Ειχαν περασει 3-4 ομορφες ωρες στον αερα εκεινη την ημερα στο Μουζακι παρεα με ολους τους καλους φιλους και στο προσωπο μου ζωγραφισμενο ενα ωραιο χαμογελο ευτυχιας μιας και οι Αυγουστιατικες διακοπες μου ειχαν μολις ξεκινησει! Το απογευμα ερχοταν σιγα σιγα και ολοι αρχισαν να προσγειωνονται για να απολαυσουν μια κρυα μπυρα κατω απο την σκια των δεντρων..
Κατευθυνομαι προς την προσγειωση μα δοκιμαζω να περασω απεναντι να παρω λιγο υψος αν μπορω.Μια φωνη στον ασυρματο μου λεει: car00ly δεν δοκιμαζεις ενα top landing αν μπορεις... να φερεις το αυτοκινητο κατω? Καλη ιδεα σκεφτηκα και ο ηχος του βαριο αρχισε να μου υποδεικνυει σιγα σιγα το ησυχο θερμικο που με ξεσυρε ευκολα ως την απογειωση.Στο ιδιο θερμικο ο Δημητρης Μπουραζανης που ηρθε και αυτος μαλλον με τις ιδιες προθεσεις.
Πλησιαζω στην απογειωση και δοκιμαζω απο αριστερα προς δεξια, πηγαινω λιγο πιο πισω,κανω λιγα wing over αλλα τζιφος ο αερας ηταν αρκετος και το venturi της απογειωσης ιδανικο για να μην σε αφηνει να πατησεις ευκολα..Μια σκεψη στο μυαλο μου μου λεει δεν παμε καλυτερα κατω να πιουμε την πορτοκαλαδα μας να κατουρησουμε κιολας μιας και εχουμε σκασει εδω και ωρα? Αντε αλλη μια προσπαθεια απαντω στην σκεψη μου.. και φυγαμε για την προσγειωση...Μια φωνη ακουγεται παλι στον ασυρματο:car00ly αν δεν μπορεις στολαρε το στα 20 μετρα.
Πιανω τον εαυτο μου να χαμογελα μιας και μου φανηκε πολυ αστειο ετσι οπως ακουστηκε.. Δεν νομιζω να τα καταφερω να προσγειωθω ειπα στον εαυτο μου αλλα θα κανω αλλη μια προσπαθεια.. Κατευθυνομαι πανω απο την απογειωση τωρα ερχομενος απο πισω προς τα εμπρος και βρισκομαι στα 15 μετρα περιπου απο το εδαφος με τραβηγμενα τα φρενα και καθομαι ακινητος απο πανω εχοντας στο νου μου να ειμαι πιο μπροστα απο τα ψηλα δεντρα που εχει εκει για να μην μπλεχτω πανω τους (δεν ειχα καμια ορεξη να κατεβαζω παρα5 απο δεντρο)..
Φρενα αρκετα, παιχνιδι γνωστο το χω ξανακανει αυτο το οριακο πριν το stall και δεν τρεχει και τιποτα σκεφτομαι...θα το αφησω αν πεταλωσει..Τα χερια μου πονουν απο την πιεση των φρενων και διπλωνω δυο φορες τωρα..Μια ριπη με αυξημενη ενταση ερχεται και πεταλωνει λιγο αφηνω αμεσως ξανα μπαινει σε πτηση,εχω χασει 5-6 μ και βρισκομαι λιγο πιο πανω απο τα δεντρα.Ξαναπιεζω στο οριο και μια δευτερη ριπη ακολουθει μα αυτη τη φορα μου το παιρνει μεσα απο τα χερια..Νιωθω την απωλεια στηριξης να εχει ερθει για τα καλα και εγω με τα χερια ψηλα να περιμενω ενα θαυμα να ξανανοιξει εστω λιγο πριν το εδαφος! Το δευτερολεπτο της πτωσης μου φανηκε λεπτο και 1000 σκεψεις περασαν απο το μυαλο μου..Η ταχυτητα της πτωσης ηταν μεγαλη και εγω προσπαθουσα απεγνωσμενα να γυρισω στα ποδια μου ετσι ωστε να ελεγξω την προσκρουση ομως ποτε δεν καταφερα να αλλαξω την σταση που ειχα παρει πεφτοντας. Εβλεπα τα κλαρια του δεντρου να τρεχουν πολυ προς τα πανω και ακομα ηλπιζα στο να νοιξει λιγο η πτερυγα και να αποσβεσει κατι απο αυτην την τρελη πτωση που ειχα..!!!!
Εχοντας κανονικη επιγνωση του τι γινοταν το ενιωσα οτι ολα τελειωσαν και οπου ναναι θα χτυπησω στο εδαφος με μεγαλη ταχυτητα εσφιξα δυνατα το σωμα μου και κατεβασα με δυναμη τα ποδια μου σε σταση γεφυρας προς το εδαφος και αυτο ηταν! Ενας δυνατος γδουπος ταρακουνησε αρχικα το κεφαλι μου,επειτα ενας τρομερος διαχυτος πονος σε ολο το σωμα μου και μετα η ανασα μου που κοπηκε σαν μαχαιρι! Εμεινα λιγο εκει χωρις ανασα σκεπτομενος οτι μου ειχαν μεινει μονο λιγα λεπτα απο τον θανατο μιας και ενιωθα διαλυμενος παντου και μονο το μυαλο μου να λειτουργει...
Αυτο ηταν ολα εσβησαν μετα...Ημουν σε ονειρο..εβλεπα τους φιλους μου ολα ηταν ωραια γελουσαμε και πειραζαμε ο ενας τον αλλον ημουν ευτυχισμενος δεν πονουσα..Παλι αυτη η φωνη στον ασυρματο να λεει: δεν κινειται καντε γρηγορα!! Ο ηχος του κινητου δεν σταματουσε στα αυτια μου και ολα αυτα σταματουσαν το ονειρο μου που ηταν υπεροχο.Ο διαχυτος πονος ηταν παλι εδω πιο δυνατος τωρα που θελω να ουρλιαξω αλλα δυστυχως ουτε κραυγη δεν βγαινει απο μεσα μου!
Προσπαθω να κουνηθω μα το σωμα μου δεν υπακουει στις εντολες...ποναω!!! ποναω πολυ!!!Θελω να μιλησω να απαντησω μα τιποτα ουτε μια μικρη κινηση δεν μου βγαινει...Μεσα στην θολη μου οραση διακρινω ενα κοκκινο παρα5 να πλησιαζει..προσπαθει να προσγειωθει σκεφτηκα,προσπαθει να με βοηθησει! Τον βλεπω να δυσκολευεται ο αερας δεν τον αφηνει να πατησει και ικετευω για βοηθεια...Η αγωνια που ηταν ζωγραφισμενη στο προσωπο του μου θυμιζε ακομα περισσοτερο οτι ειμαι σε δυσκολη κατασταση..Προσγειωθηκε και ηρθε να με βοηθησει..Αρχισε να μου μιλαει να με ρωταει που ποναω.Ηταν ο Μπουραζανης που ηταν εκει να με βοηθησει.
Ενιωθα πολυ πονο, ενιωθα οτι πρεπει να βιαστουν να με τρεξουν στο νοσοκομειο! η κοιλια μου πονουσε πολυ.Απο την μεση και κατω δεν ενιωθα το κορμι μου.Ενα μουδιασμα ειχε καλυψει τα ποδια μου και ενιωθα πετρες κοφτερες να με τρυπανε.Γυρω μου μαζευτηκαν σιγα σιγα ολοι οι φιλοι μου. Μετα ηρθε το ασθενοφορο. Ο Badder με κρατησε στα χερια του ως το νοσοκομειο. Ειχα σφιξει για τα καλα τα δοντια και ενιωθα γεματος βοηθεια με τοσους δικους μου ανθρωπους γυρω μου που μου εδιναν δυναμη.
Οι ωρες περασαν και επειτα απο δυο νοσοκομεια βρεθηκα στο γενικο πανεπιστημιακο Λαρισας οπου και νοσηλευτηκα στο τμημα νευροχειρουργικης. Ο νευροχειρουργος Κωστας πατερακης ελεγξε προσεκτικα τις κινησεις των ποδιων μου οι οποιες ηταν μια χαρα οπως ειπε απορημενος..Η μαγνητικη τομογραφια εδειχνε ενα συντριπτικο καταγμα στον 2ο οσφυικο σπονδυλο και ενα εκρηκτικο στον τριτο..Τα θρυμματισμενα οστα εσχισαν τον μανδυα του νωτιαιου μυελου και αναμιχτηκαν με τα νευρα..Το εγκεφαλονωτιαιο υγρο χυνοταν εξω. Οι γιατροι αρχικα απορησαν που ειχα ολες τις κινησεις μου και επειτα δυσκολευτηκαν πολυ να αποφασισουν για την εγχειρηση μου.
Εμεινα ακινητος για 5 μερες μεχρι να εγχειριστω τελικα. 13 ωρες πηρε για να τελειωσει το χειρουργειο και τελικα ολα πηγαν μια χαρα. Εφοδιαστηκα με σπονδυλοδεσια τιτανιου και 8 βιδες πλεον και η καλωδιωση του νωτιαιου μυελου μονωθηκε με μικροχειρουργικη.Ενα εντονο μουδιασμα εμεινε στο αριστερο ποδι μετα την εγχειρηση και ο γιατρος δεν εγγυηθηκε γιατο αν θα φυγει ποτε! Παρολη την χαρα μου που κουνουσα τα ποδια μου με ανυσηχησε λιγο αυτο το εντονο μουδιασμα. Μετα απο δυο μερες με σηκωσαν ορθιο φορωντας μου κηδεμονα και στα 5 βηματα καηκαν οι τετρακεφαλοι μου απο μολις 10 ημερες ακινησιας!!!
Εχουν περασει 7 μερες απο τοτε, καθε μερα ειμαι και καλυτερα και χτες εκανα την πρωτη μου μεγαλη βολτα 1,5 χλμ. Παλι καλα που καταφερα να ψησω τον γιατρο να με αφησει να παω σπιτι μου και οχι σε κεντρο αποκαταστασης.Τελος καλο ολα καλα παντως!
Αναθεωρηση απο εδω και περα,γυμναστικη, μεγαλη προσπαθεια για αποκατασταση και πανω απο ολα μυαλο! Ειμαι ετοιμος για την αναγεννηση μου και φυσικα θα ξαναπεταξω μαζι σας το συντομοτερο..