Περιγραφές Πτήσεων & Cross Country

[guru]

Δυστυχώς έτσι είναι ακούσαμε που μας ζητήσανε στον ασύρματο να «καθαρίσουμε» την περιοχή γύρο από το μενίρ για να προσεγγίσει ελικόπτερο, και μετά μπήκαμε στο φορτηγάκι όπου μας περιέγραψε την σκηνή κάποιος που το είδε.

Τέλος ενώ γυρνάγαμε προς το Valle κάποιος πήρε τηλ. Και είπε ότι ο συγκεκριμένος πιλότος πέθανε.

Το κλίμα είναι πολύ βαρύ και αρκετοί έχουν βάλει τα κλάματα γιατί είναι και από τους top πιλότους και δημοφιλής.

Tο μενιρ ή αλλιος el pennon είναι αυτό που φαίνεται στις φωτό του badder και είναι το σημείο που πάμε αμέσως αφού πάρουμε ύψος από την απογείωση σε απόσταση 1-2 χλμ.

Ο άνεμος το μεσημέρι έρχεται ακριβώς όπως κοιτάμε την φωτό δηλαδή προσεγγίζουμε στην υπήνεμη πλευρά του. Άλλοι προσεγγίζουν ανοικτά από τον κάμπο για να αποφύγουν το πάτημα από τα υπήνεμα, και άλλοι κολλάνε και κάνουν μέχρι και δυναμικό στα υπήνεμα από τα θερμικά που σκάνε στην ανατολική του πλαγιά (αυτό έκανα στο σημερινό τασκ, αλλά είχε πολλές αναταράξεις και το εγκατέλειψα).

Οι πλαγιές είναι επιβλητικές γύρω στα 300-400 μέτρα κάθετα βράχια.
Από ότι αναφέρανε, ο πιλότος είχε πάθει γραβάτα (παααάρα πολύ συνηθισμένο σε αυτό το πρωτάθλημα το λέμε τόσες ημέρες) και προσπαθούσε μάλλον να βγει στον κάμπο. Έχασε όμως τον έλεγχο και έστριψε και κτύπησε στα βράχια όπου κατρακύλησε για αρκετά μέτρα, τον απογείωσε πάλι το αλεξίπτωτο (μάλλον αναίσθητο) και ξανά έστριψε και κτύπησε.

Δυστυχώς είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο, διότι τα τελευταία χρόνια κάθε δύο παγκόσμια γίνεται και ένα τραγικό συμβάν. Ρώτησα την ξενοδόχα αν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην περιοχή, και μου είπε ότι όποτε έχουν αγώνες γίνονται 1-2.

Θα σεβαστούμε για μια ημέρα τον χαμό του πιλότου, και από αύριο θα συνεχιστούν τα γλαφυρά report με ενδιαφέρον υλικό για χαλασμένα αυτοκίνητα και ειδύλλιο Ewa – Alex (αποκλειστικό).

[achim]

Κρίμα.

Σήμερα, μόνο φωτογραφίες.

[RIHAS]

μα παντου εισαι!!!!

[guru]

Παιδιά ευχαριστώ για τα καλά λόγια και για το ψάξιμο στις φωτογραφίες. Έψαξα και εγώ και βρήκα μία.

Ά ! Μιας και μου το θύμισε ο Μάνος... Guru, πες σε παρακαλώ στην Ewa αμα την δεις ότι δεν μπόρεσα να την πάρω τηλέφωνο χθες γιατί είχα πολύ δουλειά, και ότι θα την πάρω σύντομα.

Άλεξ πήρε η Ewa χθες το βράδυ αργά, δεν έιχε ύπνο, σε έψαχνε αλλα έιχες κλειστό το κινητό και σου άφησε μήνυμα να την πάρεις (τηλέφωνο). Κάτι δεν κάνει καλά λέει και θέλι την συμβουλή σου.

Alex, πήγα να πλησιάσω την Ewa και έκανε πως δεν με γνωρίζει οπότε υπέθεσα ότι έχει παρεξηγηθεί που δεν την πήρες τηλ.

[badder]

Τα λόγια είναι περιττά (lol rotf etc)

[guru]

Ημέρα 6.

87 χιλιόμετρα τασκ, Χουακινίτο 55 θέση goal, εγώ πάτωμα στα 27 χλμ, θέση 111.

Απογείωση ως συνήθως στο πρώτο δεκάλεπτο, ύψος, glide στο μενιρ (pennon), ύψος, glide στο wall, ύψος, glide στο crazy thermal, ύψος, χαλάρωση με αναταράξεις και 1:00 ώρα αναμονή για το start με τους πιλότους όλο να πυκνώνουν και η αρχική χαλάρωση να πλησιάζει τα πρόθυρα της νευρικής κρίσης στα τελευταία λεπτά πριν το start.

Αυτή τη φορά μετά το start θα έπρεπε να ξαναπάμε για πυλώνα στην απογείωση, κάτι που ήταν ξε-αγχωτικό διότι η περιοχή ανεβάζει μονίμως και είναι πολύ καλύτερο από το να βρεθούν μετά από glide 150 πιλότοι χαμηλοί και σε mode αγενούς επιβίωσης στα δέντρα της απέναντι κοιλάδας.

Τα θερμικά όμως στην απογείωση θέλουν κάποια υπομονή οπότε με όλους τους πιλότους τιγκαρισμένους στην επιτάχυνση τα καταφέραμε πάλι να βρεθούμε χαμηλοί στο πολύ άσκημο τερέν του μενιρ. Οι πιλότοι πήγαιναν από όλες τις μεριές ασχέτως υπήνεμων, προσωπικά παρασύρθηκα και έκανα λίγο δυναμικό στα υπήνεμα αλλά μετά το κούνημα εγκατέλειψα και πήγα στο σημείο που είχα πιάσει το χθεσινό θερμικό πριν τελειώσει η ημέρα.

Πράγματι το θερμικό ήταν εκεί και μας πήγε στην βάση για glide προς τον επόμενο πυλώνα. Εκεί κάπου ακούσαμε μια κοπέλα με κλάματα να προσπαθεί να δώσει συντεταγμένες στην συχνότητα ασφαλείας, νόμιζα ότι είχε κτυπήσει η ίδια.

Τον επόμενο πυλώνα τον πήραμε πολύ άνετα και αρχίζαμε να γυρίζουμε με την βάση των συννέφων. Γενικά η άνεση μας ξεχείλιζε από τα μπατζάκια. Υπήρχε μία απόφαση όμως που έπρεπε να πάρουμε. Ή θα πηγαίναμε κατ’ευθείαν σε άλλη κοιλάδα που στην άκρη της ήταν ο πυλώνας (πιο σύντομη διαδρομή), ή θα επιστρέφαμε στην κοιλάδα της απογείωσης, θα την τερματίζαμε και μετά θα πηδάγαμε στην κοιλάδα του επόμενου πυλώνα (διαδρομή πιο ασφαλής, την έχουμε κάνει πολλές φορές).

Μαζί με τον Χουακινίτο και εφόσον ήμασταν κοντά στο πρώτο μπουλούκι, τραβήξαμε πορεία απ’ευθείας για τον πυλώνα. Στα μισά και πριν αρχίσουμε να πιάνουμε τους λόφους, φάνηκε ότι είχε ισχυρό κόντρα άνεμο. Πολύ αργά για να αλλάξουμε απόφαση, συνεχίσαμε να χαμηλώνουμε προς τους λόφους από την υπήνεμη πλευρά τους. Μερικοί κατάφεραν και βγήκαν οριακά στην προσήνεμη πλευρά. Εγώ με άλλους δύο πιο μπροστά μου πιάσαμε την δασωμένη πλευρά χαμηλοί με τον άνεμο 90 μοίρες και με τρομερές σούζες στο αλεξίπτωτο. Τα παιδιά μπροστά μου κατάφεραν και έξυσαν τα Μεξικάνικα πεύκα και πέρασαν μπροστά. Εγώ δεν ήμουν τόσο σίγουρος γιατί το θέμα παιζόταν στο μέτρο και σε τι φούσκα θα σε βρει, οπότε εγκατέλειψα διαλέγοντας ένα ξέφωτο το οποίο κατάπιε άλλους πέντε πιλότους. Συνολικά καμιά 40ριά πιλότοι δεν κατάφεραν να νικήσουν τον κόντρα άνεμο και προσγειωθήκαμε πολύ νωρίς στην διαδρομή.

Ωραία, στο Μεξικό αν δεν πιάσεις γκολ αρχίζει η περιπέτεια. Viva la Mexico!!!

Τα αρχικά συναισθήματα είναι χαρά που πατάμε έδαφος και την γλυτώσαμε από τα πανύψηλα δέντρα και τα υπήνεμα. Μετά είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσει η απορία «και τώρα πως φεύγουμε από την μέση του πουθενά και το δάσος», και αργότερα αφού φτάσουμε με ασφάλεια στην διοργάνωση, η απογοήτευση για το κακό αποτέλεσμα της ημέρας. Βέβαια μετά το τραγικό συμβάν δεν είχε πια για εμένα καμία σημασία το πάτωμα και φαντάζομαι ότι και οι επόμενες ημέρες θα είναι το ίδιο.

Αλλά ακόμη είμαστε στην φάση της χαράς.

Βρε βρε για κοίτα, στο τσακ δεν την πέρασα την πλαγιά.

[ img ]

Και τα Μεξικάνικα πεύκα, ότι πρέπει για να σε περιποιηθούν. 10 – 15 μέτρα ύψος, και αραιά κλαριά ίσα ίσα για να σταματήσουν την πτήση και όχι την πτώση (μας είχαν ενημερώσει γι αυτό στα briefing).

[ img ]

Λοιπόν παιδιά προς τα πού θα πάμε? Καλύτερα όχι από το δάσος, μου κράτησαν στο αεροδρόμιο το μαχαίρι του Indiana Jones, και το poison ivy δεν είναι συμβατό με το PH μιας υγιούς επιδερμίδας. (σοβαρά: τα δάση είναι πολύ πυκνά και δεν περπατούνται).

Αν περάσουμε το ρυάκι, νομίζω ότι έχει κάτι σαν δρόμο.

[ img ]

Εεε παιδιά που πάτε? Ξέρετε εχθές μου ήρθε κάτι παρόμοιο και μου έκανε Μουου με τέτοιο τρόπο που καταλαβαίνεις ότι τα subwoofer δεν θα πιάσουν ποτέ την πιστότητα του live performance με το συνοδευόμενο γαργαλητό και μούδιασμα στο στομάχι (και στις φτέρνες).

[ img ]

Τελικά παρόλο που έχουν μεγαλύτερα κέρατα από το χθεσινό, είναι πιο όμορφα και οι προθέσεις τους είναι αγαθές.

[ img ]

Όχι μόνο έχει φοβερό δρόμο, αλλά βρήκαμε και οτοστόπ. Βρισκόμαστε ακριβώς στην μέση της διαδρομής μεταξύ vilariba και vilabacho. Το φορτηγάκι πηγαίνει προς το vilariba. (Τα ονόματα είναι τυχαία, δεν θυμάμαι τα πραγματικά και ούτε νομίζω ότι θα σας λένε και τίποτα).

Βραζιλιάνα: Εεεεπ, γιατί κάθεσαι και βγάζεις φωτογραφίες και δεν ανεβαίνεις να φύγουμε. Guru: ξέρεις έχω τους amigos de Grecia και θέλω να τους γράψω. Βραζιλιάνα: Hoder.

[ img ]

Αααα σας τσάκωσα!!! Νομίζατε ότι τα πράγματα ήταν τόσο απλά εεε???

[ img ]

Πάλι τυχεροί ήμαστε!!! Πάνω που χάλασε το φορτηγό μας, ήρθε άλλο και μάλιστα με Ρενάτα εκ Τσεχίας (χμ καλό όνομα για να πατώσεις).

[ img ]

Μα τι είναι αυτό το πράσινο που βγαίνει από το μπροστινό μέρος του υποτιθέμενου σωτήριου φορτηγού? Radiator caput, machina mui caliente, hoder!!!

[ img ]

Τι έγινε, tienes problema amigos con mi coche?

[ img ]

Όχι όχι, καλά αφήστε μας εδώ, ευχαριστούμε, χαρήκαμε, encantado, Buena suerte. Είναι και το φαράγγι picturesque όπως αγγίζουν τις κορυφές του οι ηλιαχτίδες (εντάξει, το κόβω, παρασύρθηκα).

[ img ]

Ουφ ευτυχώς ήρθε το 6Χ6 της διοργάνωσης πριν φύγουν οι ηλιαχτίδες που λέγαμε.

[ img ]

Στο δρόμο έχουμε και Ισπανία,

[ img ]

Και Αμερική παγκόσμια αετού (vago τι νέα? όλα καλά?).
Χμ να θυμηθώ το βράδυ που θα βάλω πάλι τα κλάματα, ότι την πάτησαν και καλοί πιλότοι.

[ img ]

Αυτά τα νέα, σήμερα είναι rest day και αποφάσισα να μην κάνω τίποτα μέχρι να βαρεθώ. Τα λέμε μετά την αυριανή αγωνιστική.

[achim]

Ξέχωρα από το τραγικό συμβάν , εδώ γίνονται πράγματα και θαύματα.

Ο Jan Mark Caron και ο Greg Blondau που ήταν στις δυο πρώτες θέσεις αντίστοιχα χθες δεν πήγαν καλά και τώρα είναι λίγο πιο πάνω από μένα.

Ο Ronny Helgenssen (όσοι παρακολούθησαν το πρώτο σεμινάριο εκπαιδευτών στην Έδεσσα τον θυμούνται καλά μιας και ήταν ο εκπαιδευτής τους) πενήντα + ετών πια είναι στη τρίτη θέση αν δεν κάνω λάθος και οι ντόπιοι πιλότοι λένε πως στο τέλος αυτός θα το κερδίσει μιας και ξέρει το μέρος πολύ καλά πια μετά από 12 συνεχόμενα χρόνια αγώνες εδώ.(ακούς Guru, έχουμε ακόμα ελπίδες)

Νικητής του χθεσινού τάσκ ήταν ο Dimitar Valkov (ναι, ναι ο Βούλγαρος εκπαιδευτής του Ιορδανίδη), ο οποίος ήταν σταθερά στις τελευταίες θέσεις με πολύ χαμηλή βαθμολογία. (δεν ξέρω αν κοιμήθηκε χθες ή πηγαινοέρχονταν συνεχώς στη τουαλέτα για να σκουπίζει το χέσιμο).

Ο άλλος Βούλγαρος ο Yassen οποίος ήταν εδώ μαζί με πάρα πολλούς πρωτοκλασάτους πιλότους και την προηγούμενη εβδομάδα στο Monarca open και μάλιστα το κέρδισε,(6 task) και οι προβλέψεις τον είχαν για ένα από τα φαβορί , τώρα είναι πιο κάτω από μένα.

Αυτό που μέχρι στιγμής δεν αποτελεί έκπληξη είναι η δεύτερη θέση του ο Luka Donini οποίος πιστεύω ότι θα το κερδίσει στο τέλος. Και θα το χαρώ πολύ γιατί όπως έχω πει και παλιότερα θαυμάζω αυτόν τον άνθρωπο (50άρης κι αυτός, ….Guru ακούει….) που κάθεται σε μια γωνιά ήσυχος και σοβαρός, σπανίως μιλάει, αλλά όταν (όχι πολύ συχνά) συμμετέχει σε κάποιον αγώνα , τον κερδίζει.

Το μέρος γενικά έχει πολλές παγίδες και απρόβλεπτα χαμηλώματα και ακόμα και αυτόν που λέγεται Griegel Maurer (μαζί με τον Hans Bolinger, μακράν ο καλύτερος όλων των εποχών, βάση αποτελεσμάτων), ο οποίος κι αυτός έπεσε πολλές θέσεις και είναι πλέον πολύ μακριά από το βάθρο που είναι η φυσική του θέση σε κάθε αγώνα.

Συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι σε αυτούς τους αγώνες έχουμε μάθει πολλά. Όπως επίσης μάθαμε και πολλά εκτός αγώνων. Δύο εκ των οποίων είναι :
Πρώτον: οι Μεξικάνοι θα πεθάνουν τελευταίοι (οι Έλληνες πρότελευταίοι) , γιατί απλά οι άνθρωποι δεν παίζονται. Κάθε μέρα χαβαλέ, γιορτή (fiesta), έξω καρδιά , τραγούδι, στρακαστρούκες, βόλτα, κι έχει ο Θεός.
Το δεύτερο είναι ότι γνώρισα κάποια κορίτσια που πετάνε (όχι στον αγώνα) από τη Βενεζουέλα και μου είπαν, ότι κι εκεί πετάει κάθε μέρα γαμάτα και κάνουν και διεθνείς αγώνες.

Υ.Γ. Αααααα, ξέχασα να αναφέρω ότι μου είπαν ότι στη Βενεζουέλα σε κάθε άντρα αντιστοιχούν 7 γυναίκες!!!!!!(Μυριανθόπουλε, εεεε Μυριανθόπουλε, κι εσείς οι υπόλοιποι της ομοσπονδίας γιααααα κανονίστε του χρόνου πρωτάθλημα στη Βενεζουέλα).

Χουακινίτο

[guru]

Και για του λόγου το αληθές, ακολουθούν χαβαλέ φωτό.

Rest day και βγήκε το περιοδικό σε συλλεκτικό τεύχος με πολύ ύλη.

[norad]

Guys είσαστε απολαυστικότατοι ! Ψηφίζω να πηγαίνετε κάθε χρόνο στα πανευρωπαικά και τα παγκόσμια για να έχουμε πάντα τέτοιο επίπεδο ανταπόκρισης!

Guru ξέρω ότι περιμένεις με αγωνία την απάντηση μου στην φωτό της Ewa... θα απαντήσω με με μια φωτογραφία αύριο - υπομονή...

[loxagos]

Εεεελεος ρε παιδια !!!!
Πως θα παμε για πτηση στο καντυλακη δηλαδη εμεις σημερα ?
(ξερεις την αντοιστιχια ανδρων γυναικων εκει,ε ? είναι και το στρατοπεδο….)
Τουλαχιστων δεν θα χαθουμε στο ξεφωτο


Καλη συνεχεια και καλες προσγειωσεις !!!

[badder]

Η σημερινή ημέρα δεν έχει τασκ. Οι διοργανωτές με την σύμφωνη γνώμη των αρχηγών ομάδων αποφάσισαν η σημερινή ημέρα να ακυρωθεί στη μνήμη του Stephan Schmocker, του Ελβετού πιλότου που είχε το μοιραίο ατύχημα στο 6ο τασκ.

[kwtskran]

Αποστόλη και Ιωακείμ,
παρακολουθώ και εγώ με την σειρά μου από την πρώτη μέρα την πορεία σας στους αγώνες!
Καλή συνέχεια και μην χάνετε την καλή σας διάθεση!
Κ.Κιτσαντάς
1 Y.Γ.: Ελπίζω με τέτοια Τασκ που σας βάζουνε κάθε μέρα ο Ιωακείμ να μην έρθει αγριεμένος και μας πεί ότι από εδώ και πέρα η 100άρα(σαν του Εμπεσσού) σε Τασκ θα είναι το minimum

2 Y.Γ.:Μια φωτό για το gurudaki

[norad]

Η απάντηση που όλοι περιμένατε.....

[guru]

Memorial day

Όπως τα λέει ο badder για σήμερα.

Στην απογείωση τιμήσαμε τον Ελβετό με τον Μεξικάνικο τρόπο. Λένε ότι η ζωή είναι ένα θέατρο και αυτός που φεύγει, είναι σαν τον ηθοποιό που έχει τελειώσει την παράστασή του και υποκλίνεται. Οπότε μας ζήτησαν να κάνουμε ένα λεπτό χειροκροτήματα και σφυρίγματα. Μπορώ να πω ότι ήταν ασύγκριτα πιο συγκινητικό από το ένα λεπτό σιγή.

Μας έδωσαν λουλούδια για να τα αφήσουμε στην προσγείωση. Επίσης μας συμβούλεψαν να μην πλησιάσουμε το pennon διότι ο άνεμος είναι πιο ισχυρός και σήμερα θα έχει αναταράξεις και επικίνδυνα υπήνεμα (γιατί τόσες ημέρες τι έχει?).

Ο Ιωακείμ αποφάσισε να πετάξει και εγώ να γυρίσω με το φορτηγό στο Valle. Στην απογείωση είχε αρκετό ξύλο, ενώ το τελευταίο που είδα πριν φύγω ήταν ένα αλεξίπτωτο με γραβάτα να κάνει ελικόπτερο πάνω από την απογείωση. Όταν έβγαλα την φωτογραφική, το αλεξίπτωτο μαγικά μπήκε σε πτήση και τελείωσε το show.

Ακολουθούν φωτό γενικού ενδιαφέροντος.

Υ.Γ. Άλεξ lol δεν την δείχνω την φωτογραφία σου στην Εύα, έτσι και αλλιώς το κάνει χωρίς να της το πεις. Αν θες έλα να της την δείξεις εσύ.

[badder]

Η απάντηση που όλοι περιμένατε.....

Μα καλά... 3 μέρες είχες να απαντήσεις και το καλύτερο που σκέφτηκες ήταν αυτό????

Αυτό η κοπέλα το κάνει χωρίς παρότρυνση και χωρίς να αγχώνεται ιδιαίτερα. Τίποτα πιο πνευματώδες δεν έχεις, πιο juicy, πιο μεταμοντέρνο? Να ιντριγκάρεις λιγο τον Guru?

ΑΙΣΧΟΣ

[paramick]

Η απάντηση που όλοι περιμένατε.....

ΤΡΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ,ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ??????
(ασφαλως και το ξερω οτι φωναζω...................................)

[norad]

πωπω τι κατακραυγή είναι αυτή.... καλά σκεφτείτε εσείς κάτι έξυπνο και πείτε μου

[MIK]

Όποιος μου ξαναπει ότι του τα έχω κάνει τσουρέκια με το speedflying ας ξαναδιαβάσει αυτό το thread.

To χιούμορ όλων στην Ελλάδα περνάει κρίση θα πρότεινα να βάλουμε καμιά 50αριά ώρες πτήσεις να ισιώσουμε(όπως τα παιδιά στο Μεξικό που έχουν χιούμορ)... ειδικά εσύ Αλέξη

Καλές πτήσεις παιδιά καλή διασκέδαση

[norad]

Μόλις ανακοινώσανε το task για σήμερα, 97,6 χμ.
Οι συνθήκες φαίνονται καλύτερες από κάθε άλλη μέρα, με βάση στα 3700 ήδη (11 το πρωί στο Μεξικό)

[MIK]

Ξέρουμε ποιοί είναι οι δύο που έχουν το live? Aerosfaira (ελληνικο?!!!) και guest 24?

Mανόλη καιρό έχω να σου πω ακόμα ένα μπράβο για όλα όσα έχεις κάνει...μπράβο.

Απλά θα ήταν ιδανικό να ξέραμε όνομα και τους πιλώνες. Αν δεν κάνω λάθος στη Δράμα είχαμε κομπλέ μετάδοση με πυλώνες κλπ.

Ας δούμε το ματς λοιπόν

[MIK]

Ρε παιδια ο αεροσφαίρα παραπέντε πετάει ή ελικόπτερο? Τι άνοδος είναι αυτή και τι glide?

edited: πήγε για προσγείωση στο γκολ. Η ακυρώθηκε το task ή κάτι δε κατάλαβα καλά.

[norad]

O aerosfera πρέπει να πετάει εκτός αγώνα. Το task έγινε κανονικά, και μάλιστα βάλανε γκολ και οι 2 πιλότοι μας! Επιτέλους ρε Άπο !

[guru]

Ημέρα 9 τασκ 7

97.4 χλμ και οι δύο γκολ (επιτέλους).

Απογειώθηκα ως συνήθως πρώτος για πιο χαλαρά, και μαζί μου απογειώθηκε ως συνήθως ο Stefan εκ Σουηδίας με το Mercury07. Επειδή έχουμε ίδια αλεξίπτωτα, έχουμε συνδυαστεί αρκετές φορές στον αέρα, και είχαμε προσγειωθεί και μαζί στον ταύρο (αυτός πρόλαβε και είχε φύγει πιο νωρίς με τα πρώτα μουγκρητά), οπότε γνωριστήκαμε καλά.

Α ωραία λέω, σήμερα θα πετάξουμε μαζί. Στην απογείωση είχαν βάλει όλοι τα καλά τους. Οι περισσότεροι ήταν με τις γραβάτες τους και μερικοί με παπιγιόν. Σε αυτό τον χαμό πιάνουμε για πρώτη φορά 3000 αλλά επειδή τα καθοδικά ήταν εξ ίσου ισχυρά βρεθήκαμε να ψαχνόμαστε και να παιδευόμαστε στο αγαπημένο μας el penon.

Εκεί ο Σουηδός έκανε μια στροφή και έπιασε χορταστικό θερμικό στα υπήνεμα του penon και μου ξέφυγε. Ωραία τα κατάφερα σκέφτηκα, ας πάω ξανά στην απογείωση και θα τον δω αργότερα. Έστριψα πίσω το κεφάλι μου να δω που έχει φτάσει.

Περίεργο χρώμα για εφεδρικό. Κάτι σε λαδί με γκρίζα πάνελ. Το δικό μου νομίζω ότι είναι πιο πολύ μέσα στην μόδα, αλλά ελπίζω να μη το ανοίξω . Σίγουρα δεν θα πετάξω σήμερα μαζί με τον Σουηδό. Αφού έκανε το τουρ των φαραγγιών και πέρασε και από κάτι καταρακτάκια, ευτυχώς έσκασε τελικά πάνω στα δέντρα και έδωσε σήμα ότι είναι καλά. Και μετά σαν ρουτίνα πια για την συχνότητα ασφαλείας, άρχισε η μετάδοση των συντεταγμένων για να πάει η διάσωση.

Η υπόλοιπη διαδρομή μπορώ να πω ότι ήταν άνετη, με κύριο χαρακτηριστικό τις πολύ ισχυρές αναταράξεις στα θερμικά. Το Valle έχει αναθερμάνει την σχέση μου με το αλεξίπτωτο και μας έχει φέρει πιο κοντά. Μον αμούρ μη μου κλείσεις, σε θέλω έτσι απλό χωρίς γραβάτα, άντε ίσιωσε μπας και στρίψουμε το θερμικό γιατί από κάτω έχει φαράγγια και δέντρα κλπ.

Με τόσα πατώματα έβαζα ύψος όπου μπορούσα και το τελικό αποτέλεσμα ήταν ενώ οι υπόλοιποι τελείωσαν το speed section σερνόμενοι, εγώ το ολοκλήρωσα από την στρατόσφαιρα.

Καλή η περιπέτεια στην ζούγκλα, αλλά και το γκολ είναι καλύτερο. GOOOOOOOOOAL!!!!

ΥΓ. ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ! Έδωσα το Compeo και δεν είχε γράψει την πτήση. Ευτυχώς είχα κάτι υπογλώσσια μαζί μου και με κρατήσανε μέχρι να δω ότι το MLR την είχε κανονικά. Τελικά όταν έσβησα τις παλιότερες πτήσεις από το Compeo, εμφανίστηκε και η σημερινή.

[art]

!Hola amigos, Juachinito y Apo!

Μπραβο, μπραβο, μπραβο εκει στο Valle de Bravo.
Μας εχετε ενθουσιασει με τα αποτελεσματα σας, μας εχετε παλαβωσει με τις υπεροχες και εγκαιρες ανταποκρισεις - περιγραφες σας. Το τραγικο ομως γεγονος μας εκοψε τη φορα που μας δωσατε για να εκφραζουμε πρωτα τη ζηλεια μας (γιατι δεν ειμαστε εκει...) και μετα το θαυμασμο μας για τις επιτυχιες σας. Εγω επανερχομαι αποψε για να καλεσω ολους οσους σας παρακολουθουμε να σας ενθαρρυνουμε για να ξεπερασετε το γεγονος αυτο που βιωσατε τοσο κοντα σας. Ετσι ενα απο τα λουλουδια που χθες πεταξατε στον ουρανο του Μεξικου, θα ειναι και απο ολους εμας εδω στην Ελλαδα. Γιατι ο Stephan ηταν δικος μας (ας μην τον γνωριζαμε οι περισσοτεροι). Πετουσαμε στον ιδιο Ουρανο.....


Μπραβο για τις γκολαρες σας σημερα.

ΥΓ. Κουμπαρε, εμαθα οτι αφου ειχατε δυο μερες ρεπω, πεταχτηκες μεχρι Βενεζουελα! Αληθευει;

[achim]

Un dia peligroso………

Σήμερα 97,4 (σαν σταθμός στα fm ακούγεται) και καλή μέρα σαν σχεδόν όλες τις μέρες.
Λέω σχεδόν γιατί η χθεσινή μέρα ήταν πολύ χάλια για όσους αποφασίσαμε να πετάξουμε (ελεύθερη πτήση εις μνήμη του Ελβετού), με μουντό καιρό και όλα τα αλεξίπτωτα πηγαίνανε «σούζα-άδειασμα» .
Μετά την απογείωση το πρώτο θερμικό ήταν πολύ ασθενές και μετά από αρκετά λεπτά αποφασίσαμε να πάμε στο Μενίρ για ύψος. Έτσι κι έγινε και με το καθιερωμένο πια ξύλο ανεβήκαμε σε ασφαλές ύψος για να περιμένουμε το air start.

Κάποια στιγμή αποφάσισα να πάω να περιμένω πάνω από το crazy thermal μιας και θέλαμε 10 μόνο λεπτά μέχρι την εκκίνηση.
Το θερμικό αυτό πάντα πιστό στο ραντεβού του και πάντα να δικαιολογεί το όνομα του μας πήγε στην βάση με το καλημέρα. Αμ δε όμως που ήταν καλή. Ένας Μ……ς (προσέξατε το κεφαλαίο «Μ» έτσι?) που ήταν μπροστά μου και λίγο πιο ψηλά μου έσπασε τα νεύρα γιατί δεν έμπαινε καλά μέσα στο θερμικό και ήταν όλο «έμπα – έβγα». Μη θέλοντας να πάρω παρατήρηση από έναν ιπτάμενο κριτή που ήταν δίπλα μας (αλλά όμως μέσα στο θερμικό) είπα να μη σφίξω άλλο τη στροφή μου και τον κλείσω).
Έτσι δεν άργησε να γίνει η μα….κια. Τρώει ένα μεγάλο ασύμμετρο ο άλλος κι έρχεται κατευθείαν επάνω μου. Ευτυχώς που στο μέρος αυτό είμαι πάντα σε ετοιμότητα «Πέλεκις 3» και κάνω σπιν αριστερό και τον αποφεύγω. Βγαίνω από το σπίν με μια ωραία γραβάτα αριστερά (εντάξει είπαν σήμερα κάποιοι για επίσημο δείπνο στο “Dipao”, αλλά τόσο επίσημο πια!!!).
Άντε σπίν από την άλλη για να βγεί η γραβάτα (αυτή τη φορά είπα να εφαρμόσω την Αμερικάνικη σχολή για έξοδο από γραβάτα), (η Ευρωπαϊκή λέει με full stall).
Βγήκε άμεσα και συνέχισα να ανεβαίνω, με μπόλικο βρισίδι.
Η κούρσα αρχίζει, πρώτος πυλώνας ΟΚ.

Στο δρόμο για το δεύτερο είχαμε πολύ μεγάλη διασπορά με αποτέλεσμα να διαλέξουμε 3 διαφορετικές πορείες. Βρέθηκα στη κεντρική και πιο προωθημένη, αλλά αρχίσαμε να χαμηλώνουμε επικίνδυνα. Έτσι πήρα μια γενναία απόφαση να γυρίσω ξανά πίσω να πάρω ύψος και να επιχειρήσω από άλλη γραμμή.
Δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου γιατί σιχαίνομαι να χαμηλώνω απελπιστικά, αλλά αυτό μου στοίχισε ότι, βρέθηκα μεν πάλι πολύ ψηλά, αλλά μόνος.

Στη μοναχική πλέον διαδρομή πολύ πίσω από όλο τον αγώνα, έβαλα μπροστά την θεωρία για το πού θα μπορούσαν να βγουν τα θερμικά για τον μακρινό τρίτο πυλώνα. Η θεωρία δούλεψε 100% και χαίρομαι που δεν παρασύρθηκα από κάποιους πατωμένους που κυκλώνανε ασήμαντες φούσκες.
Ο πυλώνας κατακτήθηκε με πολύ καλό ύψος και μετά τη στροφή για τον τελευταίο πυλώνα και το γκόλ, τους είδα όλους 15 -20 χιλιόμετρα μπροστά με ύψος να φεύγουν για τον τερματισμό αφού είχαν πάρει ύψος στο γνωστό μέρος (Penion, Wall, Crazy thermal).

Μια παράξενη χημεία από συναισθήματα με πλημμύρισε και σκεφτικός μα και αποφασισμένος διάλεξα μια πορεία μακριά από τα γνωστά αυτά σημεία και πέρασα πίσω από τα οροπέδια όπου ναι μεν θα πήγαινα από την υπήνεμη μεριά αλλά κάποια σύννεφα που βολτάριζαν εκεί , με έπεισαν να το κάνω.
Ταγμένος στη μοναχική μου πορεία από την «άλλη μεριά» δεν βρήκα τίποτα που να μου δώσει το ύψος που χρειαζόμουνα για πυλώνα και γκόλ κι έτσι συνέχιζα να κινούμε χωρίς καθυστέρηση μα και χωρίς κάθοδο!!!
Τελικά έφτασα στον πυλώνα όπου και συναντήθηκα με αυτούς που ήρθαν από μπροστά και μάλιστα διαπίστωσα ότι είχα αφήσει και μερικούς πίσω μου.

Χαλαρωμένος πια, διέσχισα με ανακούφιση την υδάτινη ρεζέρβα του Valle de Bravo, και ακόμα ένα γκόλ σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, πέρασε στην ιστορία.
Δε βγήκα με πολύ ύψος γι αυτό διέκρινα αμέσως και το αλεξίπτωτο του Guru στην προσγείωση.
Τέλεια….(είναι πολύ ωραίο να τα λέμε στην απογείωση, να πετάμε και να τα ξαναλέμε πάλι στο γκόλ).

Από το χαρούμενο, πάντα γιορτινό, με στρακαστρούκες, μπάντες και φιέστες Valle de Bravo, καληνύχτα σας.

Χοακινίτο.