papakostis έγραψε:Οντως ειπώθηκαν πάρα πολλά και καποια από πολύ παλιούς και εμπειρους ... αλλα ας πω κι εγω.
Από προσωπική εμπειρία με το μοτερ περίπου ενάμιση χρόνο πτήσεων (γύρω στις 80 πτήσεις) και ώρες περίπου όσες και οι πτήσεις (μέσω όρο μια ώρα κάθε φορά) κατάλαβα τα εξής.
Η συσκευή αυτή είναι τελείως διαφορετική από το parapente παρ' όλο που μοιράζονται την ίδια πτέρυγα.
Είναι στην ουσία ένα υπερελαφρό αεροπλανάκι.
Απογείωση και προγείωση γίνεται με εντελώς διαφορετικές τεχνικές που απαιτούν κινήσεις ακριβείας (πάρα πολύ καλό κοντρόλ) και δυκολεύουν πολύ με την προσθήκη του μοτερ που κάνει κάθε βήμα πολύ βαρύ και κάθε παραπάτημα επικίνδυνο.
Η δύναμη της προπέλας δίνει δε μια ψευδαίσθηση ασφάλειας , η ώση που νοιώθεις στην πλάτη σου σε ξεγελάει και είναι φορές που ξεχνάς την πτέρυγα από πανω σου και τους φυσικούς νόμους που την κάνουν να πετάει με αποτέλεσμα το σπιν και το στολ να είναι στο τσακ και συνήθως σε πτήσεις με μοτέρ το έδαφος είναι πολύ κοντά για να διορθώσεις.
Για ασφαλείς πτήσεις με μοτέρ απαιτείται εκπαίδευση με πολλές ώρες κοντρόλ , μεγάλη προσοχή σε απογείωση προσγείωση , πολλές προσγειώσεις με σβηστό τον κινητήρα και γενικά ευαισθησία στους χειρισμούς της πτέρυγας.
Το μεγαλύτερο λοιπόν θέμα που θέλει προσοχή είναι ότι τα λάθη στο παραμοτέρ συνήθως δεν συγχωρούνται.
Δυστυχώς όλα αυτά τα έμαθα με τον "κακό" τρόπο μόνος μου δηλαδή αφού πετώντας 4 χρόνια με parapente θεώρησα ότι θα πάρω ένα μοτέρ και ... ξέρω να το πετάω.
Αφού λοιπόν πέταγα ενάμιση χρόνο ευτυχώς χωρις να κάνω λάθη (αν και από την αρχή κατάλαβα ότι δεν με έπαιρνε για κάτι τέτοιο) τελικά σε μια προσγείωση ήρθε το λάθος που έστειλε εμένα στο νοσοκομείο και το μοτέρ διαλυμένο στην αποθήκη.
Απλά στο τελευταίο αριστερό S πίεσα το φρένο λίγο παραπάνω με αρκετά ανοιχτό το γκάζι με αποτέλεσμα να στολάρω την αριστερή πλευρά και να κάνω μια πολύ βαριά προσγείωση.
Στο παραπέντε έχω κάνει (ειδικά σαν αρχάριος) βαριές προσγειώσεις με μόνο αποτέλεσμα μια θεματική τούμπα , προσφορά θεάματος στους παρευρισκομένους και λίγο πόνο που περνάει γρήγορα.
Με το βάρος όμως στην πλάτη έσκασα σαν έντομο σε παρμπρίζ με τη μούρη στο έδαφος αφού το πλαίσιο του μοτερ βρήκε πρώτο κάτω και με γύρισε μπρούμυτα και το βάρος του με χτύπησε με δύναμη στη μέση και η βάση του πλαισίου στο πόδι
προκαλώντας ευτυχώς μόνο θλάσεις.Ειχα όμως σχεδόν παραλύσει από το χτύπημα , δεν μπορούσα να κουνηθώ με το μοτέρ να δουλεύει ακόμα με σπασμένο πλαίσιο και έλικα.Μπόρεσα και μάζεψα τα χειριστήρια και έσβησα τον κινητήρα και οι θεατές που ευτυχώς είχα έτρεξαν, με έλυσαν και αφού είδα ότι μπορούσα να κουνηθώ με πήγαν στο νοσοκομείο και μάζεψαν τον εξολπισμό μου.
Μετά από ακτινογραφίες και αξονικές δεν διαπιστώθηκε βλάβη στην σπονδυλική στήλη αλλά οι θλάσεις στη μέση και στο πόδι με καθήλωσαν στο κρεββάτι για 20 μέρες.
Σίγουρα θα ξαναπετάξω κάποια στιγμή με μοτέρ , άλλη απόλαυση άλλη εμπειρία που προσφέρει πραγματα διαφορετικά από το παραπεντε.Εχοντας όμως αυτή την εμπειρία θα προσέχω πάρα πάρα πολύ.
Καλές πτήσεις με μοτέρ λοιπόν αλλά πρώτα πάρα πολύ καλή εκπαίδευση , πολύ προσοχή στην πτήση -ώστε να είναι και όμορφη- γιατί τα λάθη δεν συγχωρούνται.
θα συμφωνησω σχετικα με τς ατελειωτες ωρες κοντρολ που χρειαζονται. ειδικα στο front δεν το συζητω. πολυ ζορι. και θα συμπληρωσω οτι η πιο δυσκολη στιγμη (για μενα) ειναι ενα κλικ πριν την απογειωση οπου εκει πλεον υποτιθεται οτι θα πρεπει να εισαι σε σωστη θεση και το αλεξιπτωτο σε ακομα σωστοτερη.
αναρωτιεμαι με τοσες ωρες πτησης και μετα απο εναμιση χρονο παραμοτερ πως την πατησες. μου ειναι αδιανοητο.θεωρω οτι ειχες πολυ μεγαλη πειρα για να την πατησεις ετσι απλα. εδω ειναι που γεννιεται το εξης ερωτημα. μηπως τελικα ειναι θεμα πειρας , εκπαιδευσης , αλλα και ''κακιας ωρας''?
γιατι εαν ειναι το τελευταιο τοτε οση πειρα και εαν εχεις και οσα πτυχια και εαν εχεις μπορεις να την πατησεις.
μην ξεχναμε τα αμετρητα τροχαια απο εμπειρους οδηγους αλλα και τους πνιγμους αυτοδυτων που ηταν αρχιδασκαλοι και παγκοσμιου φημης.
μηπως τελικα αυτο που μετραει σε μεγαλο βαθμο ειναι και η λογικη?
η πως να το αντιμετωπισεις την κακια ωρα οταν εκεινη θα σε βρει?
η κακια ωρα αραγε ξεχωριζει πειρα? πτυχια? λογικη? η δεν ξερω τι αλλο? η οταν θα ερθει εισαι καταδικασμενος?
πολυ ασχημη η εμπειρια σου μπορω να πω. ειναι απο τις στιγμες που δεν θελεις ουτε να τις φανταστεις. και ομως. εισαι στον αερα. οτι και ναναι εισαι εξω απο το στοιχειο σου και τελικα ολοι μας αισθανομαστε μερικες φορες ασφαλεια ενω πεταμε αλλα στην ουσια ειναι μια ασφαλεια που δεν την εχουμε.
θελετε να μαθετε πως ενιωσα στο πρωτο μου κλεισιμο που εγινε ξαφνικα? περιπου 40%
σκεφτηκα...
''μεγαλε. ενταξει. οτι εκανες εκανες στην ζωη σου.καλα ηταν.ωρα να την κανεις απο δω...'''
φρικη. και ρωταω εγω. πως γινεται πριν το κλεισιμο να νιωθεις μια χαρα και την στιγμη που κλεινει να εξαφανιζονται ολα αυτα τα περι ασφαλειας και να νιωθεις οτι χανεις τον κοσμο?
βεβαια οπως εδειξε η πραξη το ξαναανοιξα οπως ειχα διδαχτει. το εκανα αυτοματα χωρις να σκεφτω τιποτα. εντελως αντανακλαστικα. αλλα με ρωτατε τι επαθα εκεινη την ωρα? 8O
αυτα για την ωρα.