13 FAI World Paragliding Championship

[antonisk6]

Καλή επιτυχία στον Γιάννη

http://airtribune.com/13-fai-world-para ... hip/pilots

[paradim]

Καλη επιτυχια στον Γιαννη

[achim]

Go Johnny...

[paradim]

[ img ]

[antonisk6]

1o task
http://airtribune.com/sites/default/fil ... -2204.html

Στη πεντηκοστή θέση ο Γιάννης από τους 145 πιλότους, ενώ τον ακολουθεί ο Yassen Savov, για 5 χλμ δεν έκανε γκόλ!
Μπράβο Γιάννη!!!

[jianniskys]

Γεια σας παιδιά από το Sopot. Ευχαριστώ για τις ευχές σας. Μετά την τελετή έναρξης και την χαμένη προπονητική ημέρα ήρθε η ώρα να πετάξουμε

Λοιπόν πρώτη αγωνιστική μέρα, ο π.δυνατός βοριάς έπεσε και ανεβήκαμε για τασκ. Όμως τα σύννεφα σκιάζαν όλη τη περιοχή κι έτσι αν και το παράθυρο άνοιξε 12.50 κανένας δεν απογειωνόταν. Δύο που τόλμησαν πάτωσαν όπως και όλοι οι λαγοί πριν.
Κατά τις 14.10 απογειώνεται κάποιος λαγός και ένα διπλό και ψιλοκρατιούνταν, μέχρι που το μονό άρχισε να παίρνει λίγο ύψος.
Αυτό ήτανε, οι μισοί απογειώθηκαν. Εγώ βρισκόμουν χαμηλά στην απογείωση (πολύ ανηφόρα για πιο πάνω) όπου είχε έρθει και ο Υassen θέλοντας να απογειωθεί με την πρώτη ευκαιρία ανεμπόδιστα με το που θα έβγαινε ήλιος.
Βλέποντας ότι δεν απογειώθηκε με το πρώτο μπουλούκι κώλωσα να φύγω, αλλά έπρεπε να παραμερίσω το πανί μου να περάσουν κάποιοι πιο πάνω. Στην αναμπουμπούλα μπλέχτηκαν τα σχοινάκια μου και καθυστέρησα κι’άλλο να φύγω. Τώρα είχαν απογειωθεί και οι άλλοι μισοί. Το τοπίο εξακολουθούσε να είναι σκιασμένο αλλά έξω έπαιρναν σιγά σιγά ύψος. Τελικά απογειώνομαι σχεδόν τελευταίος(είχαν μείνει 2-3) και οι πρώτοι ήταν ήδη πολύ ψηλά, σχεδόν στη βάση… ωραία ξεκίνησα!!!

Όταν κατάφερα να πάρω ύψος όλοι είχαν φύγει για τον πρώτο πυλώνα. Πάνω που είπα ότι σ’αυτό τον αγώνα δεν αφήσω να μου ξεφύγει το πρώτο γκρουπ και θα κάνω ό,τι κάνουν με λιγότερες πρωτοβουλίες.
Τελικά πετάω μόνος προς το 1ο πυλώνα 30χλμ ανατολικά και βλέπω τους πάντες μπροστά μου. Οι περισσότεροι είχαν πάει βόρεια, τα πάντα στη σκιά αλλά θερμικά υπάρχουν.
Λίγο πιο ανατολικά της απογείωσης στο Κάρλοβο αποφασίζω να πάω κι’εγώ προς βορρά μιας και όσοι πετούσαν μπροστά μου βουνό-/βουνό δεν έπαιρναν ύψος. Καταφέρνω να πάρω λίγο ύψος αλλά όχι όσο κάποιοι που φεύγουν ψηλοί ανατολικά.
Καταλήγω να γλύφω τις γρασιδάτες πλαγιές που σε μερικές τρομαγμένα ελεύθερα άλογα έφευγαν στη θέα μου. Όμως κι’εγώ είχα τρομάξει αφού λίγο κέρδιζα πολύ έχανα σε ύψος. Αποφασίζω να βγώ έξω και ότι τύχη έχω. Με έβλεπα για προσγείωση αφού παντού υπήρχε σκιά Κάποιος χαμηλά μπροστά μου έξω θερμικάριζε(πάντα σε σκιά!) πάω προς αυτόν για καλή μου τύχη. Έρχονται και άλλοι 3 και αναβαίνουμε όλοι μαζί με λιγότερο από 1μ/δ. Μένουμε 2 που το συνεχίσαμε σχεδόν ως τη βάση πριν ανοιχτούμε κι’άλλο στο κάμπο.

Στο κάμπο 2 χλμ πριν το 1ο πυλώνα κάποιοι θερμικάρουν γυρίζοντας απ’αυτόν (επιτέλους ξαναβλέπω πτέρυγες μαζί και τον Yassen) σε ένα ηλιόλουστο μικρό κομμάτι του. Παίρνω ξανά ύψος παίρνω το πυλώνα και φεύγω ψηλός για τον 2ο και τελευταίο πριν το γκόλ, 35 χλμ δυτικά.. Μπροστά, πίσω μου αλεξίπτωτα έχω χάσει τη μπάλα, δεν ξέρω που βρίσκομαι σε σχέση με τους άλλους, πάντως τελευταίος δεν είμαι που ήμουνα.

Ο άνεμος ψιλοκόντρα, χάνω (όπως και 5-6 τριγύρω )όλο μου το ύψος και πλησιάζω σε μια μικρή λίμνη όπου υπάρχει ήλιος. Σκοπός μου να προσγειωθώ τουλάχιστον στην πόλη από την άλλη πλευρά να μην με φάει το περπάτημα. Δεν είμαι ούτε 70μ από πάνω, όπου ένα μαγικό θερμικούλι στις όχθες της αρχίζει να μου δίνει κάτι ψίχουλα ,αρκετά ώστε να περάσω απέναντι προς τη πόλη και να πιάσω το δυνατότερο θερμικό της ημέρας. Σωρηρία!!! Τώρα έχουμε μαζευτεί κάμποσοι που θερμικάρουμε. Στα 2300 βλέπω συννεφάρες μπροστά μου με αλεξίπτωτα από κάτω τους να ανεβαίνουν ως αυτές και όλα μοιάζουν εύκολα. Αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι τελικά δεν είμαι πολύ πίσω από τους πρώτους. Και ότι δεν έχω παρα να φτάσω εκεί να ξαναπάω βάση και να πάρω τον τελευταίο πυλώνα και γκόλ!!!

Φεύγω πρώτος για τις συννεφάρες, αλλά φτάνοντας από κάτω η άνοδος είναι 1 μ/δ και ενώ ι σε λίγο μαζεύεται ένα γκρούπ με 10 αλεξίπτωτα μαζί μου (ανάμεσα τους βλέπω τον Rodrigez ,Wirtz,Brandlehner,Debons) αρχίζω να ψάχνομαι μόνος μου αναζητώντας το προηγούμενα βαρβάτα ανοδικά. Ακόμη και όταν δίπλα μου κάποιος έπιασε ένα λίγο πιο δυνατό ανοδικό και όλοι τρέξαν σ’αυτόν, εγώ άρχισα να την βγάζω έξω και να την παίζω έτσι που μόνο εγώ ξέρω.

Οι υπόλοιποι 100μ πιο πάνω μου φεύγουν για τον πυλώνα και εγώ από κάτω. Αλλά αντί να μείνω με το γκρούπ( το οποίο σε λίγο έπιασε θερμικό πήρε ύψος, τον τελευταίο πυλών α και έβαλε γκόλ) φεύγω μόνος μου προς κάτι λοφάκια δεξιά μας λίγο πιο βόρεια ,που υπολόγιζα ότι λόγω βοριά θα δούλευαν και αφού δεν βρήκα τίποτα και είδα το γκρουπ να θερμικάρει προς τον πυλώνα ξαναγύρισα προς αυτό, όταν οι άλλοι ήταν ήδη στο θεό και το θερμικό τους είχε ψοφήσει. Πήρα λίγο ύψος και έφυγα για το τελευταίο πυλώνα που έμελλε να είναι και το τελευταίο που έκανα.

Sirrus από δυτικά άρχισαν να καλύπτουν την περιοχή και επιστρέφοντας προς το γκόλ που ήταν 10χλμ δεν βρήκα τίποτα και πάτωσα για άλλη μια φορά κάνοντας ακριβώς το αντίθετο από ό,τι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, να μην κάνω του κεφαλιού μου και να πετάω κοπαδιαστά. Προς γνώση και συμμόρφωση για τις επόμενες ημέρες του αγώνα, αλλά και για όσους διαβάζοντας με, αποφύγουν το κακό παράδειγμα μου και πετάξουν συνετότερα σε τυχόν μελλοντικές συναντήσεις.

Η σημερινή μέρα ακυρώθηκε λόγω βοριά

Το μέρος είναι φανταστικό, από πτητικής πλευράς και μου φαίνεται ότι θα το ευχαριστηθώ ασχέτως τελικού αποτελέσματος.

Dober dan!

[GiotaR]

Ωραία περιγραφή, Γιάννη,,,έτσι κι αλλιώς ο αγώνας τώρα άρχισε...Δεν είναι και πάντα αρνητικό το να πετάς με τις δικές σου αποφάσεις,,, διάβασα οτι και ο Littame ο 1ος χθες πέταξε εντελώς δική του πορεία,,,του βγήκε και τερμάτισε εντυπωσιακά πρώτος (5λεπτά!!) σε σχέση με τις συνηθισμένες δευτερόλεπτες διαφορές στο γκολ τέτοιων αγώνων!

Καλή συνέχεια, με δύναμη και ασφάλεια! Αναμένουμε και άλλες περιγραφές σου

[Navagosostis]

καλή συνέχεια Γιάννη!

[RIHAS]

Γιάννη απολαυσετο και τα αποτελέσματα θα έρθουν

[kiwifly]

αντε κομπαρε

[kiwifly]

http://www.youtube.com/watch?v=DqqK2f9xHvo

αυτο θα βοηθειση!!

[jianniskys]

Δευτερη μέρα πτήσης σήμερα. Αρχικά είχε Β.Ανατολικό, μπήκε τασκ και περιμέναμε να φτιάξουν οι συνθήκες. Εκεί που περιμέναμε και ενώ ο άνεμος σταθερά έρχονταν Β.Ανατολικός και ενώ μιλούσα με τη Celena μια Ρωσίδα της Airtribune βλέπω ένα dust devil που από τα 150 αλεξίπτωτα που ήταν εκεί πήρε φυσικά τίνος; τίνος; για μαντέψτε….Η φωτό βρίσκεται στο face book της Airtribune και ναι… ναι είναι το δικόμου!! Ευτυχώς το’χω μάθει να κάνει top landing και ξαναπροσγειώθηκε δίπλα μου όπου έπεσα πάνω του και το αγκάλιασα με δάκρυα στα μάτια για να μη μου ξαναφύγει και του υποσχέθηκα να του πάρω παγωτό μετά. Στο μεταξύ κάτι χάρτες,ισοθερμικά ένα ξεφούσκωτο φουσκωτό μαξιλάρι και κάτι άλλα αιωρούνταν στον αέρα πάνω μας,το δε ισοθερμικό,μπορεί και να’ταν χάρτης πήγαν στο θεό σχεδόν στη βάση του νέφους.
Μετά από 20 λεπτά ένας ξαφνικός δυνατός αέρας άρχισε να κατεβάζει προς το κάτω μέρος της απογείωσης κάμποσα αλεξίπτωτα που κουτρουβαλούσαν μαζί με καναδυό πάνω τους που προσπαθούσαν να τα συγκρατήσουν! Ευτυχώς το σκίαστρο της Shambala που το ξεκόλλησε ο αέρας δεν πέταξε με το παχύ παχύ πάσαλο του για να θρυνήσουμε θύματα.
Μετά από 15 λεπτά ο αέρας έφτιαξε και απογειώθηκε ένα διπλό που πετούσε μια χαρά, όπως και 2-3 λαγοί που έφυγαν αμέσως μετά.
Μας ξαναφώναξαν, μίκρυναν το τάσκ κατά κάποια χλμ και άνοιξαν το παράθυρο στις 14.15. Έξω σκιασμένα αλλά ψιλοδούλευε. Αυτή τη φορά έφυγα από τους πρώτους, πήρα ύψος και περίμενα το σταρτ που αργούσε να’ρθει γαμώτο τώρα που ήμουν ψηλός και οι άλλοι χαμηλότερα!
Όταν άνοιξε με το καλημέρα έκανα τη μαλακία μου και μπήκα στο σταρτ 1 δευτ. πρίν και τελικά ξαναγύρισα 300μ πίσω κόντρα στο βοριά να το ξαναπάρω. Φανταστείτε κάτι ανάλογο με τις αμερικάνικες ταινίες που ο κυνηγημένος μπαίνει στο αντίθετο ρέυμα, όλοι έρχονταν καταπάνω μου και έπρεπε να με-τους αποφύγω. Τελικά ακολουθώ προς τον πρώτο πυλώνα απέναντι της απογείωσης αν και οι περισσότεροι έρχονταν από αριστερά μου. Επειδή έχασα ύψος με τη μαλακία μου μετά το πρώτο πυλώνα αντί να φύγω ανατολικά που ήταν ο 2ος προτίμησα να πάω αριστερά που είχε λίγο ήλιο. Το ίδιο έκαναν κάμποσοι άλλοι. Οι περισσότεροι και ψηλοί έφυγαν ευθεία προς τον 2ο αν και ήταν τα πάντα στη σκιά. Τελικά βρήκαμε θερμικό παραδόξως στη σκιά αλλά το κακό είναι ότι βρήκαν και οι πολλοί που πήγαν κατευθείαν,προς το 2ο.
Από εκεί και πέρα παρέμεινα ουραγώς με τους υπόλοιπους που επέλεξαν ό,τι και εγώ.
Όλοι βάλαμε γκόλ και πρέπει να είμαι στους τελευταίους.
Πάντως το ευχαριστήθηκα και το μέρος επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι είναι σούπερ.

Τα λέμε

[kiwifly]

το μαγικο χαλι που λεγαμε

[tsoukasvaggelis]

Γιάννη, καλή τύχη και βέβαια καλή διασκέδαση!

http://airtribune.com/13-fai-world-para ... ip/results

[antonik]

Ωραίος ο Γιάννης!!!!! Πέτα Jonny πέτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[adreas]

Στο μεταξύ κάτι χάρτες,ισοθερμικά ένα ξεφούσκωτο φουσκωτό μαξιλάρι και κάτι άλλα αιωρούνταν στον αέρα πάνω μας,το δε ισοθερμικό,μπορεί και να’ταν χάρτης πήγαν στο θεό σχεδόν στη βάση του νέφους.

Δηλαδή όλα αυτά θερμικάρουν καλύτερα από το πανί σου; Μου φαίνεται το επόμενο πανί μου θα είναι ένα τεράστιο ισοθερμικό σώβρακο με τυπωμένο χάρτη στην κάτω επιφάνεια.

[jianniskys]

Σήμερα φοβήθηκα όσο δεν θυμάμαι να’χω ξαναφοβηθεί!
Απογειώθηκα νωρίς, πήρα ύψος γρήγορα, έφυγα με τους πρώτους για τον 1ο πυλώνα ,τον πήρα λίγο πίσω τους και ξεκινήσαμε για τον 2ο όπου σχεδόν κάλυψα την απόσταση από τους πρώτους εκτός από λίγους που όμως ήταν πιο χαμηλοί και τους έφτασα όταν άρχισαν να κυκλώνουν σε ένα θερμικό.
Τώρα είμαι με άλλους περίπου 30-40 για τον 3ο πυλώνα ευχαριστημένος που επιτέλους όχι μόνο είμαι με τους πρώτους και ψηλά, αλλά κάλυψα και την περ.3 χλμ απόσταση μας.

Στο σημείο αυτό ενώ ανεβαίνουμε με ένα 4άρι+ θερμικό όλοι μαζί κάτω από ένα σύννεφο που αρχίζει να δημιουργείται και αφού το εγκαταλείπω για να μη καθυστερήσω γιατί είμαι ψηλά, βλέπω ότι αρχίζει και ανεβάζει παντού και ότι οι αυτοί που είναι λίγο μπροστά μου και πιο ψηλά κινούμενοι ανατολικά προς τον 3ο πυλ. αρχίζουν να χάνονται στη άχλη του νέφους.

Αλλάζω πορεία, κινούμαι με φουλ επιτάχυνση προς την άκρη του στα βόρεια, που είναι πολύ κοντά μου αλλά εκεί που φαίνονταν η άκρη του και ενώ έχω φτάσει σχεδόν εκεί, ξαφνικά αρχίζει να ανεβάζει τρελά να δημιουργεί και άλλο σύννεφο και χάνομαι μέσα στο νέφος.
Γύρω μου, πάνω, κάτω βρίσκονται αλεξίπτωτα σίγουρα και αυτά μέσα στο σύννεφο, το σπιράλ αποκλείεται, οπότε συνεχίζω φουλ επιτάχυνση την πορεία μου σίγουρος ότι σε ελάχιστο χρόνο θα βρεθώ πάλι έξω.

Έλα μου όμως που όχι μόνο δεν φαινόταν γη, αλλά σε λίγο το βάριο παλάβωσε και όχι μόνο τερμάτισε η μια πλευρά αλλά και η άλλη. Ανέβαινα με 10ρι ανοδικό μέσα στο σύννεφο, είχα φτάσει 2600 όταν η βάση ήταν κάτω από 2200+ και άρχισα να αναρωτιέμαι, χεσμένος από φόβο με φουλ επιτάχυνση πάντα, που μπορεί να με φτάσει.
Μετά από λίγο, εμένα μου φάνηκε πολύ, ένα υπέροχο θέαμα…..ένα κομμάτι γης ανάμεσα στα λευκά και αλεξίπτωτα παντού να κάνουν σπιραλ σε αυτή τη μικρή τρύπα των 200 περ. μέτρων. Πάντου γύρω μου λευκοί πύργοι υδρατμών.

Άρχισα σπιραλ, το σταματάω στα 2300 και μετά από ελάχιστα δεύτερα ένα κόκκινο Gin περνάει δίπλα μου στα 20 μ με χίλια, κάνοντας σπιραλ από το σύννεφο που δίπλα του με είχε ξεσύρει το δικό μου σπιραλ.
Ξανά σπιράλ να πάω παρακάτω άλλα 200-300μ και αρχίζω να προσπαθώ να προσανατολιστώ, που είναι ο 3ος πυλώνας και βάζω πλώρη γι’αυτόν βρισκόμενος πιο βόρεια από τους περισσότερους αλλά και καμμιά 300 μ χαμηλότερα.

Η περιοχή προς τον πυλώνα που κινούμασταν όλοι ήταν σε σκιά χωρίς εξαίρεση πουθενά ορατή.

Τα σύννεφα μπροστά μου ανέβαζαν ακόμα, όποτε με το φόβο που είχα πάρει συνέχιζα με φουλ επιτάχυνση προς τον 3ο έχοντας αριστερά μου και 300μ ψηλότερα έναν και δεξιά μου όλους τους άλλους το ίδιο ψηλότερα. Πίσω μου ούτε που κοίταξα.
Εδώ ήταν και το λάθος μου που δεν πήρα ύψος να βρεθώ εκεί που ήταν και όλοι οι υπόλοιποι και το πλήρωσα σκληρά αφού ήμουν και ο πρώτος που προσγειώθηκε.
Οι υπόλοιποι αφού δεν βρήκαν τίποτα γύρισαν προς το βορρά όπου μια μικρή διαφορά φωτός άρχισε να χαζοφαίνεται και κατάφεραν πολύ αργά να διατηρήσουν αρχικά το ύψος τους και σιγά σιγά να κερδίσουν περισσότερο όσο το φως διαπερνούσε τα σύννεφα.
Κάποιοι προσγειώθηκαν κάπου εκεί που ήμουνα κάποιοι συνέχισαν χαμηλοί νομίζω χωρίς ελπίδα και μόνο(60+) όσοι πήγαν προς β.Ανατολικά βρήκαν θερμικά πήραν το 3ο και τελευταίο πυλώνα έβαλαν γκόλ βοηθούμενοι από τον ήλιο που ξαναέκανε την εμφάνιση του στη κοιλάδα.
Πάντως το μέρος ασχέτως του πατώματος, σήμερα και των άσχημων αποτελεσμάτων μου αρέσει πάρα πολύ!!
Τα ξαναλέμε.

[achim]

Ακραίες στιγμές και συναισθήματα δυνατά. Είναι κι αυτά μες το ωραιότερο παιγχνίδι στο κόσμο που ακούει στο όνομα PARAPENTE.
Γιάννη, δε χρειάζεσαι τις καλές θέσεις για να αποδείξεις την αξία σου.
Απλά απολαυσέ το και συνέχισε να μας περιγράφεις για να νιώθουμε ότι συμμετέχουμε κι εμείς.

[kiter]

Μπράβο δάσκαλε, καλή συνέχεια. Διάβασα τις περιγραφές σου με πολύ ενδιαφέρον

[jianniskys]

Εχθές μέσα στον πανζουρλισμό που δημιούργησε το ρούφηγμα του νέφους, δύο που έκαναν σπιράλ μέσα στο σύννεφο!!!πήγαν να πέσουν ο ένας πάνω στον άλλο και ο βραζιλιάνος στολάρισε για να γλυτώσει τη σύγκρουση και μετά λόγω προβλημάτων που του δημιούργησε το στολ τράβηξε εφεδρικό.Oλα εντάξει τελικά.

Σήμερα 120 χλμ τασκ. άλλη μια φανταστική μέρα.
Πήγαινα καλά ως λίγα χλμ μετά το δεύτερο πυλώνα, βρισκόμενος με τους πρώτους 30. Το μεγαλύτερο μέρος του τασκ το είχα κάνει και σε όλη τη διάρκεια της μέρας κάποιοι που έφευγαν μπροστά χαμηλά έπιαναν θερμικά και εμείς ερχόμασταν ψηλοί και παίρναμε τα ίδια θερμικά με αυτούς και άντε πάλι τα ίδια.

Είπα και εγώ να δοκιμάσω να φύγω μπροστά, αφήνοντας ένα θερμικό λίγο πίσω μου που μάζεψε όλους όσους ήταν τριγύρω και ξεχύθηκα στο ηλιόλουστο κάμπο προς τον 3ο και τελευταίο πυλώνα όπου 2-3 θερμικάριζαν έξω πάνω από τον πολλά υποσχόμενο κάμπο.

Ε αυτή ήταν και η μαλακία της ημέρας.

Δεν βρήκα τίποτα κόντεψα να πατώσω, σώθηκα στο just και είδα τους όλους τους άλλους του θερμικού που δεν πήγα, να περνάνε πανύψηλοι προς το τελευταίο πυλώνα ενώ εγώ έλεγα το πάτερ ημών να βρω θερμικό.

Τελικά ο καλός θεούλης χάρηκε με τη προσευχή μου και μου έστειλε ένα θερμικούλη που έσωσε εμένα και έναν άλλο καημένο σαν και μένα που είχε την ίδια ιδέα να ξεχυθεί μπροστά και τώρα έλεγε κι’αυτός το πατερ ημών στη γλώσσα του.

Να ξεχύνεσαι μπροστά προϋποθέτει να υπάρχουν σύννεφα από πάνω και όχι απλά ηλιόλουστος κάμπος που θέλει το κάτι τι του σε χρόνο, για να αρχίζει να δουλεύει.
Εγώ ξεχύθηκα έξυπνος σαν ταύρος! στη μπλε τρύπα της ημέρας ενώ τριγύρω υπήρχαν συννεφάρες.
Προς γνώση και συμμόρφωση δική μου αλλά και των παιδιών που παίρνουν μέρος στο πολύ ωραίο event που οργανώνει ο Βαγγελάκης για το αγωνιστικό παραπέντε.

Μπορεί και να μάθει κανείς από τα λάθη μου ελπίζω, γιατί εγώ από ότι φαίνεται είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως!

Καθυστέρησα να πάρω ύψος παραπάνω από ότι έπρεπε για το γκόλ που ήταν μόλις 5,5 χλμ απο εκεί που σώθηκα απο το πάτωμα και τελικά γκολάρισα 60-80; θέση.

Πάντως το καταευχαριστήθηκα (αν εξαιρέσουμε το κομμάτι των προσευχών και κατάρων για να μη πατώσω) και το μέρος απόδειξε άλλη μια φορά τις φοβερές δυνατότητες του.

Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να πετάω με τόσους πιλότους πιο χαλαρά, έχοντας χρόνο για φωτογραφίες στα καταπράσινα λιβάδια, πατώντας λιγότερες φορές την επιτάχυνση μου και να έχω περισσότερο χρόνο και μυαλό για να ευχαριστηθώ τα τοπία και τις πτητικές συνθήκες της περιοχής, αλλά και έτσι παίρνω αρκετά από όσα μου χρειάζονται και μου λείπουν στο χωριό μου που πετάω μόνος.

Τα ξαναλέμε.

[paradim]

http://www.youtube.com/watch?v=PQTNlQFV-lk

[RIHAS]

Τελικά οι πανσέληνος επηρέασε όλους τους κάλους πιλότους Donini-Yassen-Xiros, έκτος από την Seiko που σελληνιαστικε και πάει γ.......ας

[vagos]

Καλο βολι απο 'δω και περα Γιανναρε !

(αφου δεν σου ξεκινησε καλα ,,, διασκεδασε μερικα task-ρουκετες τις επομενες )

[jianniskys]

Μετά από 2 μέρες ανάπαυλας λόγω καταιγίδας και βροχής, που ο Αντωνάκης είχε πολύ σωστά προβλέψει και μακάρι να πέφτει έτσι μέσα και για τις δικές μας προβλέψεις ,μας έβαλαν 129 χλμ τασκ.
Η μέρα σήμερα φαινόταν κανονική με μπλέ ουρανό και κόυμουλους όχι μόνο κούμουλους και κούμουλους και σκιά παντού όπως όλες τις άλλες μέρες.

Οι πυλώνες ήταν 3 ο πρώτος λίγο ανατολικά της απογείωσης, ο 2ος δυτικά μακριά και ο 3ος αν.νοτιοανατολικά προς το κάμπο.
Μετά τον πρώτο εύκολο πυλώνα και ενώ οι περισσότεροι συνέχισαν ευθεία για τον 2ο από το κάμπο αποφάσισα να πάω από τα βουνά που νιώθω πιο οικεία.
Η απόφαση μου αυτή φάνηκε αρχικά λάθος και με έτρωγε μέσα μου να φύγω για έξω, καθώς οι του κάμπου κύκλωναν θερμικό ήδη, αλλά επειδή ο κάμπος δεν είχε σύννεφα ενώ τα βουνά είχαν πήρα το μακρύτερο αλλά ασφαλέστερο κατ’εμένα δρόμο .

Λίγο μετά το Σοποτ που ξανακοίταξα τους καμπίσιους ήταν στην ίδια ευθεία με εμάς και κύκλωναν πάλι.
Τελικά συναντηθήκαμε κάπου πιο δυτικά πλησιάζοντας προς τον 2ο πυλώνα αλλά όμως δεν κατάφεραν να μας φτάσουν όλοι.
Ο κάμπος τελικά αποδείχτηκε για τους περισσότερους πιο αργός δρόμος ή και λάθος αφού πάτωσαν κάποιοι από ότι έμαθα στο γκολ.

Ξεκίνησα και πέταξα σχεδόν όλο το τασκ μπροστά με τους πρώτους 30 και παραδόξως χωρίς λάθη.
Έπρεπε όμως να την κάνω τη πατάτα μου λίγο πριν το τέλος.

Λίγο πριν το τελευταίο πυλώνα και ενώ βρίσκομαι με τους πρώτους 30 περνώντας για άλλη μια φορά το κάμπο προς τα ανατολικά, έπρεπε να πάρουμε ύψος για να τον περάσουμε και να πάρουμε τον τελευταίο πυλώνα και να γυρίσουμε για γκόλ.
Υπήρχαν 2 εναλλακτικές, που τις σηματοδοτούσαν τα προπορευόμενα αλεξίπτωτα.
Η μια ελαφρώς βορειότερη της άλλης και λίγο πιο έξω από την ευθεία του πυλώνα. Διάλεξα την βορειότερη γιατί μπροστά μου είδα να ανεβαίνουν 2-3 πανιά σε ένα καλό θερμικό.

Πλησιάζοντας τους, πετυχαίνω ένα 3-4αρι θερμικό το οποίο όμως δεν κύκλωσα ποντάροντας, λάθος, ότι θα συναντούσα ακόμη δυνατότερο σε λίγο φτάνοντας τους.
Όχι μόνο δεν βρήκα καλύτερο αλλά ήταν και στα τελευταία του αυτό που πέτυχα.

Οι άλλοι στα δεξιά μου, λίγο πιο νότια, είχαν πάρει όλοι ύψος και πήγαιναν ψηλοί για το πυλώνα, ενώ εγώ χαμηλότερα.
Εκεί έχασα χρόνο και μου ξεφύγαν.
Στη τελική ευθεία για γκόλ, που ήταν πολύ λίγο δυτικότερα του Σοποτ, είχαμε κόντρα τον άνεμο, όπως μας είχε προειδοποιήσει ο διευθυντής του αγώνα, και αφού πήρα κάποιο ύψος έφυγα για το γκόλ.
Είδα με μεγάλη μου έκπληξη ότι σχεδόν όλοι αυτοί οι ψηλοί που έφυγαν πριν λίγο μπροστά, είχαν βρεθεί πολύ χαμηλά στο κάμπο. Σχεδόν κανένας δεν ήταν ψηλός προς το γκόλ ή τουλάχιστον δεν τον έβλεπα εγώ.
Εκεί τρόμαξα γιατί εγώ ξεκίνησα χαμηλότερος και φοβήθηκα για το τι με περίμενε όταν οι ψηλοί σέρνονταν μπροστά. Αλίμονο μου!! Πήρα λίγο ύψος ακόμα και συνέχισα με χάλια λόγο κόντρα στον άνεμο. Ευτυχώς υπήρχαν θερμικές φούσκες που μας κρατούσαν.

Τελικά πλησιάζοντας μπήκα σε μια περιοχή όπου είχε μεγάλη κάθοδο και τα χρειάστηκα, αλλά οι σερνόμενοι κατάφεραν και πήραν ύψος και κάναν γκόλ , οπότε και εγώ περίμενα πως φτάνοντας πιο μπροστά θα σωζόμουν όπως και έγινε.
Βρήκα και ένα καλό θερμικό το κύκλωσα για σιγουριά μερικές φορές, κάτι που οι διπλανοί μου δεν έκαναν και ούτε και χρειάζονταν να το κάνω, αλλά μετά από 125 χλμ δεν ήθελα να ρισκάρω για λίγες θέσεις καλύτερα, και έφτασα αισίως στο γκόλ μέσα στους 60; πρώτους..

Αύριο θα έχει καλύτερη μέρα και μας βλέπω για 150 χλμ

Τα ξαναλέμε

[paradim]

Μπραβο ρε Γιαννη , καλη συνεχεια