από ever-rest » Τετ Απρ 14, 2010 6:22 pm
Λίγα λόγια τώρα που έχω χρόνο... Για το ταξίδι θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να ευχαριστήσω την εταιρεία ODLO, την FREEDOM Paragliding, την CLOUDBASE Paragliding καθώς και το sky.gr
Μικρό χρονικό
Στην Ινδία βρισκόμαστε τελικά 6 πιλότοι. Από τους αρχικά 15 (που τελικά ανακαλύψαμε ότι με τέτοιο νούμερο η προσπάθεια δεν θα ήταν εφικτή) το νούμερο έπεσε,γιατί λίγες μέρες πριν την προσπάθεια και για κακή μας τύχη, η ινδική κυβέρνηση απαγόρευσε την πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς σε όλη την Ινδία λόγω πληροφοριών για χτύπημα τρομοκρατών με τη χρήση αλεξιπτώτου!!!!
Εμείς οι 6 αποφασίσαμε να πετάξουμε και απλά να αποφύγουμε μεγάλες πόλεις καθώς το μεγαλύτερο μέρος της πτήσης θα ήταν μέσα στα βουνά.
Για το πτητικό μέρος τώρα.. Η προσπάθεια, αν και κράτησε λίγο, πήγε πολύ καλά. Μέσα σε 4 πτητικά μέρες καλύφθηκαν 370 χλμ. Σκεφτείτε ότι, μία ακόμα ομάδα που ξεκίνησε 10 μέρες πριν από εμάς (Brad Sanders και λοιποί...) για την ίδια διαδρομή έκανε για τα ίδια χιλιόμετρα, 10 ημέρες. Για κακή μας τύχη όμως, την τέταρτη ημέρα ο Adie Kumar, στην ουσία ο διοργανωτής του Across Himalaya, καρφώθηκε μέσα σε πυκνή ζούγκλα στα 3000μ. Αφού περίμενε κρεμασμένος στα 30μ., 24 ώρες, πήρε το ρίσκο και κατέβηκε μόνος του στο έδαφος με μεγάλη δυσκολία. Το αλεξίπτωτό του έμεινε για πάντα στις κορυφές των δέντρων! Όμως δεν είχε ιδέα που να πάει... Αποκαμωμένος περίμενε μέσα στο δάσος άλλες 3 ημέρες μέχρι να τον βρει η ομάδα. Την 2η ημέρα αποφασίσαμε να ειδοποιήσουμε και ελικόπτερο, το οποίο ελάχιστα βοήθησε. Όλη αυτή η κινητοποίηση είχε σαν αποτέλεσμα να καταφτάσει αστυνομία αλλά και κυβερνητικοί παράγοντες. Ο δε αυστριακός Paul είχε την ατυχία να συλληφθεί και να κρατηθεί στο σπίτι του κυβερνήτη του κρατιδίου Uttaranchal Pradesh καθώς και να κατασχεθεί το αλεξίπτωτό του, το οποίο το πήρε με παρέμβαση της αυστριακής πρεσβείας, μία εβδομάδα μετά. Οι υπόλοιποι δε, πηγαινοερχόμασταν στην αστυνομία μέχρι να τους πείσουμε ότι δεν είμαστε τρομοκράτες. Απίστευτη γραφειοκρατία και μπούρου μπούρου! Γίναμε δε, θέμα σε όλες τις ινδικές εφημερίδες. Χειρότερα δεν μπορούσε να πάει...
Αποφασίσαμε λοιπόν και κάτω από την πίεση των γεγονότων να σταματήσουμε την προσπάθεια. Κατόπιν εορτής δε, και λόγω ότι είμαστε ευρωπαίοι, μας δόθηκε η άδεια να πετάξουμε στο κρατίδιο του Himachal Pradesh (σύνορα με Θιβέτ).
Στο τεχνικό κομμάτι τώρα. Τα Ιμαλάϊα πτητικά είναι ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!!!! Θερμικά (μέσος όρος +8 / +9 m/sec), βάσεις νεφών, στην περιοχή που πετάξαμε εμείς, στα 5200μ. Αλλά άλλες χρονιές, στις ίδιες περιοχές, φτάνει τα 7000μ. Όποιος ανοίξει στο Google τις δύο πτήσεις που έχω κατεβάσει, θα καταλάβει λίγα πράγματα για το πεδίο. Είχαμε κομμάτια 40 εως 50 χλμ. χωρις καμμία απολύτως προσγείωση!!! Δεν κοιτάς κάτω, μόνο πάνω. Αφού αφήσαμε το Project, αποφασίσαμε να κάνουμε vol bivouac στην περιοχή του Bir και του Manali. Κατ’ εμέ, αλλά και σύμφωνα με τα λεγόμενα και των άλλων πιλότων, δύο από τις ωραιότερες περιοχές για ορεινές πτήσεις, στον πλανήτη. Όμως το πέταγμα εδώ είναι για πιλότους που έχουν γράψει πολλές ώρες. Μηδαμινές προσγειώσεις, πολύ δυνατές αύρες κοιλάδας κλπ κλπ.
Η ομάδα έδεσε φοβερά και πτητικά και σαν παρέα και έτσι δώσαμε ήδη ραντεβού για το 2011, για ενδιαφέροντα πράγματα στα Ιμαλάϊα. Όποιος ενδιαφέρεται, εγώ εδώ είμαι...
Ευχαριστώ όλους για την υποστήριξή σας!
Υ.Γ. Γυρνώντας, στο τέλος του μήνα, θα κατεβάσω και μερικά ωραία βίντεο.
woman always hope, that man will change, but he won´t. and man hope, that woman will never change, but she will..