Περιγραφές Πτήσεων & Cross Country

[badder]

Πήγαμε, είδαμε και νικήσαμε (κατά παράφραση του veni, vidi, vici του Ιούλιου)

Ε ναι λοιπόν πετάξαμε και στα Φαλάσαρνα συνεχίζοντας το παραλιακό οδοιπορικό της φετινής χρονιάς. Ξεκινήσαμε Παρασκευή από Πειραιά με τον loxago και φτάσαμε Χανία το βραδάκι. Οι μηχανές φορτωμένες με τα αλεξίπτωτα και τα μυαλά μας κολλημένα στη παραλία. Το επόμενο πρωί ήρθαν και οι υπόλοιποι ΠΠ από την ηπειρωτική Ελλάδα. Ο Μάνος, ο Αλέξανδρος από την Πρέβεζα και η ξένη συμμετοχή του αγώνα, ο Έρικ από τη Νορβηγία.

Έφτασε και ο Γιώργος ο Κονιός και μαζί με την πρόεδρο του Ερμή Χανίων, Ρόδω Τριχάκη ξεκινήσαμε με μηχανές και αυτοκίνητα ένα convoy μέχρι τα Φαλάσαρνα. Η διαδρομή πανέμορφη με όλα τα καλά (στροφές, ευθείες, ανηφόρες κατηφόρες, μέχρι και χώμα).

Φτάσαμε στα Φαλάσαρνα όπου αντικρύσαμε μια από τις πιο όμορφες παραλίες στο κόσμο (χωρίς υπερβολή). Τεράστια αμμουδιά και σε μήκος και σε πλάτος με καντίνες για τα απαραίτητα. Μετά την προσέλευση κάποιων παιδιών από τα Χανιά και το Ηράκλειο ξεκίνησε ο αγώνας.

Ο στόχος ήταν 10 μέτρα από το νερό πάνω στην άμμο και το δέλεαρ της δροσιστικής βουτιάς μετά την προσγείωση μεγάλο. Ο Γιώργος σε ρόλο διευθυντή αγώνα οργάνωσε άψογα τους πιλότους και ήταν εξυπηρετικότατος. Κάναμε μια πτήση μόνο λόγω αλλαγής κατεύθυνσης αέρα. Αλλά δεν μας χάλασε... ΠΠ γαρ. Το τι μάχη έγινε στη κοντινότερη καντίνα δεν λέγετε. Πλήρης ενσωμάτωση στη θάλασσα και στις μπύρες.

Στήσαμε σκηνές και πήγαμε για φαγητό. Άλλη ζημιά η κρητική κουζίνα... για την οποία δεν είχα ιδέα. Και αυτή η παγωμένη τσιγγουδιά τι δροσιστική που είναι... μέχρι το 4-5 ποτηράκι. Μετά ούτως ή άλλως δε ξέρεις τι σου γίνετε οπότε δεν έχει σχέση η θεμροκρασία. Καλά που το περπάτημα είναι πιο ασφαλές από το να κατέβεις χωματόδρομο με μηχανή...

Την επόμενη μέρα ήρθαν και άλλοι συμμετέχοντες σύντεκνοι και έγινε ακόμα περισσότερος χαβαλές. Ήρθε και ο Φώντας με την Μαργαρίτα. Ο αέρας και τα θερμικά είχαν δημιουργήσει πολύ καλές συνθήκες για θερμοδυναμικό στο βράχο. 4-5 πτήσεις λοιπόν και χαμόγελα για όλους. Πολύ ευτυχία και μπανάκια, μπύρες καφέδες, ντάκοι κ.α.

Αγωνιστικά λοιπόν η FAT διέπρεψε για πρώτη φορά λόγω της φύσεως του αγώνα. 1ος ο Μάνος, 3ος ο Δημήτρης. Στη 2η θέση ο τοπικός Ευτύχης με την home made απογείωση. Μέχρι και ο Erik πήρε βραβείο για την 3η θέση στη Β' κατηγορία. Στην ίδια κατηγορία στη 2η θέση ο Αλέξανδρος από την Πρέβεζα. Συγγνώμη σύντεκνοι που σας πήραμε τα βραβεία. Και τι βραβεία... μαχαίρι κρητικό με σκαλισμένη μαντινάδα. Αρκετά κοφτερό για να ξυριστείς.

Όλα ήταν τέλεια... Οι άνθρωποι πολύ φιλικοί και φιλόξενοι, η θάλασσα πεντακάθαρη, η οργάνωση σωστή, οι καντίνες εξοπλισμένες, οι μπύρες παγωμένες, το φαγητό καταπληκτικό και οι πτήσεις με καταπληκτική θέα.

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες αλλά αφήνω και σε άλλους να συμπληρώσουν (ακούτε Μάνο, Δημήτρη?).

Θέλω να πώ όμως ένα μπράβο στη Ρόδω και στα υπόλοιπα παιδιά από τον Ερμή για την προσπάθεια και το αποτέλεσμα. Να επαναλάβω την προσφορά του Γιώργου και να ελπίσουμε να γίνονται περισσότερες συναντήσεις στη Κρήτη. Οι άνθρωποι εκεί χρειάζονται περισσότερο από την υπόλοιπη Ελλάδα την επαφή με άλλους πιλότους.

Και τέλος προσωπικά να ευχαριστήσω τη Ρόδω για τη φιλοξενία και τους Μάνο και Δημήτρη για την αρωγή τους και προσοχή τους στην δίκυκλη εξόρμηση μου.

Φώτο και βίντεο από αύριο...

[loxagos]

Όταν συνέλθω απ την ρακί, θα γράψω κιόλας…
Προς το παρών μια πρώτη ….γεύση από ήλιο, θάλασσα και πτήση

[ img ]


[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[agrodoc]

Α, ρε τυχεροί ! Εγώ έφτασα στα Χανιά, Τρίτη πρωί, αφού πέρασα το Σ/Κ στο Κάθισμα Λευκάδας χωρίς πτήση (τι έγινε πουλάκι μου? τις βαρέθηκες τις τσουλήθρες?!) όπου πήρα ξαφνικά την απόφαση να κατέβω Κρήτη (ευρισκόμενος σε άδεια για την'βδομάδα) Βρήκα δωμάτιο στον Κίσσαμο(Καστέλλι), 10 λεπτά απ'τη Φαλάσσαρνα και ονειρευόμουν πτήσεις στο δυναμικό της χρυσαφένιας παραλίας, αλλά ο Ποσειδώνας είχε άλλα σχέδια. Βοριάδες όλες τις μέρες που έμεινα στην Κρήτη, και οι προβλέψεις για δυτικό Παρασκευή και Σάββατο δεν επαληθεύτηκαν. Σκυλιάζαμε με το Γιάννη Λεονάκη (τοπικό πιλότο) για την κακοτυχία.
Όμως την Τετάρτη έβαλα μια ωρίτσα θερμοδυναμικό στο Βαρύπετρο, 7 km από τα Χανιά με προσγείωση στις νεροτσουλήθρες (Λιμνούπολη). Απογείωση με αέρα από 15 έως 20 km/h, Β, από ένα λούκι της πλαγιάς χωρίς "ατσαλιά" εντός του. Όταν βγήκα μπροστά, άρχισε ο χορός ! Έμπαινα σε ένα συγκεκριμένο θερμικό και εκτοξευόμουνα σα πύραυλος για καμμιά 20σαριά μέτρα. Τόσα κλεισίματα δεν έχω "ξαναφάει" ως σήμερα. Άσε που όπου ήταν τα πιο "άτσαλα" εκεί πήγαινα και χωνόμουνα επίτηδες. "Έφαγα" και ένα καλό (δεν ξέρω πόσο, έχω σταματήσει να κοιτάζω την πτέρυγα) που με αποσταθεροποίησε λίγο, αλλά στην προσγείωση ένας εκπαιδευόμενος μου είπε "τι ήταν εκείνο, ρε?". Όταν προσγειωθήκαμε οι τοπικοί πιλότοι λέγανε ότι η μέρα δεν ήταν καλή και δεν το'φχαριστήθηκαν. "Μπά, εμένα μ'άρεσε!".
Ανέβασα την πτήση στο Leonardo, για να υπάρχει η περιοχή στη βάση δεδομένων. Φωτογραφίες αργότερα.

[MIK]

Sory sory sory που αλλάζω το θέμα

Προς Χρήστο 1: Εξακολουθούν οι πτήσεις σου να είναι κρυφές. Και αν όχι κρυφές χωρίς πληροφορίες

Προς Χρήστο 2: Το διασκεδάζεις το ξύλο πουλάκι μου...για πες κάνα μυστικό γιατί έχω βαρεθεί να μαζεύω εκεί που είμαι έτοιμος και να ΜΗΝ πετάω όταν βλέπω τους άλλους να τρώνε ξύλο.

Κοντεύω να γίνω Π.Η. (Πιλότος Ηλιοβασιλέματος) Αλλά μ΄αρέσει Ετσι Λοχαγέ και orck (δε περιγράφω το Σάββατο να γράψει και κάνας άλλος)

[agrodoc]

Προσωπικά ο φόβος μου στο parapente στο ξεκίνημά μου, ήταν το αρχέγονο σύμβολο : "κι'αν ξεφουσκώσει στον αέρα?" που βγάζοντάς το απ΄το σκοτάδι του μυαλού μου το συγκεκριμενοποίησα στο ερώτημα : "πως πετάμε στις αναταράξεις και τι κάνουμε αν πάθουμε κλείσιμο?". Αφού ρωτώντας και διαβάζοντας, έλυσα τις απορίες μου και πείστηκα για τις απαντήσεις, άρχισα να "κυνηγάω" επίτηδες την "ατσαλιά" όπου τη συναντούσα σε μια προσπάθεια να εκπαιδευτώ και να απομυθοποιήσω το φόβο μου. Ακόμη και αν το "ξύλο" σε κάποιο σημείο με φόβιζε ή έβλεπα άλλα parapente να κουνάνε, πήγαινα ξανά εκεί επίτηδες για να δω πως είναι το "θηρίο" και να μη μένω με την απορία(μη φανταστείς φοβερά extreme καταστάσεις). Σε παραπέμπω στο site : no borders team / about paragliding / paragliding manual / αναταράξεις-κλεισίματα, για 2 μεταφρασμένα άρθρα σχετικά με το θέμα.
Η πιο πρόσφατη σκέψη μου είναι ότι το parapente έχει σχεδιαστεί για να πετάει και θα προσπαθήσει να κάνει το ίδιο ακόμα και μέσα σε αναταράξεις.
Επίσης δεν λέω ότι πετάω με συνθήκες που δεν με παίρνει, αλλά ότι ενόσο πετάω αν βρω κάποιο σημείο με κούνημα, επίτηδες ξαναπερνάω από εκεί. Δεν το συστήνω, απλώς λέω τι κάνω.
Παρεπιπτόντως, μπορεί κάποιος site admin να δει τι γίνεται με το θέμα που αναφέρεις? Το είδα και εγώ αλλά είπα μην είναι τυχαίο. Κάποιες πτήσεις βγάζουν γραφήματα, ενώ άλλες όχι. Πάντως αν κατεβάσεις το αρχείο της πτήσης στο pc σου και έχεις το compegps, μπορείς να το δεις.

[MIK]

Παρεπιπτόντως, μπορεί κάποιος site admin να δει τι γίνεται με το θέμα που αναφέρεις? Το είδα και εγώ αλλά είπα μην είναι τυχαίο. Κάποιες πτήσεις βγάζουν γραφήματα, ενώ άλλες όχι. Πάντως αν κατεβάσεις το αρχείο της πτήσης στο pc σου και έχεις το compegps, μπορείς να το δεις.

Τα δικά σου ΝΟ κατεβάσει no file exist

ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ αλλά αυτός αντί να τα αποφεύγει πάει πάνω τους

Τα διάβασα όλα τους ρώτησα όλους Χρήστο άστα. Aπλά μάλλον θέλω ώρες κοντρολ και πτήσεις καθώς και ύψος να το φάω το ξύλο να το ευχαριστιέμαι και να γράψω ώρες εμπειρίας. Δως μου ύψος και ρίξε ότι κούνημα και κλεισίματα θες συμφωνώ και εγώ γουστάρω και τα ψάχνω να σου πω την αλήθεια.
Κιθαιρώνα σπάνια έχεις πάνω από 100 μέτρα ύψος από το έδαφος οπότε το κούνημα είναι αγχωτικό.


Το ότι έχει φτιαχτεί να πετάει είναι δεδομένο αλλά και οι φούσκες έχουν φτιαχτεί να ρίχνουν 70αρια χαμηλά. Και τα ρίχνουν πίστεψε με...

[agrodoc]

Εγω κατέβασα το αρχείο ICG από το leonardo, to άνοιξα με το compegps κανονικά. Έβαλα και 2 φωτογραφίες της πλαγιάς του Βαρύπετρου όπως φαίνεται από τις νεροτσουλήθρες και 1 φωτό της πλαγιάς της Φαλάσαρνας(φαίνεται λιγότερο από το μισό της πλαγιάς, συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο και έχει υψομετρική διαφορά 260 m).