Περιγραφές Πτήσεων & Cross Country

[GUS]

147,372 χλμ. (Έδεσσα - Λάρισα)

Από τις 10 Ιουλίου 2004 και για τέσσερις εβδομάδες πήγα με την Γεωργία στο Καϊμάκτσαλαν για πτήσεις μεγάλων αποστάσεων με στόχο τα 150 χλμ.

Την Πέμπτη 15 Ιουλίου 2004 ήμασταν μαζεμένοι από το πρωί στο κιόσκι του αεροδρομίου λέγοντας ιστορίες για τις διακοπές στη Φολέγανδρο... Την προηγούμενη είχα κάνει 77,5 χλμ. και πάτωσα στα Σέρβια ("Ντροπή της οικογένειας, ούτε καν 100!" - Γεωργία) επειδή είχα απογειωθεί αργά (στις 14:00' λόγω δυνατού βοριά νωρίτερα). Την Πέμπτη ήταν καλά για απογείωση από τις 11 το πρωί, τους παρακαλούσα να ανέβουμε αλλά τίποτα. Τελικά με ανέβασε η Γεωργία μετά στις 12:00'. Στις 12:35' είπα: "Να μην πάθω τίποτα και να απολαύσω αυτή την πτήση", προσθέτοντας: "και αν χρειαστεί να κάνω 150 χλμ. για να την απολαύσω, ας τα κάνω!" και απογειώθηκα με άπνοια αφού ήδη όλα ήταν σκιασμένα.

Στη Ζέρβη συνάντησα το πρώτο θερμικό που με πήγε στα 2076 μ. και έφυγα με πολλή επιτάχυνση για Άρνισσα, εκεί στα 870 μ. άκουσα στο VHF τον αδερφό μου και τους "φίλους" manolito και Τσέου να με δουλεύουν από την απογείωση για το ύψος μου και τον αγελαδινό ήχο που έβγαζε βάριο μου λόγω καθοδικού. Συνάντησα κάτι και λίγο-λίγο ανέβηκα στα 1350 μ. και από εκεί με τη μία στα 2570 μ. ακούγοντας από τον Μήτσο "καλή πτήση" μία ώρα αφού είχα απογειωθεί σκαρφάλωσα στην επιτάχυνση και έφυγα για Βέρμιο.

Το επόμενο θερμικό που σταμάτησα για να κυκλώσω ήταν στο Βέρμιο όπου και αποφάσισα να μείνω στη βάση και να κόψω δρόμο περνώντας πάνω από το βουνό. Μία ώρα αργότερα πλησίαζα το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος Αγίου Δημητρίου στα 52 χλμ. Ο καπνός από τα φουγάρα συνήθως πάει σχεδόν ίσια επάνω και το +8 μ/δ του εργοστασίου είναι πολύ ήσυχο, την Πέμπτη ο καπνός ήταν ξαπλωμένος λόγω δυνατού βοριά και καθοδικών από το βουνό και κατέβηκα μέχρι τα 1030 μ. πριν βρω τρόπο να κυκλώσω τα φουγάρα με τη νέα τους για μένα μορφή.

Με 2660 μ. ήμουν έτοιμος να περάσω τον Αλιάκμονα για να πάω στο δύσκολο πέρασμα των Σερβίων και η αγωνία μου κορυφωνόταν. Πάνω από νερό άρχισε πάλι το γνωστό καθοδικό που έφτανε τα -6 μ/δ και μου πήρε 1600 μ. κατεβάζοντάς με στα 1100 μ. έξω από τις πλαγιές των Σερβίων. Περίμενα στο +1/0/-1 μ/δ βλέποντας πολύ κάτω μου ένα γεράκι και στο ίδιο ύψος με μένα, αλλά πιο πέρα, έναν ερωδιό ο οποίος, αφού έμεινε για λίγο στο 0 ξεκίνησε μία γλίστρα προς τα αριστερά καμπυλώνοντας προς την πλαγιά και γυρνώντας δεξιά, όπου και τον έχασα. Όταν έχασα το 0 μου έκανα αυτό που είχε κάνει ο ερωδιός και όταν γύρισα και εγώ προς τα δεξιά βρήκα ένα +6 μ/δ το οποίο και κύκλωσα με απέραντη χαρά!

Μετά από μερικές στροφές άρχισα να βλέπω από πίσω την πεδιάδα του Ολύμπου, στην αρχή δάκρυσα, ύστερα άρχισα να κλαίω με λυγμούς από τη συγκίνηση και να κυκλώνω σαν τρελός το +6 μ/δ. Στα 2500 μ. η φωνή του manolito στο VHF μου έκοψε το κλάμα και αφού συνήλθα είπα: "Είμαι στα 2800 μ. πάνω από τα Σέρβια και πάω σίγουρα για τα 100!" και αμέσως σκέφτηκα: "Τι το ήθελα αυτό το 'σίγουρα'! Μία στραβή να γίνει και θα πατώσω εδώ που είμαι".

Φρέσκος μετά το κλάμα ακολούθησα με επιτάχυνση και καλό ούριο την πορεία που διάλεξα όσο κύκλωνα για να περάσω δυτικά από την Ελασσόνα που είχε τα καλύτερα σύννεφα. Με ένα θερμικό πέρασα την πεδιάδα του Ολύμπου και με το επόμενο καλό στις 17:00' ανέβηκα στη βάση που είχε φτάσει τα 3050 μ. θεωρώντας το ως το τελευταίο θερμικό της ημέρας. Τα 3000 μ. στα 120 χλμ. με καλό ούριο άρχισαν να μετατρέπουν τα 150 χλμ. από όνειρο σε κοντινή πραγματικότητα. Στα 26 χλμ. εκείνης της γλίστρας έβλεπα την Λάρισα να πλησιάζει στα αριστερά μου και τον ουρανό να γίνεται τελείως μπλε.

Όσο έχανα ύψος μειωνόταν και η ταχύτητά μου λόγω αύρας, πήγαινα πάνω από τη λοφοσειρά Τιρνάβου - Μάνδρας μέχρι να καταλάβω αν η ΒΑ αύρα χαμηλά θα ήταν πιο δυνατή από τον ΒΒΔ μετεωρολογικό. Στα 137 χλμ. ήταν βέβαιο ότι η αύρα ήταν πολύ πιο δυνατή και δυσκολεύτηκα να βγω στις ανατολικές πλαγιές λίγο πριν την Αμυγδαλιά. Πέρασα τη λοφοσειρά με θερμοδυναμικό έως τα 780 μ. και προσγειώθηκα με αύρα που έφτανε τα 25 χλμ. με τους πίσω ιμάντες σε ένα θερισμένο σιταροχώραφο 3 χλμ. μετά το χωριό Μάνδρα, στα 147 χλμ.!!!

Όταν άκουσε ο Μήτσος "147 χλμ." ήταν σα να έπεσε ξερός, το ίδιο και ο manolito με την Γεωργία οι οποίοι ήδη έρχονταν προς το νότο να με περιμαζέψουν. Ο alex ενημέρωσε αμέσως τον κόσμο και πριν βγω από το σιταροχώραφο άρχισαν τα τηλεφωνήματα για τα μπράβο και τα συγχαρητήρια.

Περπάτησα έως τη Μάνδρα και μετά από 2 ώρες περίπου (ή 4 μπύρες) έφτασε η Γεωργία με το manolito ο οποίος όπως είπε έκανε μία "τοπική" πτήση 40 χλμ. Στη Λάρισα βρήκαμε τη Σοφία και πήγαμε σε ένα internet cafe για να στείλουμε το track του GPS, όπου χρειάστηκε να κάνουμε hacking για να εγκαταστήσουμε σε κλειδωμένο μηχάνημα το MaxPunkte, το οποίο έβγαλε τη πτήση 149,96 χλμ. για το OLC. Η Σοφία μετά το φαγητό δε μας άφησε να φύγουμε και κοιμηθήκαμε στο σπίτι της (οι άλλοι, γιατί εγώ δεν έκλεισα μάτι) για να πάρουμε το επόμενο πρωινό το δρόμο της γλυκιάς επιστροφής.

Η πτήση αυτή είναι αφιερωμένη στη Γεωργία για την αγάπη και την υποστήριξή της με κάθε τρόπο στην προσπάθειά μου για μεγάλες αποστάσεις.

Τα 147 χλμ. έγιναν σε 5:25' με πολλή επιτάχυνση και καλό ούριο σε έναν αγώνα ενάντια στο χρόνο, σε μία δυνατή ημέρα με θερμικά έως και +7 μ/δ μετά από πολλή προετοιμασία και με τη βοήθεια της τύχης σε ένα από τα καλύτερα μέρη της Ελλάδος για XC. 8 ημέρες μετά έκανα 128 χλμ. τα οποία έγιναν ευκολότερα, μια και το χιόνι δεν είναι πλέον απάτητο. Ελπίζω στο μέλλον να κάνουμε πολλές μεγάλες πτήσεις και σε άλλα μέρη της Ελλάδος, με ασφάλεια πάνω από όλα. Αν από την Έδεσσα γίνονται 200 χλμ., από τον Όλυμπο γίνονται τουλάχιστο 110 χλμ. αρκεί να το θέλουμε αρκετά.

[bassman]

Πάρα πολύ καλή πτήση GUS συγχαρητήρια
Άντε και τα διακόσια δικάσου και αυτά

[tjb]

Τα θερμά μου συγχαρητήρια.
(έστω και καθυστερημένα...)

>Kai sta agglika:

My...THERMAL congratulations
-------------------------------------

Θοδωρής
GenAir-Ailes de K for ever