγιο. Ανατολικά έφτασα να πηγαίνω και με 30 (μέγιστο), και όταν ήμουν σχεδόν πάνω από καταφύγιο είχα βάλει πλώρη να περάσω μπροστά από την κεραία των Ερυθρών με κατευθυνση το κέντρο των Ερυθρών (έβλεπα κάποιον μπροστά μου που τον ανέβαζε αυτή η πορεία)....

Μέχρι που έσκασε η ειδοποίηση του Σπηλαιό !!! Όλοι έξω, ο άνεμος δυνάμωσε!!

Γυρνάω μπροστά και βλέπω 0-1 , ουπς, την κάναμε... full επιτάχυνση, τα ράουλα ακουμπισμένα, και πήγαινα με 9 και αμέσως καπάκι με 2-3. Βλέπω πίσω μου τα χωράφια των υπήνεμων και σκέφτομαι οτι αν δυναμώσει κιάλλο πρέπει από τώρα να διάλέξω ενα. Ειμαι στα 1300, περίπου 200 μέτρα πιο ψηλά από την κορυφόγραμμή που κάνει η χαράδρα και 50-100 μέτρα μπροστά της. Προσπαθώ να πάω αριστερά για να έχω στην πλάτη μου το βουνό και όχι την χαράδρα όπου ο αέρας πρέπει να είναι πιο δυνατός αλλά με ντριφτάρει προς τα πίσω.
Δεν δουλεύει αυτο, οπότε ξανά μπροστά, ίσια πορεία και όσο πάει.... σταθερά 2-3 (το ίχνος βεβαια άλλα λέει εδω, το βάριο μου όμως εκεινη τη στιγμή έγραφε ότι λέω, - περίεργο αυτό..... αλλάζουν τα νούμερα κατά την μεταφορά από το όργανο στο leonardo?)
Τα 10 λεπτά full επιτάχυνση μου φάνηκαν μάλλον μισή ώρα!!!!!
Αδρεναλίνη στο κόκκινο. Μόλις είδα ότι ήμουν μπροστά από το βουνό και πήγαινα με 10 ηρέμησα, κοιτάω αριστερά και βλέπω όλο το κόσμο στη ίδια απόσταση με μένα από το βουνό (κάτι σαν τεχνικό οφσαιτ φαινότανε!!!!) πορεία για πίσω και όλα καλά.

Η προειδοποίηση του Σπηλαιολόγου στο vhf για την επιδείνωση του αέρα , ήταν έγκαιρη και καταλυτική. Thx Θανάση.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οκ, ας κρατάμε μία καλύτερη πισινή όταν υπάρχουν μελτέμια και να μην αρκούμαστε μόνο στο πόσο τρυπάμε. Ακόμα και αν βλέπουμε άλλα πάνια, ίδιας κατηγορίας με εμάς να είναι πιο βαθιά χωμένα. Γιατί όταν θα σκάσει η φάση εμείς μπορεί να είμαστε τότε στα πιό βαθιά σκατά και οι άλλοι πίο έξω. Εκτός αν έχουμε Enzo.... έτσι Vaggos?

[kswift]

http://www.sky.gr/leonardo/flight/11983#

Dim, αυτο που περιγραφεις συνέβει και σ'εμενα, μόνο που εγω τελικά εφυγα πίσω. Ημουνα τυχερός και το μόνο που εγινε ήταν οτι χρειάστηκε να περπατήσω αρκετα για να βγω στο δρόμο.

Λοιπόν ολα ηταν μια χαρά οσο πήγαινα προς Ερυθρές, ο Λαζαρος ήταν καπου εκει μπροστά μου και λίγο ψηλότερα, δεν εδειχνε να υπάρχει κατι παραπάνω απο το γνωστό 'ρούφηγμα' στο λούκι, αλλά εγω ημουνα μακρυά. Μεχρι που γύρισα και κατάλαβα ότι το δυναμικό δεν ηταν δυναμικό αλλα σταθερός ισχυρός ανεμος - αντε να ήταν και κανα θερμικό που δεν ηθελε να φύγει απο'κει??- τελος παντων δεν τρύπαγα με τίποτα. Επιτάχυνση μεχρι τελος, εξω απο το κάθισμα, αλλα δεν πηγαινα πουθενα. Και γω οπως ο Τσουκας είδα την κορυφή της κεραίας των Ερυθρών να πλησιάζει και λέω οκ, θα προσγειωθώ: αυτάκια και το αφησα να με ξεσύρει κατεβαίνοντας μπροστα απ'την πλαγία. Και κανά μέτρο πριν πατήσω, οταν εβγαλα τα αυτιά, άνοδος και ξανά στο προβλημα. Αφου ημουνα πια κοντά στην κορυφή, πηρα την απόφαση και γύρισα για να φυγω πίσω, σε ετοιμότητα για το ρότορα. Πραγματι περασα και κάποια στιγμή εφαγα κλεισιμο δεξί - βγηκε, αμεσως αριστερό - βγηκε, το κραταγα όπως μπορούσα. Οταν ειδα οτι δεν ανέβαινα αλλο, τραβηξα αυτιά σχεδόν μεχρι να πατήσω στο εδαφος και τελικά προσγειώθηκα σχεδόν στο μονο σημειο χωρίς πουρνάρια. Καμία απώλεια.
Το δικό μου συμπέρασμα: μαλλον η μορφολογία του εδάφους πίσω απο την κεραία βοηθούσε και ο ρότορας για καποιο λόγο δεν ήταν τοσο εντονος!

[KITSMAN]

τωρα θα τη γραψω κι εγω την εμπειρια μου κι ας ειναι και λιγη...
περισυ τετοιον καιρο με ασθενη μετεωρολογικο στην απογειωση, εκανα μια κατα τα αλλα υπεροχη και χαλαρωτικη πτηση 2-2:30 ωρων παρεα με τον Μικ και τον Χρηστο Λαππα....
ειχαμε μια βαση στα 1600 και ολα εδειχναν πανεμορφα και ειδιλιακα μιας και κυριολεκτικα πανω απο τα φτερα μας, ισως και στο ιδιο υψος δημιουργοταν "τουφες" απο συννεφα...
αποφασισαμε δε οι τρεις να κινηθουμε προς τις ανεμογεννητριες για να δουμε το ηλιοβασηλεμα...
ηδη ειχα παρατηρησει μια μικρη αυξηση της εντασης αλλα τιποτε το ανησυχιτικο...
αφου λοιπον ειδαμε την ηλιο να δυει και γυρισαμε μετωπο προς το χωριο, να τα μας...
δεν τρυπουσαμε ουτε εγω ουτε ο Λαππας...
φωναζει ο ταριφας "φυγετε απο εκει σιγα σιγα και ελατε απο το κεντρο του βουνου να κατεβειτε, εκει εχει ενταση...."
αλλα στον πανικο μου μεσα στηλωσα τα ποδια στην επιταγχυνση μπας και παω μπρος αλλα τιποτε...0...+1...+3...0 για περιπου 25 λεπτα....
οτι πριν απο 2:30 ωρες ειχαμε συζητησει με το Σπηλαιολογο στην απογειωση...οτι γινεται αυτια και wing over και το σταυρο σου κανα 2 φορες, ολα έγιναν πραξη, ολα τα εκανα...
χρειαστικα περιπου 25 λεπτα απο τη δυτικη της κορυφης εως την απογειωση και αλλο κανα 15λεπτο εως την προσγειωση....
βεβαια το magic lift εκανε τα πραγματα πιο δραματικα, στο μυαλο μου τουλαχιστο, γιατι δεν εχανα ευκολα υψος...
οταν πλεον ημουν πανω απο την απογειωση, ολη αυτην την ωρα με φουλ επιταγχυνση ειχα περιπου 800 μετρα, ηταν σχεδον νυχτα αλλα τα φωτα του χωριου και των αυτοκινητων με βοηθησαν και εμενα και τον Χρηστο να κατεβουμε αβλαβεις...
αργοτερα σε συζητησεις με πιο εμπειρους, ακουσα οτι αφ ενος δυτικα και ανατολικα ειναι παγιδες εκτροπης, μιας και ο αερας ειναι τεμπελης και δεν παει στο πιο ψηλο σημειο αλλα και προς το σουρουπο, τα θερμικα εξασθενουν εντελως πλεον οποτε και ο μετεωρολογικος ειναι καθαρος... για αυτο και στην απογειωση πολλες φορες δεν καταλαβαινουμε την ενταση ως εχει...

[Chris Lappas]

Νταξ και τότε τα είχα χρειαστεί γιατί σχεδόν δεν έβλεπα να προσγειωθώ, αλλά αν θυμάμαι καλά δεν είχα νιώσει σε κάποιο σημείο ότι δεν τρυπάω, ότι πραγματικά έχω πρόβλημα. Χτες όμως την άκουσα.

Βλέποντας το βιντεάκι από την χθεσινή πτήση θυμήθηκα και κάτι που ίσως να αποσόβησε πολύ μεγαλύτερα δράματα. Παρόλο που έχω δεθεί σωστά στο πάρκινγκ, έχω περάσει επιτάχυνση κλπ, με κάποιο τρόπο το αριστερό γ@#ωκρικάκι κατάφερε να βγει όταν άφησα το πανί δεμένο με το κάθισμα στο κιόσκι και περίμενα να κόψει. Στο βίντεο φαίνεται καθαρά ότι είμαι έτοιμος να φουσκώσω και τελευταία στιγμή το βλέπω, αφήνω τους ιμάντες και το δένω. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι θα είχε συμβεί αν ήμουν πάνω χωρίς επιτάχυνση.

Στο παλιό μου κάθισμα όσο και να χτυπιόμουν, στον αέρα η επιτάχυνση δεν έμπαινε, έλειπαν 10-12 εκατοστά διαδρομής από τα σχοινάκια όσο και να τα τραβούσα. Στο καινούργιο δεν θέλω να χρειαστεί να μάθω στον αέρα αν γίνεται.

[dim]

ok, drflight, δεν ειδα το μυνημα σου οταν έκανα το ποστ. Εχεις δίκιο. Ειμαστε off-topic σε ένα ποστ που θα έπρεπε να συνοδεύψει τον συνανθρωπό μας και συναθλητή μας στο ταξίδι του. Οι admins βέβαια αποφασίζουν.

Και όσο για χθές αφού την σκαπούλαρα, εβγαλα κάτι φωτος, σε κάποιον που του είπα στο αέρα ότι θα του την δώσω, δυστήχως δεν έχω καταλάβει ποιος είναι οπότε ας την πάρει από τα attachments.... έχει ένα κόκκινο-κιτρινο nova ,μαύρη ζώνη με κόκκινη ρίγα, φορούσε μπεζ ρούχα και ασημί full face κράνος

[Chris Lappas]

Ο ναυαγοσώστης πρέπει να είναι.

[tsouloufis]

Νομίζω ότι πολύ καλώς η συζήτηση αυτή έχει ανοίξει και μάλιστα θα ήταν πολύ καλό αν κατέληγε και σε ένα κείμενο όπου θα συμπυκνώνονταν τα διάφορα tips που θα πρέπει να έχει στο μυαλό του κάποιος όταν πετάει στη συγκεκριμένη περιοχή όταν επικρατούν οι συγκεκριμένς συνθήκες και πως να τις αναγνωρίζει ή ακόμα τι μπορεί πιθανόν να κάνει για να διαφύγει με τον λιγότερο δυνατό κίνδυνο..
Καλύτερα τα δύο θέματα να διαχωριστούν για να μπορέσει μία τέτοια συζήτηση να αναπτυχθεί.

όσες φορές και να ανοίξουμε τέτοια συζήτηση πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα υπερβαίνουν τον εαυτό τους και τα όρια τους όσες φορές και να τα λέμε εμείς.
γιατί πάντα θα υπάρχει ο πιλότος που θα βλέπει τον άλλο στην κορυφή χωρίς να γνωρίζει ποιος είναι τι εμπειρία έχει τι αλεξίπτωτο πετάει κτλ . και θα τον ακολουθεί

δεν ξέρω αν είναι κακία αυτό που θα πω αλλά την συγκεκριμένη μέρα χάρηκα που είδα τρομοκρατημένες φάτσες στην απογείωση αφού είχαν καταφέρει να γλυτώσουν από τον mr υπήνεμα.
γιατί φίλε πιλοταρα μου ( γενικά αναφέρομαι ) καλό το gps χρήσιμο όργανο αλλα σε τέτοιες μέρες μπορεί να σε σκοτώσει
γιατι οπως ειπε και ο φιλος dim Γυρνάω μπροστά και βλέπω 0-1 , ουπς, την κάναμε...
άρα δεν βασιζόμαστε μόνο στο gps !!!

[Navagosostis]

Και όσο για χθές αφού την σκαπούλαρα, εβγαλα κάτι φωτος, σε κάποιον που του είπα στο αέρα ότι θα του την δώσω, δυστήχως δεν έχω καταλάβει ποιος είναι οπότε ας την πάρει από τα attachments.... έχει ένα κόκκινο-κιτρινο nova ,μαύρη ζώνη με κόκκινη ρίγα, φορούσε μπεζ ρούχα και ασημί full face κράνος

φίλε dim σ' ευχαριστώ για τη φωτό
θανάσης (navagosostis)

[MIK]

Τα παρακάτω ίσως περιέχουν ανακρίβειες, θα χαρώ αν κάποιος διορθώσει κάτι...

Πιστεύω ότι ξεκινάμε από λάθος βάση. Οι κορφές του Κιθαιρώνα με μέτριο προς δυνατό Βοριά (Β, ΒΑ, ΒΔ 15+χλμ αέρα) ΔΕΝ πετάνε για μια πτέρυγα παραπέντε. Υπό συγκεκριμένες συνθήκες μπορείς και να τις πετάξεις. Οι πιο πολλοί πιστεύουν το ανάποδο. Κι όμως πιστεύω ότι πρέπει να το σκεφτείς έτσι για να μείνεις όσο το δυνατών πιο μακριά από "δεν τρυπάω" καταστάσεις. Γενικά το 75% των ωρών του χρόνου ΔΕΝ τρυπάς στην κορφή με Βοριά. Το άλλο 25% είναι που μας κάνει να καλοπερνάμε και να μας χαρίζει τόσο όμορφες στιγμές. Από την άλλη αν δεν τρυπάς στην κορφή ή έχεις αμφιβολίες 99,99% μπορείς να πας άνετα Ερυθρές και πίσω 1 χλμ μπροστά από τη κορυφογραμμή. Πιστέψτε με καλοκαίρι αν έχει αέρα κρατάει και πολύ έξω.

Προχτες με απορία έξυνα το κεφάλι μου βλέποντας καμιά δεκαριά πιλότους να κυκλώνουν σφαίρα για ψηλά ενώ κάτι δεν μου άρεσε καθόλου στην μέρα. Όσοι ήταν απογείωση από νωρίς ίσως θυμούνται ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά με το κόψιμο του αέρα αλλά εδώ είναι το άλλο μεγάλο πρόβλημα. Σχεδόν κανένας δεν το κοίταζε και σχεδόν κανέναν δεν τον προβλημάτιζε. Έκοψε και μπορώ να απογειωθώ? Άντε βαράτε βιολιτζήδες.

Ταυτόχρονα και οι δύο έμπειροι δάσκαλοι κάτι έβλεπαν στη μέρα, αν και το συζητήσαμε ελάχιστα πριν πετάξουμε και οι δύο μου έδωσαν την εντύπωση ότι κάτι δεν τους άρεσε.

Το χειρότερο από όλα: Πίνω καφέ στη πλατεία. Ανεβαίνω πάνω και βλέπω 10-12χλμ. Άιντε βαράτε βιολιτζήδες.

Τα τελευταία χρόνια ύστερα από πολλές συζητήσεις με τους δασκάλους μου άρχιζα να πετάω όλο και πιο νωρίς τέτοιες μέρες πριν καν κόψει. Γιατί? Γιατί αν έχεις την απογείωση είναι η ιδανική ευκαιρία να βάλεις ώρες ξεκούραστα ασφαλέστατα και πανέμορφα. Πολλές φορές έχω δει να με κοιτάν με το ίδιο βλέμμα που είχα κοιτώντας τον Χ που έστηνε ενώ είχε 20 ριπές 30 και έλεγα "πιλοταράς/τρελλός/αν δε τρυπάει". Κι όμως. Ο Κιθαιρώνας έχει μια ασφαλέστατη γραμμή πτήσης ακόμα και με 25 ριπές 40 στην απογείωση στην οποία μπορείς να πετάξεις με απόλυτη ασφάλεια. Από την άλλη ταυτόχρονα υπάρχει ένα περιθώριο που αν το περάσεις έφυγες κατευθείαν για τα υπήνεμα.

Καταρχάς το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να κοιτάξεις την πρόγνωση. Ναι κάποιες μέρες ο αέρας δυναμώνει προς το βράδυ, σπάνιο αλλά έχει γίνει και πάντα το έχει πιάσει η πρόγνωση (skiron, meteo, EMY).

Δεύτερον, όπως πιστεύω έγινε χτες, είναι οι κολώνες θερμικά που κόβουν τον αέρα, ή η αύρα που τον «μπερδεύει» στο ύψος της απογείωσης και ενώ είχαμε 25 ριπές 40 σταθερά για μιάμιση ώρα, ξαφνικά έγινε 10-15. Και όλοι άπλωσαν με «λαγούς» πιλότους που, αν και είναι φίλοι μου προσωπικά, δεν τους θεωρώ ολοκληρωμένους πιλότους και πιστεύω αρκετοί από αυτούς το ξέρουν ότι δεν είναι. Και έπιασαν το +2 και δρόμο για κορφή.
Τρίτον και κυριότερο. Ο Κιθαιρώνας όσο κουφό και να φαίνεται έχει 3 εντελώς διαφορετικούς ανέμους. Β ΒΑ και ΒΔ. Μπορεί φυσικά και μια μέρα με ΒΔ να είναι τελείως διαφορετική με άλλη μέρα με ΒΔ. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι ότι αυτό δεν σε αφήνει να έχεις σταθερά σημεία ελέγχου του τύπου «όταν τρυπάω με 20 εδώ στη κορφή πάω άνετα» . Και σε αυτό αν προσθέσουμε τα θερμικά και κυρίως την τοπογραφία με τοπικές επιταχύνσεις σε γούβες και κορφές, βγάζει εντελώς άχρηστη οποιαδήποτε προσπάθεια να είναι ασφαλές το βουνό μια μέρα. Το βουνό δεν είναι ποτέ ασφαλές με Βοριά γιατί όπως λέει και το συμβάν παραπάνω «πέταγαν 5 στη κορφή και εγώ πήγαινα πίσω από κάτω τους».
Προχτες με πολύ χαρά, μιας και ο πιλότος δεν έπαθε τίποτα, άκουσα την ατάκα «ο άλλος είπε ότι τρύπαγε με 20 στην κεραία και εγώ πήγαινα πίσω στο καταφύγιο», ενώ έχω ακούσει και την ατάκα πιο παλιά «τρύπαγα με 20 στη κορφή και στην κεραία πήγαινα όπισθεν».

Έτσι από περιέργεια έτρεξα ένα πρόγραμμα που δείχνει τις ταχύτητες ανέμου στη κορυφογραμμή του Κιθαιρώνα με Β, ΒΔ και ΒΑ 25χλμ(μετρημένο με υποθετικό ιστό 1χλμ πάνω από το κάμπο). Ουσιαστικά κάθε σημείο της κορυφογραμμής και οι 5 γούβες έχουν ταχύτητες 50+ χλμ αλλά για διαφορετικές μέρες. Πχ οι γούβες στις Ερυθρές με ΒΑ και η κορφή με Β έχουν 60+. Προφανώς θα πέσει έξω αλλά δεν αποκλείεται να πέσει και αρκετά κοντά σε κάποια σημεία. Επίσης προφανώς ο αέρας μπορεί να κάνει ότι του κατέβει αν ο αέρας δεν είναι 360 μοίρες αλλά 355 πχ.

Θα γράψω τι κάνω εγώ και θα χαρώ να διορθωθεί αν κάπου κάνω λάθος. Καταρχάς δεν υπάρχει καν σαν επιλογή η επιτάχυνση και πετάω σαν να μην έχω gps. Όπως πολύ σωστά λένε «όσοι πήγαν υπήνεμα είχαν και επιτάχυνση και gps». Οκ όχι όλοι αλλά σχεδόν όλοι. Κοιτάμε τον αέρα όσο πιο πολύ ώρα μπορούμε στην απογείωση να καταλάβουμε τη μέρα. Ποτέ δεν είναι νωρίς να πας για καφέ στην απογείωση και έχει πολύ πιο ωραία θέα από τη πλατεία. Κοιτάμε τους αετούς αν πετάνε και την ανεμογεννήτρια. Η μηχανή της κορφής έχει στροφές άμεσα ανάλογες με την ταχύτητα του αέρα. Θα μπουν και άλλες 10 που θα γυρνάνε πιο αργά να έχουμε καλύτερο δείγμα. Προσοχή οι πολλές ανεμογεννήτριες Δυτικά είναι σταθερών στροφών. Μιλάμε με τους αετούς αν πετάνε και ρωτάμε τι αέρα βλέπουν.

Μόλις απογειωθούμε πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι δεν κάνει η κορυφογραμμή εκτός αν όλα δείχνουν ότι κάνει. Οι πιο ύπουλες είναι μέρες όπως χτες με κολώνες θερμικά που στα 1200 μέτρα βλέπεις 29 στο gps και σε λίγα δευτερόλεπτα βλέπεις 12. Προσπαθούμε να πετάξουμε σε μια ασφαλή ζώνη η οποία κάθε μέρα αλλάζει αλλά προφανώς ο άξονας μπροστά από απογείωση πρώτα σπίτια Ερυθρών είναι μια ασφαλή ζώνη ειδικά αν οι ταχύτητες σου είναι πάνω από 15. Το κυριότερο είναι να μην κοιτάς ποτέ το gps μέσα στο θερμικό. Μέσα στη κολώνα μπορεί να σου βγάζει ότι θέλει. Έξω από το θερμικό και μάλιστα δεν κοιτάς το gps. Κοιτάς το έδαφος και πως πας. Πιστέψτε με μόλις κάνεις 3-4 χλμ στα 800-1200 μέτρα έξω - έξω προς τις Ερυθρές, κανένα gps να μην κοιτάξεις έχεις καταλάβει που και πως φυσάει και πόσο επικίνδυνη είναι η κορυφογραμμή.

Το πρόβλημα με το gps είναι ότι το κοιτάς στιγμιαία και είναι πάρα πολύ εύκολο να το κοιτάξεις ενώ δεν είσαι κόντρα στον αέρα. Το βασικό που χρειάζεσαι δεν είναι στιγμιαίο δείγμα αλλά δείγμα τρίλεπτου τουλάχιστον και πάλι μη ξεχνάμε τη κολώνα που έχει ξεκολλήσει μπροστά και έχει κόψει τον αέρα. Παράλληλα μη ξεχνάμε το ότι αυτό που νομίζουμε εμείς ότι είναι η κατεύθυνση του αέρα όσο και να κάνουμε απαλές στροφές να βρούμε το ελάχιστο είναι η στιγμιαία διεύθυνση που κάθε θερμικό μπορεί να αλλάξει. Να προσθέσουμε αι το σφάλμα του gps κάτι κοντά στο δευτερόλεπτο και αυτό που επιλέξαμε σαν κόντρα για να τσεκάρουμε τον αέρα μπορεί να μην είναι και πολύ κόντρα. Το έδαφος είναι πολύ πιο σαφές σαν δείγμα ενώ για όσους επιμένουν μπορούν να γυρίσουν το gps στη σελίδα με το χάρτη και να δουν τα 3 τελευταία λεπτά τη πορεία είχαν. Αν η πορεία είναι ακριβώς κόντρα και βγαίνουμε πολύ άνετα έχει καλώς.

Αυτό που πολύ φοβάμαι έγινε προχτες και θα ξαναγίνει είναι έκοψε ο αέρας λίγο, είχε ψηθεί πάρα πολύ το έδαφος, μπήκε και η αύρα η ανατολική και ξεκόλλησε στον άξονά που έμπαινε εκπληκτικής ποιότητας θερμικά Βόρεια της απογείωσης τα οποία και φυσικά έκοψαν τον αέρα. Φοβάμαι ότι αυτά τα θερμικά μπορεί να είναι και πολύ μακριά από την απογείωση και φυσικά μόλις πέσει ο ήλιος, έχουν ως επί το πλείστον εκτονώσει το θερμό έδαφος και κόψουν ο αέρας ξαναμπαίνει. Μπορεί να κάνω και μεγάλο λάθος και να είναι άλλος ο μηχανισμός.

Μέρες με καθαρά θερμικά που παίρνεις άνετα ύψος σαν γενικό κανόνα έχω το 55 15. Αν μέσα στη στροφή δω νούμερο πάνω από 55 και κάτω από 15 αρχίζω να ψυλλιάζομαι ανάλογα με το ύψος. Αν είμαι πιο κοντά από τα 300 μέτρα από το βουνό που λέω παρακάτω πρέπει να συμβούν πολλά περίεργα πράγματα που θα με πείσουν να μην το αφήσω το θερμικό. Το gps στον χάρτη, βγαίνω μπροστά από το θερμικό, ελέγχω ταχύτητα και ανάλογα με το που με πάει με τον χάρτη το ξαναβρίσκεις. Να πω την αμαρτία μου δεν θυμάμαι με 60 10 να έχω ξαναμπεί στο θερμικό και δεν θυμάμαι με 50 20 να μην έχω ξαναμπεί χαμηλά. Παρόλα αυτά υπάρχουν μέρες και μέρες, ύψη και ύψη και σημεία και σημεία. Έχω αφήσει θερμικό στη κορφή στα 1600 με 50 20 και έχω μείνει σε θερμικό στα 2300 με 60 10 ένα χιλιόμετρο πίσω.

Το επικίνδυνο με το θερμικό είναι να μην σε αφήσει/φτύσει στην υπήνεμη μεριά του. Μέρα με μέρα αλλάζουν τα χαρακτηριστικά αλλά όλοι έχουμε δει 0 όταν βγούμε από την υπήνεμη μεριά του. Το να ξαναμπείς πολλές φορές είναι αδύνατο και ξέρω κόσμο που έχει φύγει πίσω από μια λάθος στροφή σε θερμικό ακόμα και 200 μέτρα μπροστά από τη κορφή. Ξαφνικά πηγαίνεις με κούνημα πίσω και κάτω και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Όσο μπορούμε μπροστά στο θερμικό και όταν φτάσουμε 300 μέτρα από τη κορυφογραμμή καλύτερα να το χάσουμε βγαίνοντας μπροστά που θα το ξαναβρούμε εύκολα με το χάρτη παρά πίσω που μπορεί και να μη μας αφήνει να ξαναμπούμε. Όσο πιο δυνατό το θερμικό τόσο πιο μεγάλο είναι αυτό το φαινόμενο και τόσο πιο γρήγορα συμβαίνουν όλα.

Γενικά το πώς επιταχύνει ο αέρας στην κορυφογραμμή και στις γούβες πιστεύω κανένας δεν μπορεί να το πει με απόλυτη ακρίβεια μιας και κάθε μέρα είναι παρόμοια και ποτέ ολόιδια με τις άλλες. Αυτό έχει δείξει η εμπειρία όσων την πάτησα, είναι ότι στην κορυφογραμμή μπορεί να μιλάμε για αέρα επί δύο /δυόμιση και στις γούβες ακόμα και επί τρια από τον αέρα ένα χιλιόμετρα μπροστά τους και στο ύψος τους. Προσοχή όμως μιλάμε για τον μετεωρολογικό αέρα και όχι για τον αέρα που βλέπεις σε μια στροφή μέσα στο θερμικό που σε ανεβάζει εκεί.

Η τακτική που μου έχουν πει να ακολουθώ είναι στα 900 αν έχεις κάτω από 20 ξέχνα το μείνε χαμηλά τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο μπροστά από το βουνό. Δηλαδή βγαίνοντας μπροστά από το θερμικό να τσεκάρω ότι πάω μπροστά τουλάχιστον με 15 για ώρα. Πολλές φορές αυτό αρκεί για ένα Ερυθρές και πίσω με μια ευθεία έξω έξω χωρίς το βουνό στο ύψος σου να είναι πιο κοντά από ένα χιλιόμετρο. Μέχρι να γυρίσεις θα έχεις καταλάβει τι γίνεται.

Υπάρχει ένας άξονας απόλυτης ασφάλειας ο οποίος συνοπτικά είναι το να βρίσκεσαι ένα χιλιόμετρο μπροστά από την κορυφογραμμή που είναι στο ύψος σου αλλά ταυτόχρονα και στην κορυφογραμμή που πρόκειται να βρεθείς. Από εκεί και πέρα αρχίζεις να παίζεις με τις πιθανότητες να επιταχύνει ο αέρας πολύ παραπάνω από όσο περιμένεις ακόμα και τρεις φορές. Αν όλα σου φαίνονται νορμάλ σε αυτόν τον άξονα με ταχύτητες για μεγάλο χρονικό διάστημα αξιοπρεπέστατες, μπορείς να ξεκινήσεις να πλησιάζεις το βουνό μέχρι το σημαντικό όριο των 300 μέτρων. Αν και κανείς δεν μπορεί να το υπογράψει ο αέρας επιταχύνει από ορογραφικά φαινόμενα στα 300 μέτρα από την πλαγιά. Εκεί είναι το όριο που πρέπει να κάτσεις αρκετή ώρα και να σκεφτείς αν η πλαγιά ή η γούβα στην οποία θα πας έχει πιθανότητες να έχει αέρα πάνω από 35 χλμ την ώρα.

Πολύ φοβάμαι ότι σε αυτό το σημείο μόνο η εμπειρία πολλών ωρών πτήσεων μπορεί να οδηγήσει κάποιον να παίρνει αποφάσεις με απόλυτη ορθότητα. Κάπου στα 200-300 μέτρα από την πλαγιά ή τη γούβα πρέπει να κάνεις μια τρισδιάστατη εικόνα ταχυτήτων ανέμου βάση της εικόνας που έχει και πως διάολο μπορεί να κινείται ο αέρας τον οποίον σε γενικές γραμμές ξέρεις χτυπώντας την πλαγιά μπροστά σου. Η μεγάλη παγίδα είναι να είσαι στα 1000 μέτρα και να πηγαίνεις προς την γούβα η οποία μαζεύει αέρα από τα 300 μέχρι τα 1000 και η οποία δεν είναι πίσω ακριβώς από τον αέρα στον οποίο πετάς αλλά ένα χιλιόμετρο μπροστά. Πχ μπροστά από τη πυραμίδα βλέπω ότι πηγαίνω άνετα μπροστά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και στις Ερυθρές ο αέρας έχει την ίδια ταχύτητα. Πρέπει να πάω και στις Ερυθρές να το δω 300 μέτρα μπροστά από τη κεραία για να σιγουρευτώ ότι εκεί έχει 15 χλμ αέρα οπότε πολύ δύσκολα, αλλά όχι απίθανο, να έχει 35 στην κεραία ή στις γόυβες δεξιά και αριστερά της.

Πολύ φοβάμαι επίσης ότι ο Κιθαιρώνας έχει ένα σχεδόν μόνιμο φαινόμενο που βγάζει όλους τους υπολογισμούς εκτός. Όπως τον χτυπάει ο Βοριάς ο αέρας χωρίζει στα δύο Δυτικά και Ανατολικά της κορυφογραμμής και αναγκαστικά από τη συμπίεση επιταχύνει. Γνωστό και σαν κραυγή απελπισμένου πιλότου «πήγαινα από δω είχα κόντρα, πήγαινα από την άλλη πάλι κόντρα είχα. Αν δείτε τον Κιθαιρώνα από τη Θήβα και φανταστείτε τον αέρα να συμπιέζεται στο βουνό, μπορεί να φανταστεί κάποιος εύκολα ότι ακριβώς Δυτικά και Ανατολικά της κορφής κάποιες μέρες ο αέρας θα είναι πιο δυνατός από αυτόν της κορφής, μιας και ο αέρας κάπου πρέπει να πάει και αν ο προσανατολισμός δεν είναι ακριβώς κάθετος θα φύγει από την πιο γρήγορη έξοδο προς τα πάνω.

Αυτό σημαίνει ότι και στο καταφύγιο αλλά και στις πολλές ανεμογεννήτριες την ίδια μέρα κάποιοι μπορεί να βρουν τεράστια κόντρα ενώ στην κορφή κάποιος μπορεί να πετάει. Αυτό επίσης πιστεύω έγινε προχτες. Γενικά ο αέρας επιταχύνει σε ένα στρώμα 300 μέτρων από το έδαφος στον άξονα του αέρα αλλά και πάνω από την κορυφογραμμή που εκτονώνεται.

Αυτή την επιτάχυνση δεν μπορούμε να την υπολογίσουμε παρά μόνον εμπειρικά. Αν προσθέσουμε τους δύο αυτούς παράγοντες μπορεί να φτάσουμε σε ταχύτητες ανέμου από 10χλμ 300 μέτρα από το βουνό στην κεραία, σε ταχύτητες 35 πάνω από το καταφύγιο.
Τo να κοιτάς άλλους το βρίσκω εντελώς ανούσιο, ειδικά αν δεν μπορείς να τους μιλήσεις. Πόσες φορές δεν έχουμε δει κάποιον σε σημείο που μας μοιάζει άσχημο και ρωτάμε αν πηγαίνει πίσω για να μάθουμε ότι είναι 300 μέτρα μπροστά από το βουνό και τρυπάει άνετα. Δεν μπορείς με τίποτα να κρίνεις αν ο άλλος είναι μπροστά και πόσο μπροστά. Αν δεν έχουμε επικοινωνία με VHF είναι τεράστια παγίδα. Έχω πατήσει πάρα πολλές επιτάχυνση 100% 1 χιλιόμετρο μπροστά από τη κορφή να κάνω βόλτα για να με ρωτήσουν «ΜΙΚ βλέπω τρυπάς άνετα στη κορφή έτσι?. Όχι, είμαι ένα χιλιόμετρο έξω, με τέρμα επιτάχυνση και δεν είμαι κόντρα στον αέρα (με R11).» Αν έχουμε VHF μπορούμε να σιγουρευτούμε ότι εκεί ακριβώς που είναι ο πιλότος που μας μιλάει μόνο για την στιγμή που κοίταξε το gps η ταχύητα είναι χ. Για μένα πιο σημαντική είναι η ατάκα «ναι ρε βγήκα πολύ άνετα και γενικά κόβει» παρά το «τρυπάω με 12». Και ο πάλι μόνο για τη στιγμή που μιλάμε, όπως είδαμε κάποιες μέρες βάζει αέρα πιο μετά και για το σημείο που μιλάμε.

Αν ξεχάσουμε το ότι σπάνια μπορείς να κρίνεις το που είναι ο άλλος δεν έχεις την παραμικρή ιδέα τι πανί πετάει ο άλλος, πόσο επιτάχυνση πατάει και αν είναι κάθετα στον αέρα. Μπορεί να νομίζεις ότι έχει ΒΑ και όμως εκεί που είναι ο άλλος να έχει ΒΔ και να είναι με το Mantra σφήνα στην επιτάχυνση. Να τον βλέπεις να πηγαίνει με 20 προς ΒΑ και να λες τρυπάει, ενώ ο τύπος μόλις έχει αρχίσει να σκέφτεται τι πατάτα έκανε.

Ας πάρουμε λοιπόν ένα Enzo να έχουμε ασφάλεια. Έχω περάσει ώρες σφήνα στην επιτάχυνση με διάφορα πανιά σε ήρεμο αέρα. Δεν έχω περάσει και δεν θέλω να περάσω ούτε ένα λεπτό με 100% επιτάχυνση με ένα πανί που δεν έχω 100% όταν παίζεται η ζωή μου 10 ή 200 μέτρα πάνω από το έδαφος. Και να προσθέσω ότι και να έχω ένα πανί 100% αυξάνω πάρα πολύ τις πιθανότητες να την φάω αν είμαι αγχωμένος και έχω το νου μου σε δέντρα, gps και πιθανές προσγειώσεις να την φάω. Τέλος για σκεφτείτε πόσο μπορείτε να πετάξετε ένα πανί με τέρμα επιτάχυνση κοιτώντας πίσω.

Στη Δράμα είχα τον Ξηρό μπροστά μου κάτω από ένα σύννεφο. Μετά το τασκ μου είπε ότι πάταγε 50-100% επιτάχυνση ενώ εγώ τα φρένα και έκανα και λίγα αυτιά μη μπω μέσα. Αυτό ένιωθα άνετα αυτό έκανα. Ο Ξηρός αυτό ένιωθε άνετα αυτό έκανε. Και το κύριο ερώτημα είναι πόσο Ξηρός θα είσαι όταν πανικοβλημένος με τον αέρα να σφυρίζει, το βάριο θα κάνει μπιπ μπιπ και με τα μάτια μεταξύ gps, δέντρου και πίσω από τις κορφές του Κιθαιρώνα πρέπεις να μείνει σκαρφαλωμένος στην επιτάχυνση. Το τι πανί θες να πετάς σε αυτή τη κατάσταση το ξέρεις μόνο εσύ. Εγώ προσωπικά μπορεί και να διάλεγα στο πολύ ξύλο το παλιό μου ασόδυο από το δυάρι μιας και πιστέψτε με 100% επιτάχυνση το δυάρι δεν έχει καθόλου μα καθόλου πλάκα όταν κλείσει. Όπως είπα η επιτάχυνση δεν πρέπει να υπάρχει καν στο μυαλό μας όταν ψάχνουμε το που να πάμε ψηλά στον Κιθαιρώνα. Δεν έχουμε επιτάχυνση, αν τη χρειαστούμε έχουμε ήδη κάνει λάθος. Επαναλαμβάνω δοκίμασε να πετάξεις το πανί σου με τέρμα επιτάχυνση και αναταράξεις κοιτώντας πίσω. Ε μετά δοκίμασε το με ένα Enzo.

Και ωραία έχω το πανί. Κι αν φάω ένα κλείσιμο. Και προχτές αλλά και πάρα πολλές στον Κιθαιρώνα πολλοί ξεχνάνε το πόσο ύψος μπορεί να χάσεις με ένα κλείσιμο. Φαντάζομαι όλοι έχουμε πάρει χαμπάρι πόσο διαφορετικά αντιδρά σε ένα μπροστινό το πανί με άπνοια πάνω από το νερό και κάτω από ένα σύννεφο με βρωμόξυλο και 30 χιλιόμετρα κόντρα αέρα. Έχω δει και όλοι ξέρουμε πανιά να χάνουν 100 μέτρα κάνοντας ροζέτα ή ανάποδη ροζέτα. Ακόμα χειρότερα με επιτάχυνση. Προτείνω σε όλους εκεί που πετάνε και τρυπάνε ίσα ίσα αλλά με ασφάλεια, να σκεφτούν ένα κλείσιμο που θα χάσουν 100 μέτρα που θα τους βγάλει. Πολλές φορές έχω δει κόσμο με επιτάχυνση ή όχι πάνω από τη κορφή ή τη κεραία και έχω σκεφτεί ένα μπροστινό με τον αέρα να τους παρασέρνει ότι θα τους βγάλει σε σημείο που δεν θα μπορούν να ξαναβγούν μπροστά.

Τέλος δύο τρια βήματα που μπορούν να γίνουν είναι να υπάρχει υπεύθυνος απογείωσης που να εκτιμάει τον κίνδυνο, να έχουμε κοινή συχνότητα όλοι αλλά και με τους αετούς και να παίρνουμε ζωντανά τις ταχύτητες ανέμου από την ανεμογεννήτρια. Προχτές ειλικρινά ήταν πάρα πολύ απλό ο Χ και ο Ψ να έλεγαν «ρε μάγκες κάτι δεν πάει καλά, έχετε το νου σας, εσύ εσύ και εσύ μη πετάς ακόμα» χωρίς κανένας να μπορεί να τους πει «και ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις εμένα?». Όπως και μέρες που μοιράζουν κλεισίματα και βλέπω τον Ζ (Ζ=30 πτήσεις εκκολαπτώμενο καψούλι) να απογειώνεται air father control zero να μπορεί κάποιος να τον κρατήσει στο έδαφος.

Γιάννη ελπίζω να σε πρόλαβα στο φαγητό.

[badder]

Δεν με πρόλαβες αλλά κράτάω καβάντζα. Έγινε διαχωρισμός του θέματος και τα άσχετα με το δυστύχημα μεταφέρθηκαν εδώ για ευνόητους λόγους.

[badder]

Και κάτι πολύ συνηθισμένο το οποίο δεν το λαμβάνουν πολλοί υπόψιν τους. Οι νεότεροι γιατί ίσως δεν τους το έχει πει κανείς.

Η αναστροφή σε μέρες με δυνατό βοριά κρύβει εκπλήξεις. Αν έχουμε μελτέμι είναι σχεδόν σίγουρο ότι πάνω από την αναστροφή ο αέρας θα είναι πιο δυνατός. Η παγίδα είναι οι περισσότεροι ανεβαίνουν κοντά στο βουνό και είναι ευτυχισμένοι που τρυπάνε με 10-12 κοντά στη κορυφή. Αν όμως η αναστροφή είναι στα 1400-1500 και ξαφνικά βρεθούν από πάνω θα δουν άλλα νούμερα στο gps, όχι τόσο διασκεδαστικά.

Το έχω δει στη πράξη το έργο πριν 4-5 χρόνια, το κατάλαβα εγκαίρως και πάτησα τέρμα επιτάχυνση και βγήκα σιγά σιγά έξω. Ο Παναγιώτης (Βιγλας) που ήταν κοντά μου και δεν είχε vhf και μάλλον δε με άκουσε που του φώναζα έφυγε πίσω και προσγειώθηκε στα υπήνεμα ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα.

Θα υπερθεματίσω στο ότι κάποιοι βιάζονται και τα θεωρούν όλα πολύ απλά και εύκολα. Δεν σέβονται όσο πρέπει ούτε τη φύση ούτε την επικινδυνότητα του σπορ. Η βιασύνη και η επιπολαιότητα δεν έχουν καλά αποτελέσματα. Δεν φταίει το πανί αν δεν μπορείτε να πετάξετε όπως ο φίλος σας, συνήθως φταίει το μυαλό.

[vagos]

να αγορασουμε λαγους !

http://www.car.gr/xyma/view/2589851/

[Sprayman]

Καλά όλα αυτά φίλε ΜΙΚ. Αφού λοιπόν η μέρα ήταν ''κάπως'' και κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί δεν μας προειδοποίησε κάποιος πιο έμπειρος για το πως θα κινηθούμε πριν απογειωθούμε? Μήπως τελικά δεν πήρε χαμπάρι κανένας τίποτα, και μας έπιασε όλους ο καιρός στον ύπνο? Αυτό είναι ακόμα πιο ανησυχητικό γιατί αν είχα κάνει το λάθος να μην ακούσω κάποιον πιο έμπειρο, θα είχα την ελπίδα να το διορθώσω και να μην το ξανακάνω. Να πω πάρτα μαλάκα για να μάθεις άλλη φορά να ακούς. Τώρα όμως με ποιον να τα βάλω. Όταν είπε ο σπηλαιο ''όλοι έξω από το βουνό ο αέρας δυνάμωσε'' ήμουν ο πρώτος που άρχισε να βγαίνει. Θα μπορούσα όμως και να μην είχα προλάβει αν είχε 5 παραπάνω χιλιόμετρα, το ίδιο και τα υπόλοιπα παιδιά. Που καταλήγουμε λοιπόν? Στο τι θα κάνουμε με τα GPS και τους ασυρμάτους την ώρα που θα μας πιάσει ο καιρός στον ύπνο, ή μήπως στο να καταστρώσουμε ένα σχέδιο πτήσης όλοι μαζί την ώρα που χάφτουμε κάτω απ' το κιόσκι. Εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα σεβαστεί την εμπειρία του ΜΙΚ και του κάθε ΜΙΚ προκειμένου να γίνουν όλα με απόλυτο έλεγχο.

[GiotaR]

Το πρόβλημα έχει επισημανθεί και συζητηθεί για την περιοχή πολλές φορές. Σε όλη την αρθρογραφία, τα υπήνεμα, οι ρότορες και οι πτήσεις σε ανεμοβαθμίδα και πολύ ένταση, αναφέρονται ως οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι στην πτήση με παραπέντε- και όχι μόνο φυσικά.
Να βάλετε μια αφισο-ταμπέλα, φάτσα κάρτα στο κιόσκ (κείμενο και εικόνα)για να την βλέπουν όλοι.... "Επειδή εύκολα έρχονται τα πάνω...κάτω,,, please MIND KITHERONAS LEE"

Αν κάποιος δεν διαβάζει εεε θα του εντυπωθεί η εικόνα,,, κάπως όπως στο μετρό....

Όλο και κάποιος θα σχεδιάσει μια καλή αφίσα,,, με τις απαραίτητες πληροφορίες.

Βασικά ένας πίνακας ανακοινώσεων με όλη την σχετική πληροφόρηση-οδηγός για κάθε περιοχή, θα ήταν απαραίτητος σε κάθε απογείωση, εδώ που τα λέμε

[MIK]

υψος δημιουργοταν "τουφες" απο συννεφα...αποφασισαμε δε οι τρεις να κινηθουμε προς τις ανεμογεννητριες για να δουμε το ηλιοβασηλεμα...

Σούπερ μέρα με τις πάχνες. Το μόνο που πρέπει να την χάλαγε ήταν ότι τα είχα κάνει τσουρέκια στο vhf σε πολύ κόσμο με το "ένα χιλιόμετρο τουλάχιστον έξω Χρήστο και Πάνο"