Φανταστική μέρα για cross country.!!! Από το πουθενά εμφανιζόντουσαν συννεφάκια ανεβαστικά. Αν δεν κρύωνα μπορεί να έκανα το πρώτο μου ταξιδάκι. Πάντως σημασία έχει ότι το ευχαριστήθηκα.!
Θα μπορούσα να ακολουθήσω τον Vago και έναν άλλον-δεν θυμάμαι ποιον, που παίζανε κρυφτούλι και ''δεν περνάς κυρα Μαρία'' μέσα στα σύννεφα (αυτό άκουγα στο vhf), αλλά που πας ρε καραμήτρο με τη βερμούδα και το μακό.!Κρύωσα, είδα τη θέα και κατέβηκα. . Πέρα από αυτό όμως και την ευκαιρία να πετάς ελεύθερα εκεί πάνω, δεν ξέρω αν στο μέλλον θα είναι εφικτό κάτι τέτοιο. Είδα τους πυλώνες και μου ράγισε η καρδιά. Είδα και κάποιους εργάτες να εργάζονται με ζήλο. Κάποια στιγμή κόντεψαν να συναντηθούν τα βλέμματά μας καθώς κύκλωνα, όπως κοιτάζονται δύο άγνωστα ζώα στη ζούγκλα και περιεργάζονται το ένα το άλλο περιμένοντας ποιο θα επιτεθεί πρώτο. Ανάμεικτα συναισθήματα φίλε.