2005 Worlds Brazil
Οι τυπικές συνθήκες: μέχρι τις 10:30 - 11:00 η βάση ήταν κάτω από την απογείωση (1100 μ.), στις 14:00 τα σύννεφα είχαν εξαφανιστεί και μετά τις 15:00 για να βρεις θερμικό ήθελε τάμα. Τα συνηθισμένα θερμικά ήταν γύρω στο +1 μ/δ, με πολλούς πυρήνες που τελείωναν και ήθελε διαρκές ψάξιμο χωρίς αναταράξεις. Στη βάση (1400 μ.) καμιά φορά περνούσε το +4 μ/δ για κανά δύο στροφές μετά χανόταν και αυτό. Είχε και καλύτερα αλλά πάρα πολύ σπάνια. Το +1 έφερνε χαμόγελο. Δεν είναι τυχαίο που τα πουλιά που θερμικάρανε είχαν τεράστια φτερά σε σύγκριση με τα αντίστοιχα δικά μας εδώ.
Οι καλοί πιλότοι: ήταν πολύ καλοί! λόγω εμπειρίας, οργάνωσης και εξοπλισμού. Εμείς υστερούσαμε κατά πολύ. Απογοήτευση να χάνεις ύψος ψάχνοντας και οι άλλοι να ανεβαίνουν από πάνω σου, ή να φεύγεις για γλίστρα με άλλους και μετά από 3 χλμ. να είσαι 200 μ. κάτω και πίσω, να πατώνεις και να βλέπεις τους άλλους να βρίσκουν θερμικό 500 μ. πιο πέρα και να συνεχίζουν.
Το μέρος: οι καλές προσγειώσεις ήταν σπανιότατες λόγω απίστευτου πλήθους αόρατων καλωδίων που φαίνονταν μόνο την τελευταία στιγμή, κρυμμένων φραχτών στο ψηλό χορτάρι και καμουφλαρισμένων ελών. Κάτω από τα 700 μ. ήθελε ψάξιμο για καλή προσγείωση με 2-3 εναλλακτικές (έδαφος στα 300 μ.).
Το βασικότερο είναι ότι δεν πάθαμε τίποτα (ένας Ιταλός έσπασε λεκάνη και χέρι, το νοσοκομείο ήταν άθλιο), μάθαμε πολλά που θα προσπαθήσουμε να μεταδώσουμε σε όσους ενδιαφέρονται και χαρήκαμε που βρεθήκαμε εκεί και μεταξύ μας τα πήγαμε πολύ καλά και ευχάριστα γιατί λόγω εγκληματικότητας υπήρχε σφίξιμο.
"Του φευγάτου η μάνα, δεν έκλαψε ποτέ!" - GUS
(φευγάτου = αυτού που έφυγε την κατάλληλη στιγμή, του παλικαρά έκλαψε)
Έδεσσα δαγκωτό και ας μην έχει Βραζιλιάνες, αχ...
Αυτά για τώρα, για όσους θέλουν να δουν φωτογραφίες:
http://mmk.thenet.gr/photos/thumbnails.php?album=50