Συζητήσεις

[norad]

Το μύνημα όπως το έλαβα από τον GUS:

"Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΕΛΙΚΑΣ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΕΦΕΔΡΙΚΟ"

Ο Γιώργος Τσελίκας ήταν από τους παλαιότερους πιλότους παραπέντε στην Ελλάδα, και ένα από τα καλύτερα παιδιά του αθλήματος. Γελαστός και με αστείρευτο χιούμορ, έδινε ζωή σε ότι ακουμπούσε ή συμμετείχε. Όσοι ζούμε μακριά από την Θεσαλλονίκη περιμέναμε τα post του στα forum για να χαμογελάσουμε και νιώσουμε λίγη από την ζωντάνια του, οι δικοί του άνθρωποι στην Βόρειο Ελλάδα που τον ζούσαν από κοντά ήταν οι πιο τυχεροί, αφού γεύονταν την ζωντάνια, το χαβαλέ και τις ατάκες του κάθε φορά που τον έβλεπαν στο βουνό.

Γιώργο θα μας λείψεις. Ειλικρινά θα μας λείψεις....

[ img ]

[Sara]

Γιωργουλίνε μου ήρθε μια μπόρα και ο ουρανός κλαίει μαζί μας που έφυγες. Είμαι σίγουρη ότι θα ήθελες να είναι αυτός ο δρόμος σου.... αλλά όχι τόσο νωρίς... Δεν το πιστεύω ακόμη.... Σ΄αγαπάμε πολύ!
Σάρα, Γιούλη και Αννίκα....

[PaniosBanios]

Στην οικογένεια Γιώργου Τσελίκα και στη κοπέλα του τη Βίλμα...

Η οικογένεια των Ελλήνων Skydivers και των Παραπεντάδων θρηνεί από χθες το μεσημέρι το θάνατο του μέλους της Γιώργου Τσελίκα.

Στην τελευταία πτώση της ημέρας στις 2:30 το μεσημέρι ο Γιώργος πήδηξε μαζί με ένα Βούλγαρο από τα 3.000 μέτρα. Αφού κάναν ένα 2 way άνοιξε το κύριο του αλεξίπτωτο στα 1.100 περίπου μέτρα. Δυστυχώς το αλεξίπτωτο είχε εμπλοκή (line over) και τον έβαλε σε spin. Ορθώς ο Γιώργος απέκοψε (cut away) το κύριο θόλο. Δυστυχώς για άγνωστους λόγους (δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ) δεν τράβηξε το εφεδρικό του (η λαβή ήταν ανέπαφη στη θέση της). Από τα 700 μέτρα έπεσε στο θάνατο του...

Γιώργο θα μας λείψεις φίλε...

Φιλικά
Παναγιώτης

Υ.Γ. Κλαίγαμε χθες στο αεροδρόμιο κλαίμε και τώρα...

[Sara]

Για όλους τους φίλους που ενδιαφέρονται η κηδεία του Γιώργου θα γίνει στην Αθήνα την Παρασκευή 30/7 στις 5.00 το απόγευμα στην Ν.Φιλαδέλφια στο νεκροταφείο Κόκκινος Μύλος.

[Papashark]

Καλό ταξίδι Γιώργο....

Θα σε θυμάμαι πάντα χαμογελαστό, εύθημο, και παλικάρι.....

[Georgia]

http://img.villagephotos.com/p/2004-7/793658/jump.jpg

Χωρίς λόγια...

[Piggy]

Πάντα ζήλευα το ταίρι σου ή το φίλο σου.
Τώρα είμαι ευγνώμων που είμαι αδελφή σου.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που ήσουν ο αδελφός μου! Χρωστάω τόσο πολλά σε σένα, γι' αυτό που είμαι σήμερα.
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ!

Ειρήνη

[Piggy]

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι
να πετούσες σαν αερικό...

Με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να' ρθω να σε βρω
να σε ανταμώσω λίγο
στης ψυχής μου το βυθό...

Δε σε χόρτασα ΠΟΤΕ μου !!!
Όλα ήταν μια στιγμή...

Η αδελφούλα σου
η μικρή

[Piggy]

Πάντα ονειρευόμουν να' ρθεις και να μείνεις σπίτι μου πάνω από δυο ώρες...

Κι ήρθες φέτος την Πρωτοχρονιά κι έμεινες απ' το μεσημέρι μέχρι αργά τη νύχτα!

Πάντα ονειρευόμουν να βρω κάπου επιτέλους ν' αγοράσω μια καμέλια για να δω πώς είναι τα περίφημα λουλούδια της... Όπου ρωτούσα στα ανθοπωλεία και στα φυτώρια δεν είχαν...

Και πέρασε φέτος απ' την πόρτα μου ένας γύφτος και μου πούλησε μια ωραία μεγάλη, φουντωτή καμέλια και μου' πε πως σε λίγο είν' έτοιμη ν' ανθίσει.

Κι ήρθε το καλοκαίρι και η καμέλια έβγαλε μπουμπούκια. Κι άφησα τη γειτόνισσα να την ποτίζει με ευλάβεια κι έφυγα διακοπές με την λαχτάρα πως θα τη βρω γεμάτη λουλούδια μόλις γυρίσω...

Κι άρχισαν οι διακοπές και σε προσκάλεσα μ' ενθουσιασμό στο καινούριο μας εξοχικό. Κι έμεινα με την λαχτάρα πως μπορεί να σε δούμε κάποια μέρα να' ρχεσαι στην αυλόπορτα για να μας κάνεις έκπληξη...

Και ξαφνικά, κατεβαίνω στην Αθήνα για κάτι δουλειές και βρίσκω την καμέλια μου πεθαμένη, πριν προλάβει ν' ανοίξει τα μπουμπούκια της... "Λυπάμαι πολύ", μου λέει η γειτόνισσα, "δεν μπορώ να καταλάβω τι της συνέβη και ξεράθηκε έτσι απότομα... Την πότιζα τακτικά και μέχρι χθες ήταν υπέροχη..." Ρωτάω τους ειδήμονες τι μπορεί να έφταιξε και μου λένε πως κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς έγινε και πως ποτέ δε θα μάθουμε. Μου υπέδειξαν όμως πού μπορώ να βρω πάλι μια τέτοια καμέλια κι έτσι ησύχασα...

Γυρίζω στο εξοχικό να συνεχίσουμε τις διακοπές μας.
Και κει που όλα φαίνονταν τόσο όμορφα και ήρεμα, ξαφνικά με παίρνουν στο κινητό και μου λένε πως έφυγες απ' τη ζωή...
Ρωτάω τους ειδήμονες γιατί και πώς και μου λένε πως κανείς δεν ξέρει τι έφταιξε ακριβώς και πως ποτέ δε θα μάθουμε...

Κι ας πούμε πως μέχρι εδώ καλά... Όμως τώρα δεν μπορούν να με καθησυχάσουν, γιατί κανείς τους δεν μπορεί να μου πει πού μπορώ να πάω να βρω πάλι έναν τέτοιον αδελφό...

Ειρήνη

[Piggy]

Α ρε ξάδελφε. Για την μέθοδο δεν μπορώ να έχω αντίρρηση, όμως στον χρονισμό δεν συμφωνώ καθόλου... Ας είναι. Θα θυμάμαι την χαρά σου που πετούσες και θα χαίρομαι κι εγώ.

Χρήστος

[badder]

Γιώργο είσαι από τους ανθρώπους που όσοι γνωριζουν δεν ξεχνούν ποτέ. Για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε θα είσαι πάντα ζωντανός στη μνήμη μας και στη καρδιά μας.

Καλό ταξίδι.

[Piggy]

Γιώργο, ένα τελευταίο μήνυμα σου στέλνω ηλεκτρονικά...

Η (εν διαστάσει) γυναίκα σου και η τελευταία κοπέλα σου, έκλαψαν για τον χαμό σου αγκαλιασμένες. Μόνο κάποιος σαν εσένα θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό!
«Ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες».... και που οι γυναίκες αγαπούσαν αληθινά.

Αν παρακολούθησες από ψηλά την κηδεία σου θα χάρηκες πολύ. Πολύς κόσμος! Κόσμος που σ’ αγαπούσε.
Αυτές που ανέφερα πιο πάνω...
Τόσοι φίλοι σου! Απ’ την Θεσσαλονίκη οι πιο πολλοί, «παραπεντίστες» ή όχι, και από άλλα μέρη, ο Αποστόλης απ’ τα Γιάννενα... Από Αθήνα, Πάτρα και Μεσολόγγι οι φίλοι της ελεύθερης πτώσης, οι συνυποψήφιοι για ένα τραγικό τέλος (συγγνώμη παιδιά αλλά είναι η πικρή αλήθεια, αυτή που εμείς κάναμε πως δεν βλέπαμε - εξ’ άλλου δεν ήταν στο χέρι μας να αλλάξουμε κάτι).
Μια φίλη απ’ τα χρόνια τα φοιτητικά....
Τόσοι συγγενείς, φίλοι και κουμπάροι των γονιών που σε ήξεραν από μικρό. Κάποιοι είχαν χρόνια να σε δουν (είδες πως έκλαιγε η νονά η Λίτσα); Συγγενείς των συγγενών,φίλοι των συγγενών,γείτονες από Πατήσια.... Κάποιοι που σε ήξεραν λίγο και κάποιοι που είχαν ακούσει μόνο για σένα.
Όλα σχεδόν τα ξαδέλφια σου: Άννα, Χρήστος, Αλέξανδρος, Γιώργος, Δαυίδ, Άλκηστη, Βεατρίκη, Μάρια. Και ο Ηλίας... Όλα τα αγαπημένα σου ανήψια μαυροφορεμένα, τα τέσσερα της Ειρήνης και η δικιά μου. Και τα δύο κορίτσια που είχες για κόρες σου κάποια χρόνια..... Περίλυπα όλα!


Κι ανάμεσα στους δικούς μου φίλους, δυο φίλες που σε γνώρισαν, έστω και για λίγο. Η Αμαλία, που κάποτε δοκίμασε μαζί σου το παραπέντε, τότε που την φιλοξένησες στη Γούναρη, εργένης ακόμα, και η Νατάσα, που σε ενθουσίασε η ειλικρίνεια της (σαν την δική σου), εκείνο το βράδυ στο ρεμπετάδικο στο Μαρούσι. Δεν ήθελαν να το πιστέψουν...

Την Κυριακή, η φίλη σου η Κική (του Αντώνη) έριξε μαύρο δάκρυ πάνω απ’ τον τάφο, στα «εννιάμερα» που κάναμε οι πολύ δικοί με τον παπά - Δημήτρη.

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, όπως είπε και ο φίλος σου ο Στέφανος, the cop.

Η αδελφή σου, Χρύσα

[Piggy]

«Ξάδελφε», την τελευταία φορά που σε είδα μου είπες ότι σου άρεσαν οι Cranberries. Εγώ τώρα σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι τους. Θα μου λείψεις πολύ. Θα σε θυμάμαι πάντα.
Η ανηψιά σου Βίκυ





Cordell

Once you ruled my mind,
I thought you'd always be there.
And I'll always hold on to your face.
But everything changes in time,
And the answers are not always fair.
And I hope you've gone to a better place.

Cordell,
Time will tell,
They say that you've passed away,
And I hope you've gone to a better place.
Time will tell,
Time will tell,
They say that you've passed away,
And I know that you've gone to a better place.
Cordell X7

Your lover and baby will cry,
But your presence will always remain,
Is this how it was meant to be?
You meant something more to me,
That what many people would see,
And to hell with the endless dream.

Cordell,
Time will tell,
They say that you've passed away,
And I hope you've gone to a better place.
Time will tell,
Time will tell,
We all will depart and again,
And we all will return to a better place.
Cordell X7
Na, na, na...

[maria-flora]

" ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες .... και που οι γυναίκες τον αγάπησαν αληθινά " .... έχει δίκιο η αδελφή σου Γιώργο !




Το Ταξίδι του Γιώργου


Σε στιχάκι προσευχής
μούπες τότε πρίν χαθείς
τραγούδι ας κάνει
την ψuχή μου όποιος την βρεί
να μην χαθεί


Με τ΄αεράκι την αυγή
πήγες ταξίδι στην σιωπή
να βρείς το νήμα σου
βαθιά μέσα στη γης
πριν γεννηθείς


Την εικόνα σου κοιτάζω
και γλυκά σου τραγουδώ
στην εικόνα σου γελάω
το ποτήρι μου τσουγκράω
και στο χώμα το σκορπώ




..... στις μνήμες.....

maria-flora

[gf]

Ο Γιώργος αγαπούσε και τη φωτογραφία. Ήταν μέλος του www.dpgr.gr, της Ελληνικής δικτυακής κοινότητας για την ψηφιακή φωτογραφία και είχε ανάμεσά μας πολλούς φίλους.

Τη Δευτέρα μια φωτογραφία του ανακηρύχτηκε από τα μέλη μας "φωτογραφία της εβδομάδας".
Σήμερα μάθαμε τι έχει συμβεί...
Εκ μέρους των διαχειριστών και όλων των μελών του DPGR θα ήθελα να μεταφέρω τη συμμετοχή μας στη λύπη σας...
[url=http://www.dpgr.gr/forum/index.php?board=43;subid=74;subid2=43;subid3=Εκθέσεις και Διαγωνισμοί Φωτογραφίας;action=display;threadid=10042]Ένας μικρός φόρος τιμής από το DPGR για το Γιώργο[/url].

[norad]

Αυτούσια η αλληλογραφία με τους φορείς του αθλήματος της Βουλγαρίας για το εξαιρετικά θλιβερό γεγονός του θέρους 2004.

3 επιστολές χωρίς σχόλιο.

από το http://www.skydive.gr/history.htm


>From: National Aero Club of Bulgaria <national_aeroclub@mail.bg>

>To: ipc-com-l@fai.org, nac-active@fai.org

>Subject: [ipc-com-l] BPA

>Date: Thu, 23 Sep 2004 23:50:01 +0300

>

>The National Aero Club of Bulgaria hereby informs you that the

>organization called Bulgarian Parachute Association

>(BPA) has no affiliation whatsoever with us or with FAI.

>Nevertheless, BPA unlawfully issued Sporting Licenses with the FAI

>logo. We strongly advise not to recognize these licenses.

>

>At least in one case, a BPA team also participated in an international

>parachuting event posing as representative team of Bulgaria . We regret

>that the hosting NAC has allowed this to happen.

>

>BPA is not licensed by Bulgarian Ministry of Youth and Sports to

>conduct sport activity of any kind on Bulgarian soil. We do not control

>the quality of training given by BPA and the proficiency of its

>jumpers.

>

>Nick Kaltchev

>Chairman of the Board

>National Aero Club of Bulgaria ,

>IPC Delegate

>

>Phone/Fax +359 2 857 6013



======================================================================================


>From: National Aero Club of Bulgaria <national_aeroclub@mail.bg>

>To: mbishop@fai.org

>CC: hellenic_skydivers@hotmail.com,

>ipc-com-l@fai.org,liam@goskydive.ie,

>eale@hol.gr

>Subject: [ipc-com-l] Killed jumper was holder of bogus FAI license

>Date: Sun, 26 Sep 2004 23:49:19 +0300

>

>Dear Colleagues:

>

>On 25 July 2004, in Bulgaria , the Greek parachutist, Mr.

>Georgios Tselikas of Thesaloniki, had a fatal accident.

>During a freefall jump from 3,000 m (9,800 ft), on opening, at about

>1,000 m his main canopy malfunctioned. After cut-off there had been no

>pull of the reserve.

>

>The organizer of the jumps was the Air Sports Club of Kazanluk,

>affiliated with the Bulgarian Parachute Association. Neither said club

>nor the Bulgarian Parachute Association is a member of the National

>Aero Club of Bulgaria . We have no influence or control over their

>activity. The deceased came to Bulgaria with a group of parachutists

>from a club of Thessaloniki who has been using the drop zone for years

>to get low-cost jumps.

>

>Bulgarian authorities are investigating the incident. It is up to them

>and to the courts to determine what did cause the fatality and the

>culpability, if any.

>

>However, there are alarming circumstances around this case.

>

>(1) The deceased was holder of a bogus "B" license, issued on 26 May

>2004. The document, serial number 142, called "Parachutist

>Certificate", bears the logo of FAI, the inscription "Federation

>Aeronautique Internationale, International Parachuting Commission" and

>it reads that "We, the undersigned, recognized by the FAI as the

>sporting authority in Bulgaria , certify that..." and it is signed by

>"BgPA secretary". Needles to say that the entity called Bulgarian

>Parachuting Association (BgPA) was not and cannot be recognized by FAI

>and has no authority to issue licenses on behalf of FAI. Both the

>deceased and his instructor of the Greek club should have known that

>BgPA does not have such authority.

>

>(2) According to the examiner nominated by the investigation, the main

>container was not original Parafoil but it was "adapted (or

>"remodeled") for Parafoil", whatever "adapted" or "remodeled" might

>mean; there were also "improvised" repairs/changes on the slider. The

>18-year old round reserve had been tested with a smaller reserve

>container of different brand but subsequently had been packed for the

>fatal jump in a container designed for a much larger volume. According

>to its log, the reserve was packed on 30.06.2004 but the paper seal

>glued to the pin reads a different date: 30.05.2004. This might be not

>directly pertinent to the fatality but in our opinion it causes serious

>doubts as to the quality of control every instructor and drop zone

>manager are supposed to exercise.

>

>The National Aero Club of Bulgaria warns the international skydiving

>community against recognizing licenses and certificates other than the

>uniform International Parachutist Certificate with respective

>sticker(s) attached to it, as adopted by FAI and issued on behalf of

>FAI by the respective NAC.

>

>

>Nick Kaltchev

>Chairman of the Board of the

>National Aero Club and IPC Delegate

>

>Phone/Fax +359 2 857 6013

==================================================================================================





-----Original Message-----
From: Ioannis A. Lykakis [mailto:hellenic_skydivers@hotmail.com]
Sent: Thursday, September 30, 2004 4:06 PM
To: national_aeroclub@mail.bg; mbishop@fai.org
Cc: ipc-com-l@fai.org; liam@goskydive.ie; eale@hol.gr; joano@0300.gr; junno@otenet.gr; Nikolaos.Dendramis@nokia.com; dgeo@hyper.gr; anton172@hotmail.com; johnmic@otenet.gr
Subject: RE: Killed jumper was holder of bogus FAI license


Dear Mr. Kaltchev,

I would like to clarify that neither the deceased nor the instructor and the other Greek skydivers who were jumping in that Bulgarian aeroclub are members of Thessaloniki Aeroclub.

Also no one of them have Greek valid skydiving license, their instructor including.

We in Thessaloniki Aeroclub are joining the US Parachute Association, our staff has both USPA and Greek instructional ratings and we have the authority of issuing both USPA and Greek skydiving licenses to our students.

We demand among other things from our visiting skydivers to posses at least the basic skydiving license, issued by a recognized from FAI authority.



Best Regards



Ioannis Lykakis

AFF/ Tandem/ SL Instructor

USPA Safety & Training Advisor

Private Pilot

FAI representative

[PaniosBanios]

Alex άμα το θυμηθώ (ή μου το θυμήσεις όταν ξαναβρεθούμε) θα σου κάνω μια μικρή ανάλυση των σχέσεων ανάμεσα στα Aeroclubs της Βουλγαρίας και γιατί αναφέρονται όσα αναφέρονται.

Καλές οι επιστολές αλλά αφήνουν πράγματα αδήλωτα (δυστυχώς)

Φιλικά
Παναγιώτης

[unseen]

Nα ρωτησω κατι... δεν φορουσε τον μηχανισμο που ανοιγει απο μονο του το εφεδρικο σε καποιο υψος?

[PaniosBanios]

Δυστυχώς ο μακαρίτης ο Γιώργος Τσελίκας πηδούσε χωρίς μηχανισμό ασφαλείας (Cypress, Cypress 2, Astra, FXE 12000). Αυτή είναι μία εκ των παραμέτρων γιατί έγινε ότι έγινε.

Τέλος πάντων, μπορούμε (και αρκετοί αλεξιπτωτιστές που είμαστε παρόντες στο ατύχημα κάναμε) να κάνουμε 3 ώρες συζήτηση και συμπέρασμα να μη βγεί.

Καλύτερα από κοντά πάντως, τα fora δεν είναι κατάλληλα μέρη για παραμετροποιημένες συζητήσεις.

Φιλικά
Παναγιώτης

[Eirini]

Για τον αδελφό μου, το Γιώργο Τσελίκα


Σήμερα, που κλείνουν τρία χρόνια απότ τότε που μας το 'σκασες, θέλω να σου αφιερώσω δύο τραγουδάκια που σου τραγουδάω συχνά. όταν σε σκέφτομαι:

[align=center]-----------------------------------------------------

Ήταν η ζωή μου πάντοτε γεμάτη,
μα εγώ παράπονα της έκανα...
Είχα τα καλά του κόσμου κι όλη την αγάπη,
μα με τα παράπονα δεν τελείωνα...
ώσπου κάποια μέρα χτύπησε την πόρτα μου
ο δικός σου πόνος και καημός...

Και ξαφνικά, είδα τον κόσμο να γυρίζει
τι πάει να πει να 'χεις τα χέρια σου αδειανά...
Και ξαφνικά είδα η ζωή να με χωρίζει
απ' ό,τι νόμιζα πως ζει παντοτινά...
Και τότε έκατσα και έκλαψα πικρά
κι είπα συγγνώμη στη ζωή πρώτη φορά...

Όταν ακουμπούσε κάποιος τα φτερά μου
αετός γινόμουνα και πήγαινα...
μα έβλεπα τον κόσμο μεσ' απ' τα όνειρά μου
κι όποιος μου τα γκρέμιζε τον πλήγωνα...

Μα ξαφνικά, είδα τον κόσμο να γυρίζει
τι πάει να πει να 'χεις τα χέρια σου αδειανά...
Μα ξαφνικά είδα η ζωή να με χωρίζει
απ' ό,τι νόμιζα πως ζει παντοτινά...
Και τότε έκατσα και έκλαψα πικρά
κι είπα συγγνώμη στη ζωή πρώτη φορά...

---------------------------------------------------

Από τα βάθη της ψυχής κι από του νου τα ύψη
απ' το βυθό της θάλασσας ως τις βουνοκορφές
ψάχνω να σε βρω...
Μια σφαίρα υγρή γύρω απ' τη γη, μια ουράνια δεξαμενή,
εκεί που λούζονται οι ψυχές πριν να χαθούν στο σύμπαν,
με έναν πήδο, ένα πρωί, να μπω με μια βουτιά εκεί
απ' το βυθό, απ' τον πάτο, να δω τα πάνω κάτω...
να βρω όλα τα χαμένα... ίσως να βρω και σένα...

Αχ! να σε βρω, αχ! να σε βρω, μόνο για λίγο να σε δω
ν΄ ακούσω τη σκια σου να μου φωνάζει "γεια σου!"

Ακούς τα δέντρα, τα πουλιά, άνθρωποι είναι με φτερά
που φέρνουν τα μηνύματα από τον άλλο κόσμο...
φυσάει αέρας, τα κλαδιά μου απαντούν ψιθυριστά:
"γι' αυτό που ψάχνεις θα στο πουν τα πιο βαθιά πηγάδια"
Έψαξα γη και ουρανό, μια περπατώ και μια πετώ,
στον βίαιων κόσμων το κενό να βρω τη χαραμάδα,
στα βάθη των ωκεανών ακούω τον ήχο των σεισμών
κι από τη γη που άνοιξε περνώ στον κάτω κόσμο,
να βρω όλα τα χαμένα... ίσως να βρω και σένα...

Αχ! να σε βρω, αχ! να σε βρω, μόνο για λίγο να σε δω
ν΄ ακούσω τη σκια σου να μου φωνάζει "γεια σου!"

--------------------------------------------------------------[/align]


Έχε γεια, αδελφέ μου. Δε θα πάψεις ποτέ να μας λείπεις αφόρητα...
Το ξέρεις πως η καινούργια μου καμέλια ανθοφορεί συνέχεια; Παρόλο που εμείς οι παπαδιές δεν τα πιστεύουμε αυτά, κάτι μου λέει πως αυτό είναι σημάδι πως είσαι καλά εκεί που είσαι...

Σ' αγαπώ,
Ειρήνη

[Orfan]

Καλό ταξίδι Γιώργο....

[antonism]

http://www.youtube.com/watch?v=qwPhHimdG2E

Σήμερα το έβλεπα πάλι μαζί με άλλα video και φωτογραφίες από το 95 μέχρι το 04 και σκεφτόμουνα ...Πότε κιόλας 3 χρόνια; Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή πολλών ανθρώπων αν ήσουν εδώ;

[Thomas]

Αγαπητέ Αντώνη,
Πραγματικά θα ήταν πολύ διαφορετικά αν ήταν μαζί μας ο Γιώργος. Αυτά όμως που έχουμε σαν ανάμνηση από αυτον, δεν θα τα ξεχάσουμε ποτε. Ελπίζω να είσαι καλά στην Αθήνα εσύ και η οικογενειά σου. Να τα λέμε πιο συχνά κάπου κάπου στην Θεσσαλονίκη,



Θωμάς Μανούσης

[Eirini]

Γιώργο, σε ξεχάσανε οι φίλοι σου; Τρία χρόνια μετά το μυστήριο δυστύχημα και δεν βλέπω να γράφουνε πια για σένα στο sky, ένας-δυό μόνο φάνηκαν μετά το κομμάτι της Ειρήνης (Αντώνη ευχαριστούμε πολύ για το υπέροχο βίντεο με τα ιπτάμενα καροτσάκια). Στο άλλο site, στο mmk, δεν ξέρω αν γράψανε, δεν μπορούμε να το ανοίξουμε….. Δείχνει να σε ξεχάσανε, όμως δεν μπορεί! Θα υπάρχεις σίγουρα στις συζητήσεις τους. Tόσα ζήσατε μαζί , κυρίως μέσα από τα ταξίδια και το παραπέντε!....Εδώ σε σκέφτονται άλλοι που μετά βίας σε γνώριζαν (εντάξει για γυναίκες πρόκειται, το’χουν αυτό οι γυναίκες -να έχουν συναισθήματα ακόμα και για πλάσματα που με την φαντασία τους συμπληρώνουν). Αν κάποιοι φαίνεται να σε ξέχασαν, είναι μάλλον που δεν θέλουν να θυμούνται. Μένουν μακριά γιατί η ανάμνηση πονάει. Όπως κι εγώ, τον περισσότερο καιρό. Προσπαθώ να μη σε σκέφτομαι, να μη σκέφτομαι τι έχει γίνει...Έχω να πατήσω στο νεκροταφείο πάνω από χρόνο, ελπίζω να μου το συγχωρείς - καλά εσύ σίγουρα μου το συγχωρείς..., (ευτυχώς φροντίζουν άλλοι το μνήμα). Και να γράψω κάτι καθυστέρησα, όμως δεν φταίω και τόσο –στα του κομπιούτερ και του ίντερνετ είμαι της Α΄Δημοτικού, πρέπει άλλοι να βοηθάνε, κακή αυτή η εξάρτηση...
Τώρα έχουμε κι ένα καλλιτεχνικό έργο να μας θυμίζει εσένα. Μια κινηματογραφική ταινία και το βιβλίο-σενάριο με μικρό αφιέρωμα για σένα. «Κράτησε με» της Λουκίας Ρικάκη. Πού να το φανταζόσουνα, ε; Πως αντί να πάρεις μέρος στην ταινία όπως το σχεδίαζες (και μας το φύλαγες για έκπληξη) σαν ένας απ’ αυτούς που συμμετείχαν στο παιχνίδι της αφής, με την πραγματική ιστορία του ο καθένας (μια μαύρη κορδέλλα στα μάτια κι ένα στόμα που μιλάει), πήρες τελικά μέρος σαν τραγικός ήρωας με την ιστορία του θανάτου σου, όπως την βίωσαν οι άλλοι. Το παιχνίδι της μοίρας! .......Και πού να φανταζόσουνα πώς, εντελώς τυχαία, για άσχετο λόγο, θα έπεφτα εγώ επάνω στη Λουκία, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!
«Κράτησέ με», λέει η πρωταγωνίστρια, εσένα πάλι δεν σε κράτησε στη γη κανείς!
Η παρουσία σου στην ταινία συγκίνησε πολύ αυτούς που πήγαν να την δουν στην Θεσσαλονίκη, ειδοποιημένοι από μένα και τη Σάρα, κι ακόμη πιο πολύ αυτούς που αιφνιδιάστηκαν –μίλησαν στη Λουκία μετά....Χωρίς καθόλου εικόνα σου, αλλά ακόμα κι έτσι δυνατή παρουσία
Για την Αθήνα δεν ξέρω ακόμα – λείπουν σχεδόν όλοι, έλειπα κι εγώ.
Πήγαμε χτες με τον Θανάση, Δεκαπενταύγουστο, στο Σινέ-Ψυρρή. Ξαναέζησα το σοκ. Ξανασυγκινήθηκα απ’ τα λόγια –τα δικά σου, που είχα διαβάσει στο internet και στο βιβλίο της ταινίας, και τα δικά μας, που γράψαμε στο sky.gr κάτω απ’ αυτά των φίλων σου όταν σε κλαίγαμε όλοι.
Έχει κι άλλες συγκινητικές ιστορίες η ταινία, πολλές απώλειες –τόσο πολλές μαζί, δυσβάσταχτο το βάρος! Όμως οι άλλες βιώνονται έμμεσα, είτε μέσα απ’την αφήγηση του παθόντος, λίγο θολά, είτε σαν παραμύθι –στο κυρίως story δεν ξέρεις σίγουρα ποιά απ’τα στοιχεία είναι πραγματικά (αυτοβιογραφικά) και ποιά φανταστικά. Έτσι μπορείς κάπως να απέχεις, να θεωρήσεις κάποια και λίγο υπερβολικά. Στην περίπτωση όμως τη δική σου, όποιος ξέρει τον Γιώργο Τσελίκα, έρχεται αντιμέτωπος με το πρόσφατο γεγονός, την τραγική αλήθεια .
Το κομμάτι αυτό της ταινίας είναι πέρα για πέρα αυθεντικό. Κάθε στιγμή, κάθε λέξη. Μόνο κάποια πρόσωπα παίζουν τον ρόλο άλλων: η πρωταγωνίστρια στη θέση της σκηνοθέτιδας (ψάχνοντας να σε βρει στο τηλέφωνο), η φωνή του ηθοποιού αντί για τη φωνή σου. Σαν ένα μικρό ντοκιμαντέρ μέσα στην ταινία (οι κριτικοί το κατάλαβαν άραγε;). Της πρόσθεσε...( σαν φυσικό επακόλουθο, όχι σαν εκμετάλλευση). Είμαι σίγουρη πως έτσι θα το ήθελες κι εσύ, να μην διαγραφεί απλά η συμμετοχή σου.
Ήσουν ήδη μέρος αυτής της δημιουργίας, Γιώργο μας, δεν πρόλαβες όμως να συναντήσεις αυτήν που την εμπνεύστηκε και την οποία θαύμασες μέσα από την επικοινωνία σας. Ξέρω πως εκείνη πήρε μεγάλη πίκρα που δεν πρόλαβε να σε συναντήσει –φαίνεται και στο πρόσωπο της «Ιουλίας» στην ταινία!
Ένα μικρό ντοκιμαντέρ, λοιπόν, για σένα μέσα στην ταινία –πολύ μικρό γι’ αυτό που ήσουνα, γιατί είναι η ζωή της Ιουλίας κι εσύ μέσα σ’αυτήν τυχαίο περιστατικό. Η δική σου ζωή, των 43 χρόνων, γίνεται μόνη της μια άλλη ταινία...... Οι περιπέτειες ενός ανθρώπου ή Ένας ευαίσθητος άνθρωπος ή Καλλιτέχνης, ποιητής, πιλότος, άνθρωπος ή κάτι.....(η λέξη «άνθρωπος» δεν βγαίνει τυχαία!)
Τελικά, πώς ξεπερνιέται αυτό το πένθος, δεν ξέρω! Βρήκες, Λουκία, εσύ τη λύση στον αγώνα με την απώλεια μετά από όλη αυτή τη δουλειά; Πολύ ωραίο το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, αν όμως υπάρχει στην ταινία κάποιο αποτέλεσμα ουσίας, ας το πούμε, κάποιο μήνυμα, φοβάμαι πως εγώ δεν το έλαβα! Μήπως η ταινία είναι για πιο νέους;
Και για τη μάννα τι θα κάνουμε, Γιώργο; Τρία χρόνια τώρα αγωνίζεται....Πώς θα βοηθηθεί; Κάνουμε τα στραβά μάτια, μα αυτό είναι εκεί, δεν περνάει, δεν ξεγελιέται με τίποτα!
Δεν σε ξεχνάμε, Γιώργο, μόνο προσπαθούμε, όπως ο καθένας μπορεί, να αντιμετωπίσουμε το χαμό σου και συγχρόνως να παλέψουμε με τις δυσκολίες της ζωής μας και με τις απειλές του μέλλοντός μας.
Εγώ πάντως υπόσχομαι ότι στα 5 χρόνια, το 2009 δηλαδή, Θεού θέλοντος, τότε που θα έχω ξεπεράσει (ελπίζω) κάποιες δικές μου δυσκολίες, θα έχω τακτοποιήσει κάποια βασικά θέματα και θα μπορώ να αφιερώσω όλο το χρόνο που χρειάζεται, θα οργανώσω με την βοήθεια δικών και φίλων μια εκδήλωση/έκθεση μεγάλη όπου θα ξεδιπλώνονται τα ταλέντα σου,..... τα έργα και οι ημέρες ενός ξεχωριστού ανθρώπου, του αδελφού μου.


Χρύσα (chryssatsel@yahoo.gr)


Προς κάθε ενδιαφερόμενο.
Το βιβλίο «Κράτησε με» της Λουκίας Ρικάκη έχει βγεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ (2006). Αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία Ιανός. Στο τέλος του σεναρίου υπάρχει αφιέρωμα στο Γιώργο, «Φόρος τιμής...», με κείμενα και ποιήματά του (ένα μικρό δείγμα –επιλογή της συγγραφέως από το ίντερνετ).
Η ταινία αναφέρεται στο περιστατικό του θανάτου του, όπως το πληροφορείται η ηρωίδα της ταινίας (και όπως έγινε στην πραγματικότητα με την σκηνοθέτιδα). Έχει προβληθεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στον κινηματογράφο ΣΙΝΕ-ΨΥΡΡΗ στην Αθήνα και θα παίζεται από 30/8/07 στον ΔΑΝΑΟ.