Στην ιστοσελίδα http://www.athensclassicmarathon.gr θα βρείτε πάρα πολλές πληροφορίες για τη διαδρομή και τη διοργάνωση.
Οσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν του χρόνου (και δεν εχουν εμπειρία από το αγώνισμα όπως εγω) μπορούν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα προπόνησης που προτείνει το site για ερασιτέχνες. Ηδη έχω ξεκινήσει τις προσεγγίσεις σε υποψήφια θύματα για lethal συμμετοχή του χρόνο στο αγώνισμα με το σύνθημα "..σακατευτείτε μαζί μας.." ! Ο κος Παπαθεοδώρου δεν αρνήθηκε και κάτι μου λέει οτι mik, orck, μετρονομος θα ανταποκριθούν.
Η πιστολιά έπεσε ακριβώς στις 8.30. Πρώτοι ξεκίνησαν οι εξωγήινοι αθλητες (τους είδα με τα μάτια μου, έχουν κοκκαλα,τενοντες,δερμα + ενα ζευγαρι ματια - τιποτε αλλο!) και τελευταίοι οι παρακατιανοί. Ως βέρος παρακατιανός και αφου απόλαυσα μια πλειάδα γυναικείων κορμιών να κανουν ποικίλες διατάσεις, ειπα να ξεκινησω. Τα πρώτα 4χλμ περασαν ευχαριστα παρέα με μια ασιάτισσα που λάτρευε την αρχαία Ελλάδα + μιλούσε για τους Ολύμπιους. Ο διασκελισμός της όμως ήταν ανάλογος του μεγέθους της & έτσι χωριστήκαμε στην παράκαμψη του τυμβου του μαραθώνα (2χλμ bonus διαδρομης around the tomb). Στη Ν Μακρη (10χλμ) ήταν το πρώτο checkpoint χρονομέτρησης στη διαδρομή. Στα κορδόνια του παπουτσιού περνάς ένα προμαγνητισμένο chip το οποίο επιβεβαιώνει τον χρόνο και την παρουσία σου, χωρις αυτό ακυρώνεσαι. Οι πρώτες Light ανηφόρες πριν την Αγ Μαρίνα ξεκίνησαν να τεστάρουν το μυικο συστημα ενώ εκείνη στην 1η είσοδο του Ν Βουτζα θεωρήθηκε από τις εκφρασεις στα πρόσωπα συναθλητών ως γροθιά στη ψυχολογία και σφυριά στα γόνατα . Στο 18ο χλμ στην Διαστ.Ραφήνας (λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου) το σοι επεφυμούσε & φωτογράφιζε. Τα δύσκολα ξεκινούν από εκεί και πέρα. Μέχρι το Πικέρμι είναι ανηφόρα (εκει ειδα τους πρωτους εμετους) που σπάει λίγο για να ξανα ξεκινήσει (χωρίς έλεος και για πολλά χλμ) πριν την Παλλήνη. Φρίκη ! Καταλάβαινα ότι είχα δυνάμεις γενικά, αλλά διατηρούσα μικρή ταχύτητα (όχι για να έχω καλύτερο glide, αλλά διάρκεια). Λίγο πριν τον κόμβο στο σταυρό Αγ Παρασκευής στο 30χλμ έκανα το λάθος να επισκεφτώ τη μοναδική χημική τουαλέτα στο checkpoint (δυστυχώς 6 τουαλέτες σε όλη τη διαδρομή – αχ αρμοδιοι )! Που αλλού όμως να πήγαινα; Ξεχνώντας λοιπον ότι ειχαν ξεσπάσει πάνω της χιλιάδες φορες, αφησα κι εγω τον οβολό μου . Η κατηφόρα λίγο πριν την ΕΡΤ αντί να μου δίνει θάρρος, μου θύμιζε ότι έχουν μείνει ακόμη 12χλμ . Σε κάποια φάση σταμάτησα να αισθάνομαι τη μέση μου, ενώ με έπιασε μια περίεργη ανασφάλεια ότι αν έπεφτα κάτω θα διαλυόμουν! Παιχνίδια του μυαλού ή πραγματικότητα ενός extreme καταπονημένου οργανισμού; Στο χολαργό (35ο χλμ) ένιωθα φρικτούς πόνους στους τένοντες των χεριών μου και σταυρωσα τα χερια για να μη παιρνουν τους κραδασμούς, για τα πόδια δεν χρειάζεται να περιγράψω κατι. Solid rocks ! Η κατηφόρα παραδόξως σε βοηθάει σε κάτι τετοιες φάσεις , σου τονώνει το αχόρταγο συναίσθημα του καταπινω τα χιλιομετρα ενώ τα speed arms της advance με διατηρούσαν σε σωστη θερμοκρασια απομακρύνοντας τον ιδρώτα. Φυσικά, το χειροκρότημα (ειδικά από παιδάκια) σε ποτίζει με redbull και συνεχίζεις κατι που εχεις μετανιώσει πολλές φορες στο δρόμο. Δύο χιλιόμετρα πριν το τέλος σταμάτησα να αισθάνομαι τελειως τα πόδια μου. Το κομματι του rocky 1 (ειχα hands free ραδιοφωνακι) που ετυχε να παιζει εκεινη τη στιγμη, με εκανε όμως να ανεβασω ρυθμο (!!!), να πω its now or neva, και να φτασω στο τελος.
Το να βλέπες το σταδιο μετα από 42 χιλιομετρα τρεξιματος, να πλησιαζεις, να μπαινεις μεσα, να δακρυζεις, να σηκωνεις τα χερια ψηλα (όχι γιατι νικησες αλλα γιατι συμμετειχες & τερματισες ) είναι ένα πραγματικα ΜΟΝΑΔΙΚΟ συναισθημα που σας προτεινω να το ζησετε. Κραταει λιγο αλλα χαράσσεται βαθια
Κάποιοι που τρέχουν Μαραθώνιο λένε οτι τρέχουν γιατι τιμούν κάτι. Μία ιδέα, μια κατάσταση ή άλλους ανθρώπους.
Φετος κατάλαβα γιατι ειναι τοσο εντονα αυτά τα συναισθήματα, ειδικά όσο πλησιάζεις προς το τέλος της διαδρομής.
Αφιερώνω λοιπον τον τερματισμό μου στους εκλιπόντες του γένους μας, αλλα και σε ολους εμάς που λίγο πριν κοιμηθούμε θυμόμαστε πτήσεις μας για να ηρεμήσουμε από το φόρτο της ημέρας ή φανταζόμαστε άλλες και αδημονούμε για την επόμενη φορά…
Βαγγελης Παπαγεωργιου
Υ.Γ με τα speed arms της Advance… οντως πας μακρια
