από tsouloufis » Παρ Ιαν 14, 2011 10:12 am
Μαλακία, η (σημ: η λέξη απαντάται, κυρίως σε κείμενα ατόμων άνω των τριάντα, και με την εναλλακτική γραφή μαλακεία). Υπάρχει μια έντονη όσο και γόνιμη διαφωνία ανάμεσα σε λογοτέχνες που ανήκουν στο ρεύμα του λεγόμενου Υπαρκτού Σουρεαλισμού σχετικά με το αν ο όρος πρέπει να γράφεται με ι ή με ει: σύμφωνα με τον Δρ Θεόδωρο Παπαδόπουλο (στο άρθρο του "Φιλοκαλούμεν άνευ μαλακίας ή άνευ μαλακείας; μια γραμματική και εννοιολογική προσέγγιση", που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Γλωσσολογία και Ιστορία, τεύχος Απριλίου 1998, σελ. 25 επ.) ο όρος μαλακεία χρησιμοποείται κυρίως από άτομα τα οποία είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα προσπαθούν να εξευγενίσουν τόσο τον όρο όσο και την περιγραφόμενη δραστηριότητα, την οποία και θεωρούν μάλλον θετική (π.χ. "Ίσως η καλύτερη μαλακεία που έχω ακούσει τώρα τελευταία - μπράβο!"). Αντιθέτως, ο όρος μαλακία χρησιμοποείται συνήθως επικριτικά (π.χ. "τι μαλακία πέταξε και σας κούφανε;").
Εννοιολογικά, ο όρος έχει τόσο κυριολεκτική όσο και μεταφορική σημασία. Στην κυριολεκτική του μορφή αναφέρεται στο προϊόν του αυνανισμού, αποτελώντας συνήθως αντικείμενο των ρημάτων "τραβώ" και "παίζω", ενίοτε και "χτυπώ".
Το προϊόν αυτό είναι λευκού χρώματος και κολλώδους υφής: τόσο η εντονότητα του χρώματος όσο και η πυκνότητά του διαφέρουν από άτομο σε άτομο, ενώ παράγοντες όπως διατροφή, συχνότητα αυνανισμού κτλ. ασκούν σημαντική επιρροή στην παραγόμενη ποσότητα και στα λοιπά χαρακτηριστικά της (διαύγεια, πυκνότητα,γεύση κτλ.).
Μεταφορικά, ο όρος έχει πολλαπλές εφαρμογές. Όπως ήδη προσημειώθηκε (αστειάκι για νομικούς κυρίως και συνάμα εξαιρετικό δείγμα μαλακίας εν τω γίγνεσθαι), ο όρος μπορεί να αναφέρεται τόσο σε ένα πετυχημένο όσο και σε ένα αποτυχημένο αστείο / ιδέα / άποψη. Ανεξαρτήτως όμως του βαθμού επιτυχίας ή αποτυχίας, ο όρος εκφέρεται συνήθως συγκαταβατικά: έτσι, ένα αστείο μπορεί να προκαλέσει γέλιο και να είναι σχετικά επιτυχημένο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο αποδέκτης του αστείου, καίτοι το βρίσκει αστείο, δεν βρίσκει συνάμα κάποιες όψεις του προσβλητικές ή αποκρουστικές( όπως π.χ. το αστείο με την γιαγιά που παίρνει πίπα από τον εγγονό της - καλή μαλακία σαν αστείο αλλά μάλλον γκροτέσκο σαν εικόνα).