από jianniskys » Τρί Σεπ 18, 2012 11:32 pm
H παράσταση έλαβε τέλος!!!
Μετά από παύση 2 ημερών λόγω πολύ δυνατών βοριάδων που έφεραν και πολύ κρύο
(-1C !) που ευτυχώς τις εκμεταλλευτήκαμε για να γίνουν σεμινάρια από τον Denis Pagen για θερμικά, τα Congestus και τις καταιγίδες αλλά και με την ανάλυση του πειραματικού τρόπου πρόβλεψης του καιρού Rasp, ήρθε ή ώρα για τα 2 τελευταία τασκ.
Την Παρασκευή αφού βάλαμε τα στοιχήματα για το πόσα εφεδρικά θα ανοίξουν και το πόσοι θα τσακιστούν, ξεκίνησε το προτελευταίο τασκ για 75 χλμ
Τα στοιχήματα κέρδισαν όσοι προέβλεψαν τα 3 εφεδρικά που ανοίχθηκαν και το ατύχημα της γνωστής Ρωσίδας Μαρίνας ,που έπεσε χωρίς εφεδρικό σε πλαγιά από χαμηλά χωρίς ευτυχώς σοβαρά προβλήματα(μερικά σπασίματα..)
Οι περισσότεροι γκολ εκτός ελαχίστων τυχερών…σαν και εμένα.
Το Σάββατο 74 χλμ, η δυσκολία του ήταν να επιστρέψουμε από τον βόρειο πυλώνα.
Ένας πιλότος πριν τον 2ο πυλώνα μπροστά μου τράβηξε εφεδρικό και για πολύ καλή του τύχη προσγειώθηκε στο τελευταίο δένδρο στην άκρη ενός γκρεμού μίας στενότατης χαράδρας. Για άλλα συμβάντα δεν έμαθα γιατί έφυγα αμέσως μόλις προσγειώθηκα για Ιταλία. Οι περισσότεροι πιλότοι γκόλ.Αυτή τη φορά κατάφερα να κάνω και εγώ τα τελευταία 500μ από το τέλος του χρόνου του αγώνα μέχρι το γκολ που δεν κατόρθωσα σε 2 προηγούμενα τασκ.
Για το Saint Andre είχα ακούσει πολύ ωραία λόγια. Προσωπικά δεν μου άρεσε όχι γιατί πάτωσα ούτε γιατί είχε πολύ δυνατά θερμικά και αναταράξεις αλλά για τον τρόπο που έβαζαν τα τασκ και για την έλλειψη προσγειώσεων σε πάρα πολλά σημεία της καθημερινής μας διαδρομής
Όσο αφορά τα τασκ, υπήρχαν πυλώνες φάκα σε μέρη που βρισκόσουν υπήνεμος είτε εξαιτίας του γενικού ανέμου είτε εξαιτίας της αύρας των κοιλάδων. Για τις αύρες στις κοιλάδες δε μας εξήγησε κανείς ποτέ το πώς ρέουν. Το μόνο που ακούσαμε αρχικά από το διευθυντή του αγώνα είναι ότι σε καμία κοιλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα με τις αύρες.
Μερικές μέρες αργότερα σε παράπονα πιλότων που κόντεψαν να φάνε τα μούτρα τους από την ένταση και τους ρότορες, όπως έχω ήδη αναφέρει, η απάντηση τους ήταν:Ναι στις κοιλάδες έχει δυνατούς ανέμους και ρότορες, έμπειροι πιλότοι είστε επιλέξτε τα κατάλληλα σημεία για να προσγειωθείτε. χωρίς προβλήματα.
Ο Luc Armant την επομένη που πάτωσα βρίσκοντας τον εαυτό μου(και κάποιοι άλλοι) υπήνεμο στη Δυτική πλευρά βουνού με δυτικό άνεμο, με πήγε στο τεράστιο χάρτη στην απογείωση και μου εξήγησε πως η αύρα στην συγκεκριμένη κοιλάδα μπαίνει από βορρά και ότι είμασταν υπήνεμοι λόγω αυτής και όχι κάποιου βοριά.
Η ίδια αύρα γινόταν Δυτική και Νότια σε άλλες κοιλάδες δυτικά και πιο βόρεια.
Αναρωτιέμαι μια τέτοια ενημέρωση προς όλους πριν ξεκινήσει το συγκεκριμένο τασκ δεν θα οδηγούσε σε περισσότερο ασφαλή αγώνα ; (υπενθυμίζω 3 εφεδρικά την συγκεκριμένη μέρα)
Όσο αναφορά την έλλειψη προσγειώσεων το μέρος το σώζει ότι ανεβάζει παντού, αλλά το συναίσθημα του φόβου όταν περνάς χαμηλά από σημεία που έχει μόνο αδιέξοδα δάση, χαράδρες και φαράγγια μακριαααά από τον πολιτισμό θα μου μείνει αξέχαστο!
Μετά από αυτά που είδαν τα μάτια μου νομίζω ότι στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να βάλουμε τασκ ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ!!!,αρκεί να υπάρχουν θερμικά μιας και οι προσγειώσεις είναι αδιάφορη λεπτομέρεια.
Κλείνω λοιπόν την αναφορά μου στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2012 με ένα γνωστό αρχαίο Ελληνικό ρητό: Στο Saint Andre οι πιλότοι ή (πε)τάν ή επί τάς.
Πάντως πέρα της πλάκας το να ανοίγουν 2-3 εφεδρικά σε κάθε τασκ ή να γλιτώνουμε από ένα θανατηφόρο από καθαρή τύχη δεν φαντάζει σαν επίτευξη του στόχου που έγιναν όσα έγιναν για την υποτιθέμενη ασφάλεια των πιλότων στα πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα.
Χαμένες πάνε όλες οι προσπάθειες να είμαστε ασφαλέστεροι με πιστοποιημένα κράνη, καθίσματα, 2-3 αλεξίπτωτα αντί των «επικίνδυνων» αγωνιστικών, που θα πρέπει να πιστοποιήσεις με φωτο και υπογραφή πάνω του ότι το κατέχεις τουλάχιστον 1-2 μήνες πριν τον αγώνα, με το να συμμετέχουν πιλότοι μόνο από τους πρώτους 400 στη παγκόσμια κατάταξη αντί των 1000(υπάρχουν χειριστές με αρ..δια που δεν πάνε σε αγώνες, για μένα δεν είναι πανάκεια ο περιορισμός) και δεν ξέρω τι άλλο… αν το μέρος να πώ ; οι συνθήκες ; τα τασκ ; οι άνθρωποι που τα βάζουν ;(αναρωτιόμασταν αν ο Γάλλος διευθυντής αγώνα πετούσε με ανεμόπτερο, γιατί μάλλον δεν πρέπει να πετούσε αλεξίπτωτο) δεν είναι κατάλληλα.
Τον τρόπο που έγινε ο αγώνας τον βρήκα πολύ αντρικό για τα μέτρα μου και δεν σας κρύβω πως για πρώτη φορά στη ζωή μου πέρασε από το μυαλό μου να σταματήσω να πετάω με αλεξίπτωτο, όχι σε αγώνες αλλά γενικά.
Όπως δεν σας κρύβω ότι περνώντας με το πλοίο χθές από τη Λευκάδα κατά τις 10.00 πμ και βλέποντας την μέρα να δουλεύει από νωρίς σκέφτηκα αμέσως πως όταν θα πιάναμε Πάτρα κατά τις 3 θα πήγαινα Ομπλό να πετάξω (αλλά έστηνε καταιγίδα) και αυτό θα με ηρεμούσε. Το ίδιο συναίσθημα γεννήθηκε όταν σήμερα το πρωί αντίκρισα τη Γκιώνα και τα βουνά της Δεσφίνας αλλά δουλείες δεν μου το επέτρεψαν.
Ήταν μια εμπειρία αυτό το πανευρωπαϊκό που θα ήθελα να την έχω αποφύγει αλλά όπως όλες οι άσχημες εμπειρίες με το πέρασμα του χρόνου μετατρέπονται σε κάτι θετικό και ίσως να με βοήθησε στο να γίνω σε κάτι καλύτερος, ο χρόνος θα δείξει.
Γειά σας