114 χλμ τασκ, δεν είχε γκολ για Ελληνική ομάδα, Χοακινίτος 106χλμ, εγώ 103.
Να μη τα πολυλογώ έως και το start τα πράγματα μοιάζουν με την ταινία «η ημέρα της μαρμότας». Για όσους δεν την έχουν δει, ο Bill Murray ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά
http://www.imdb.com/title/tt0107048/.
Έτσι και εμείς, ξυπνητήρι στις 7:00, πορτοκαλαδίτσα, team leaders briefing, φορτηγά, task briefing, απογείωση, στριμωξίδι, φωνές, κλεισίματα και start.
Το σύστημα «ενοχλητικός» δεν δούλεψε σήμερα, αλλά η πτήση ήταν σούπερ, μπόλικα χιλιόμετρα και κολλημένοι στα σύννεφα.
Fast forward στην διαδρομή από τον τρίτο προς τον τελευταίο πυλώνα. Έχω περάσει την απογείωση και πήγα να κολλήσω στο μενίρ (ο τεράστιος βράχος δεξιά της απογείωσης) για να πάρω ύψος αφού πάντα δουλεύει. Και τι έκπληξη! Όλη η περιοχή ήταν καρα-υπήνεμη, και το αλεξίπτωτό μου για αρκετή ώρα είχε πάρει όλα τα σχήματα εκτός από το κανονικό. Ένας Σουηδός που ήταν μαζί μου είπε ότι πέντε χρόνια που πετάει το μέρος δεν είχε τύχει σε τόσο ισχυρά υπήνεμα το απόγευμα. Ευτυχώς δύο αετοί αρχικά και στην συνέχεια κάτι χελιδόνια με βγάλανε από το μενίρ και μπόρεσα να ξαναγυρίσω προς την απογείωση.
Εκεί βρήκα σούπερ θερμικάκι αλλά είχα χάσει αρκετή ώρα και το τασκ έληγε στις 17:20. Κοιτάω το gps, 17:10, ώρα να εγκαταλείψουμε το θερμικό και να κάνουμε «death glide» (μετατροπή ύψους σε απόσταση λόγω λήξης τασκ).
Οπότε μετά από έξι ώρες πτήση και 103 χιλιομετράκια, βρέθηκα στο έδαφος. Αμέσως πλάκωσαν τα πιτσιρίκια τα οποία τα άφησα να μου διπλώσουν το παραπέντε, και ακούστηκε ένα Μουουου με αρκετά μπάσα. Ταύρος περίεργος πλησιάζει. Τι Μουου? Αρ γιου τοκιν του μι? Αμάν, σε εμένα μιλάει και πλησιάζει πιο πολύ. Το ότι τα πιτσιρίκια κρύφτηκαν από πίσω μου δεν ήταν καλή ένδειξη. Επειδή τα πράγματά μου ήταν χύμα και είχα διαβάσει για κάποιον που του μασούλαγε μια αγελάδα το παραπέντε, πήρα το σάκο και άρχισα να κάνω κινήσεις άγαρμπου τορεαντόρ. Ευτυχώς φοβήθηκε και παρέμεινε στα 20 μέτρα. Μέχρι να μαζέψω τα πράγματα ήρθαν και άλλα παρόμοια ζωντανά και τα πιτσιρίκια μου έδειξαν ένα μαύρο και μου είπαν peligroso. Αυτό όμως ούτε μούγκρισε ούτε πλησίασε.
Λοιπόν αυτά για την ώρα, θα σας αφήσω γιατί είμαστε πτώματα από την κούραση. Φανταστείτε ότι είναι 23:00 και ο Χουακινίτος δεν έχει έρθει ακόμη στο ξενοδοχείο. Του μίλησα στο τηλέφωνο και τον μαζέψαν με φορτηγό στις 22:00, αλλά έχει την επιστροφή, το σκόρινγκ κλπ.
Δέν έχετε τα κατάλληλα δικαιώματα να δείτε τα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.