μμμμ, εγώ από την άλλη, απολαμβάνω πάντα την αναλυτική και φιλοσοφική παρέμβαση του Τζόλι που βλέπει πίσω απο τα πράγματα και αναλύει με άλλο τρόπο τα "φαινόμενα" Το ότι δεν πτοείται από τα "πεσίματα" επίσης, δεν με απογοητεύει, γιατί σημαίνει ότι έχει άποψη και θέση, δεν γράφει για να είναι αρεστός στους άλλους, για να χαϊδέψει αυτάκια, αλλά είναι συνεπής με τα πιστεύω του.Και μπορεί να με κάνει να σκεφτώ και κάτι παραπάνω... Θα μου πεις υπάρχουν και όρια.... το ποια είναι τα όρια στα οποία κάποιος αντέχει ή όχι να εκτίθεται δημόσια, ας τα βάλει ο καθένας μόνος του...
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω γραφόμενα αμέσως σκέφτηκα....
Δεν ξέρω τι βλέπουν οι άλλοι, αλλά για μένα είναι έντονα παραμυθιακό
-με την έννοια του παράδοξου πάντα-να συναντιούνται και να φορουμοσυζητούν
...ένας τύπος που σκέφτεται ότι " αυτός που χαίρεται με το 'μπράβο', λέγεται εγωισμός"
...ένας άλλος που είναι οπαδός του "ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΔΗΓΟΣ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ"
...με διαιτητή έναν τρίτο που αναρωτιέται... "καλά είμαι εγω; ΤΑ ΠΡΩΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ...ΜΕΤΑ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙΣ..."
Ενδιαφέρον....
