Την πάτησα σαν κουτάβι, χθες, 5/1, στα Δικαστικά στο Σχοινιά, στην πρώτη πτήση της χρονιάς και ήμουν τυχερός που τη γλίτωσα χωρίς τραυματισμό και χωρίς ζημιές στον εξοπλισμό, παρά μόνο με πληγωμένο εγωισμό. Μοιράζομαι την εμπειρία μου και το μάθημα που έμαθα... (ακολουθεί σεντόνι, όποιος βαριέται, μπορεί να πάει στο τέλος για να δει το βίντεο).
Η μέρα έδειχνε από την προηγούμενη ότι ήταν καμμένη. Πρόβλεψη για βορειοδυτικούς, κανένα μέρος δεν έδειχνε να κάνει, αλλά διατηρούσαμε κάποιες ελπίδες. Μετά και από τα πρωινά τηλέφωνα, που είχα επιβεβαίωση ότι ήταν μάπα παντού, αποφάσισα να κάτσω σπίτι μου. Κατά τις 12:00 παίρνει τηλέφωνο ο Καρμανιόλας, μου λέει ότι βρίσκεται στα Δικαστικά, ότι έχει καλή ένταση και είναι έτοιμος να απογειωθεί! Μπαίνω στο αυτοκίνητο και φεύγω σφαίρα. 10 λεπτά πριν φτάσω, ο Καρμανιόλας στέλνει sms σε όσους πηγαίναμε:
"Άκυρο, δεν πετάει. Πέταξα και έζησα για να σας στείλω. Κάντε μεταβολή"
Κλασικός Καρμανιόλας. Κρίμα, αλλά αυτά έχει το παραπέντε, σκέφτομαι. Εφόσον ήμουν, πλέον, δίπλα, αποφασίζω να πάω, απλά για να δω το μέρος που δεν είχα ξαναπάει. Με το που φτάνω και βλέπω το μέρος και τις συνθήκες που επικρατούσαν, επιβεβαιώνω το sms του Καρμανιόλα. Στην απογείωση ο αέρας είναι 20-25χλμ, σχεδόν φάτσα (βόρειος) φαινομενικά, αλλά λίγο πιο αριστερά γίνεται βορειοδυτικός, ενώ σε κάποια σημεία φαίνεται να γίνεται ακόμα και τελείως δυτικός.
Περπατάω το χωματόδρομο προς την προσγείωση (δεν πάει αυτοκίνητο εκεί), για να τον συναντήσω. Αρκετή κόντρα, μου λέει, άδειο πανί, οριακά έφτασα στην προσγείωση. Μια κλασική πτήση Καρμανιόλα, σκέφτομαι...
Φυσικά, ούτε περνάει από το μυαλό μου να πετάξω. Οι συνθήκες είναι χάλια, το μέρος δεν το ξέρω, η προσγείωση είναι οριακά να τη φτάσεις αν δεν πάρεις ύψος και από κάτω έχεις μια πλαγιά με πυκνή βλάστηση και δεντράκια 2-3 μέτρα σε ύψος, έναν απότομο γκρεμό 4-5 μέτρων, γλιστερά βράχια και θάλασσα. Η συνταγή της επιτυχίας, δηλαδή.
Καθόμαστε στην απογείωση και τα λέμε για κανά 2-3 ώρες... κλασική παραπεντίστικη σκατομέρα και κλασικοί παραπεντάδες-πρεζάκια. Ξέρεις ότι δε θα πετάξεις, αλλά παρόλα αυτά οδηγείς μια ώρα για να πας στην απογείωση και μένεις εκεί με τις ώρες χαζεύοντας, ενώ ξέρεις ότι οι συνθήκες δε θα βελτιωθούν. Κατά τις 3:30, η ένταση έχει μειωθεί αρκετά, αλλά η διεύθυνση έχει παραμείνει η ίδια. Βγάζω το πανί, που ήθελα να το ξεμπερδέψω λίγο, γιατί από την τελευταία πτήση το είχα κάνει λίγο κουβάρι. Φουσκώνω... ας κάνω λίγο κοντρολάκι (χωρίς ζώνη). Στέκεται σχετικά σταθερά, χωρίς πρόβλημα, η ένταση έχει πέσει πλέον στα 10χλμ. Ο Καρμανιόλας με ρωτάει "θα πετάξεις;". "Λες;" σκέφτομαι, "έχω μέρες να πετάξω". Φοράω και τη ζώνη και κάνω λίγο κοντρόλ ακόμα. Το πανί είναι αρκετά σταθερό και γεμάτο. Όπως λέει και κάποιος δάσκαλος, το ατύχημα το έχω ήδη πάθει...
Αν δεν είχα δεμένο εξοπλισμό, μάλλον δε θα πετούσα. Αλλά, βρισκόμενος εκεί, στην απογείωση, με το πανί πάνω από το κεφάλι μου (ή μήπως το κεφάλι μου πάνω από το πανί; ), αγνοώ την ανησυχία μου ότι παίρνω μεγάλο ρίσκο και αποφασίζω να απογειωθώ. Δεν είχα λόγο. Αυτή η ανησυχία είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που μου λέει: "Σταμάτα αυτή τη μαλακία που κάνεις, γιατί θα σκοτωθείς". Φοράω τη στολή, ανοίγω όργανα και ξαναδένομαι. Η ένταση έχει μειωθεί λίγο ακόμα, το οποίο το μεταφράζω ως δείγμα πως θα με βγάλει πιο εύκολα. Εφόσον βγήκε ο Καρμανιόλας με τέτοια ένταση πριν, εγώ θα βγω πιο εύκολα, σωστά; (ο όρος που ψάχνετε είναι confirmation bias)
Φούσκωμα, κοντρόλ και φύγαμε! Στην αρχή δε δείχνει και τόσο άσχημα. Ελάχιστη κόντρα, ούτε χάνω ούτε κερδίζω ύψος, δείχνει ότι θα με βγάλει. Γρήγορα όμως, η κατάσταση αλλάζει. Η ταχύτητά μου έχει πέσει στα 18χλμ και χάνω ύψος γρηγορότερα απ' ότι θα ήθελα... Βρίσκομαι ξυστά πάνω από τις κορυφές των δέντρων, αποφεύγω το ένα δέντρο μετά το άλλο, ενώ προσπαθώ να διακρίνω αν υπάρχει χώρος ανάμεσα στα βράχια για αναγκαστική προσγείωση. Εν τω μεταξύ, το τέλος της πλαγιάς και η αρχή της θάλασσας με τα φιλόξενα βράχια πλησιάζουν όλο και περισσότερο.
"Είσαι τρισμέγιστος μπετόβλακας", σκέφτομαι, "αλλά, θα έχεις μετά χρόνο να αυτομαστιγωθείς. Έχεις πάρει ήδη μια λανθασμένη απόφαση, φρόντισε η επόμενη απόφασή σου να είναι σωστή, τουλάχιστον!". Η ειρωνεία είναι ότι μόλις μερικές ημέρες πριν εξηγούσα στον πατέρα μου πως από το να πέσεις στη θάλασσα, είναι προτιμότερο να το ρίξεις σε δέντρο. Οι λόγοι αρκετοί: πτέρυγα, ζώνη, εφεδρικό, GoPro, Compeo+, iPhone, livebox, ασύρματος... α, και πνιγμός.
Είναι τρομερό πώς τέτοιες στιγμές ο χρόνος επιβραδύνει. Όλα εξελίσονταν με αστραπιαία ταχύτητα, αλλά ο εγκέφαλός μου δούλευε σε overdrive (καιρός ήταν, γιατί μόλις τρία λεπτά πριν συμπεριφέρθηκε σαν μεθυσμένος χιμπατζής με σύνδρομο down που προσπαθεί να καταλάβει πυρηνική φυσική):
- "Ένα μικρό λιμανάκι φαίνεται ανάμεσα στα βράχια, αλλά δεν το φτάνω, αν και να το έφτανα θα ήθελε προσγείωση για ολυμπιακό μετάλλιο" - "Συγκεντρώσου, δεν το φτάνεις, τελείωσε, άλλη λύση!" - "Μέρα που βρήκα να μη φορέσω τις μπότες μου και να πετάξω με αθλητικά παπούτσια! - "Συγκεντρώσου και πάλι, το ΤΩΡΑ σκέψου, οι μπότες είναι στο αυτοκίνητο, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν!" - "Τι βάθος να έχει η θάλασσα εδώ; Να είναι ένα μέτρο;" - "Σοβαρέψου, είναι η χειρότερη στιγμή να εκτιμήσεις το βάθος. Αν δεν είναι ένα μέτρο και είναι δύο, είναι αρκετά για να πνιγείς, αν είναι λιγότερο, θα χτυπήσεις στα βράχια" - "Τελευταίο δέντρο, ή τώρα ή ποτέ..."
Σταματάω να μιλάω στον εαυτό μου σαν το gollum, παίρνω βαθιά ανάσα, σημαδεύω ένα δέντρο 2-3 μέτρων δίπλα σε ένα άνοιγμα που βρισκόταν λίγο πάνω από τη γκρεμίλα και πέφτω πάνω του πλαγιομετωπικά με τα πόδια. Με τα χέρια μου αρπάζω ό,τι βρίσκω και αφήνω την προστασία του καθίσματος να κάνει τα υπόλοιπα. Τα κλαδιά υποχωρούν το ένα μετά το άλλο και εγώ βρίσκομαι στο έδαφος, ένα μέτρο από τον γκρεμό, με το παραπέντε να με συγκρατεί. Μπορώ να ανασάνω ξανά.
Με ένα ελαφρό τρέμουλο στα χέρια, λύνω τους ιμάντες και την επιτάχυνση και στέκομαι όρθιος, επαναλαμβάνοντας σαν mantra "τι μαλάκας, τι μαλάκας...". Θαυμάζω το έργο μου: βρήκα το δέντρο στο ύψος των ιμάντων, περίπου 2 μέτρα από το έδαφος. Οι αρντάνες πιάστηκαν στα κλαδιά αρκετά για να συγκρατήσουν την πτώση μου, αλλά όχι για να κάνουν ζημιά στην πτέρυγα, η οποία έπεσε αναπαυτικά στους πίσω θάμνους και αναβαθμίστηκε από UP σε "UF... ζήσαμε και σήμερα" (karmaniola copyright). Φθηνά τη γλίτωσα...
Τηλέφωνο στον Καρμανιόλα, ο οποίος δεν έχει ασύρματο και έρχεται τρέχοντας φρικαρισμένος. Επειδή έπεσα πρώτα με την αριστερή μεριά, από την απογείωση φάνηκε σαν να έφαγα μεγάλο αριστερό κλείσιμο χαμηλά και να έσκασα στην πλαγιά με δύναμη. Ξεκινάω να ξεμπερδεύω, μετά από λίγο έρχεται και ο Καρμανιόλας να με βοηθήσει. Περπατάμε κατά μήκος της παραλίας, βγαίνουμε στο χωματόδρομο που οδηγεί στην απογείωση, όπου ελέγχουμε και μαζεύουμε το πανί.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ήξερα πως κάνω μαλακία από την πρώτη στιγμή. Δεν ήταν η ατυχία της στιγμής, δεν ήταν η απειρία μου που με πρόδωσε, δεν ήταν ότι δεν είχα εκτιμήσει σωστά τις συνθήκες τις μέρας. Σχεδόν ήξερα τι θα γίνει και παρόλα αυτά απογειώθηκα. Για να ρισκάρω για μια επικίνδυνη τσουλήθρα 3 λεπτών. Γιατί είχα μέρες να πετάξω. Γιατί ήμουν ήδη δεμένος και έτοιμος. Γιατί έπρεπε να επιβεβαιώσω και εγώ το σύνδρομο του Ίκαρου. Πριν από λίγο καιρό έλεγα σε ένα φίλο ότι έχω το ιδανικό επίπεδο εμπειρίας για να βάλω το εαυτό μου σε χοντρά μπλεξίματα. Αλλά δεν πίστευα ότι θα κάνω τέτοιο χαζό λάθος. Καλά να πάθω, τουλάχιστον το πάθημα ας μου γίνει μάθημα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Καρμανιόλα που ήταν εκεί για να με βοηθήσει και μου έφτιαχνε το κέφι τη στιγμή που είχα φρικάρει με τον εαυτό μου!
Ακολουθεί το βίντεο...
Let the κράξιμο begin...
Τελευταία επεξεργασία απο badoulis την Κυρ Ιαν 06, 2013 8:55 pm, επεξεργάστηκε 1 φορές συνολικά.
Δεν πεθαίνεις από τέτοια. Άντε να τσακίσεις κανένα γόνατο όπως είχα κάνει εγώ στο Κανδήλι. Πιο πολύ σου πέφτει το ηθικό και τσαντίζεσαι με τον εαυτό σου.
όλοι μας έχουμε κάνει παρόμοια λάθη. Είναι καλή η αυτοκριτική που οδηγεί στη βελτίωση, αν και είναι προτιμότερο να παίρνουμε τη γνώση μελετώντας τα λάθη των άλλων.
Το καλό είναι ότι ολη η φύση συνωμότησε για πάρτη σου, για να φυτρώσει εκεί το συγκεκριμένο δέντρο, γιατί χωρίς αυτό θα είχες μπει σε άλλες περιπέτειες του εφιάλτη στο δρόμο με τα πεύκα, και το τέλος θα ήταν αργό και ψυχρό.
Πάντως μέσα στην κατάσταση που έβαλες τον εαυτό σου, το χειρίστηκες με κυνική ψυχραιμία που είναι σημαντικό.
Κορυφαία ατάκα, αν είναι κάθε φορά που καρφώνεσαι να μας φτιάχνεις το κέφι με τόσο διασκεδαστικές βρισιές, σου έυχομαι ολόψυχα όλο το 2013 να προσγειώνεσαι σε δέντρα. Χρόνια πολλά.
Τι να σου πω... ξεκινάς με δεδομένο ότι θα δοκιμάσεις πτήση που μόνο ο Καρμανιόλας άντε και 2-3 άλλοι τυχεροί επιζήσαντες έχουν δοκιμάσει. Πας, βλέπεις το μέρος με την υπερτεράστια ασφαλή απογείωση που σαν τον θάλαμο του Dr. Who έχει μεταφυσικά συρρικνωθεί σε μέγεθος μεσαιωνικού μονοπατιού. Βλέπεις ότι η πτήση είναι μεταξύ σφύρας και άκμονος ή για την ακρίβεια μεταξύ της βαθιάς μπλε θάλάσσας και των φιλόξενων, μόνο στο μάτι από ψηλά, δέντρων. Χωρίς εναλλακτική προσγείωση για το ενδιάμεσο και με το λόγο του αλεξιπτώτου να φτάνει ή να μην φτάνει οριακά για τσουλήθρα. Δεδομένου ότι ο πτησογόνος αέρας έχει μειωθεί και είναι πλάγιος και μάλιστα από την πλευρά στην οποία θα κατευθυνθείς, το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι αφενός δεν είναι αρκετός για να σε κρατάει και αφετέρου θα σου δημιουργεί και κάποια κόντρα για να κρατάει την αγωνία σου σε υψηλά επίπεδα. Εαν δε, είναι και λίγο πιο πλάγιος από όσο φαινόταν στην απογείωση (ο θεός να την κάνει), το ανάγλυφο του εδάφους θα σου προσφέρει ένα ηδονικό και μεγαλοπρεπές πάτημα που όμοιό του, μόνο δυτικά της απογείωσης του Κιθαιρώνα με δυνατό ανατολικό έχεις ξαναδεί.
Και επειδή αυτό το Δαντικό, σουρεάλ, σκηνικό δεν σου αρκεί μόνο σαν σκέψη, αποφασίζεις να το δοκιμάσεις ως γνήσιος εξερευνητής, που τρέφεσαι μόνο από την περιπέτεια και το μυστήριο του αγνώστου. Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς, όπου τολμούν οι αετοί, και άλλα ηρωικά σε έχουν διαποτίσει και νιώθεις ότι η δόξα απλώνεται σαν χαλί μπροστά σου. Σαν άλλος Κολόμβος λοιπόν, ξεκινάς το ταξίδι της γνώσης και ανακαλύπτεις ότι όντως είσαι μπετόβλακας με περικεφαλαία που αποφάσισες να πετάξεις ένα τέτοιο μέρος, ενός τέτοιου πιλότου (ο θεός να τον κάνει), σε μια τέτοια μέρα.
Θεωρώ τον εαυτό μου συγκυριακά υπερτυχερό που γλύτωσα από τις καρμανιόλικες σειρήνες που τουλάχιστον 5-6 φορές προσπάθησαν να με κάνουν να δοκιμάσω αυτό το ιδανικό, από κάθε άποψη, μέρος. Εικόνα δεν είχα αλλά εικόνα απέκτησα. Ευχαριστούμε για το μεγαλείο της προσφοράς σου. Η θυσία σου δεν θα πάει χαμένη, γενιές ολόκληρες θα βλέπουν αυτό το βίντεο και θα εμπνέονται, τα σεμινάρια ασφαλείας πλέον θα γίνουν πιο πλούσια και τα σχετικά βιβλία θα ξαναγραφτούν για να συμπεριλάβουν τον άθλο. Το ηρωικό σου έπος θα μείνει ανεξίτηλο στο πέρασμα του παραπεντίστικου χρόνου. Όταν το Χόλυγουντ θα το κάνει ταινία θα είναι πολύ δύσκολο να αποδώσει το μεγαλείο της γιδοφροσύνης.
Ευχαριστούμε
Υ.Γ.
Νίκο αυτού του είδους τα ατυχήματα μια χαρά σοβαρό τραυματισμό μπορούν να προκαλέσουν, μην υποτιμάς τους νόμους της φυσικής και πως επιδρούν σε κινούμενη μάζα με ταχύτητα 30χλμ την ώρα που πιθανό να βρεί ανελαστικό εμπόδιο (με επιτάχυνση λόγω γωνιακής ταχύτητας). Τα δέντρα έχουν και κλαδιά που καρφώνονται μεσα στο πιλότο όπως έχουμε δει στην Ελλάδα στο παρελθόν.
@sprayman: Συμφωνώ με τον badder, θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Σκεπτόμενος αυτά τα σεξουαλικά κλαδιά που θέλουν να καρφωθούν στον πιλότο, φρόντισα να πέσω στην κορυφή του δέντρου και να βάλω μεταξύ μας την προστασία του καθίσματος. Θα μπορούσα να ήμουν άτυχος όμως...
Κάθε μέρα που δεν πέταξες ενώ πήγες στην απογείωση και ο καιρός ήταν κάπως, είναι μια μέρα που όταν φεύγεις πρέπει πρέπει να σκέφτεσαι "γλύτωσα ένα ατύχημα" και όχι "μαμώ το κέρατό μου θέλω να πετάξω, τζάμπα κόπος κλπ"
όλοι μας έχουμε κάνει παρόμοια λάθη. Είναι καλή η αυτοκριτική που οδηγεί στη βελτίωση, αν και είναι προτιμότερο να παίρνουμε τη γνώση μελετώντας τα λάθη των άλλων.
...
αρα η εμπειρία ειναι το ίδιο με την θεωρητική γνώση;
Φτού σου γαμώτο, με κατάλαβαν. Τώρα πρέπει να βγάλω και τις καρφίτσες από τη κουκλα με τις τρίχες του Αιμίλιου. Οι διανυκτερεύσεις στο Καπαρέλλι ήταν τυχαίες νομίζεις???
απ τη μια γελαγα κ ελεγα ρε τν μ@λ@κ@ κ απ την αλλη ελεγα οχι ρε μ@λ@κ@....το κοινο σ αυτα τα δυο...εισαι μ@λ@κ@ς....χεχε πλακα κανω φιλε!!!αναμεικτα παντως συναισ8ηματα κ για μενα...ειδα τν εαυτο μου σ αυτο το βιντεο γιατι κ εγω πιστευω το ιδιο 8α εκανα...ασε που εχω περασει κατι παρομοιο κ 8υμη8ηκα αυτο το μικρο τρεμουλιασμα στα χερια και την φαση τι να πρωτοκανω κ το ΠΟΟΟΣΟ ΜΑ ΠΟΟΟΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΜΑΙ!!! ολα καλα φιλε,αλλο ενα μα8ημα μπηκε στο μυαλο το δικο σου κ ολων μας πιστευω! αν βαλεις κατω τα δεδομενα δν 8α πρεπε να εχεις απογειω8ει,ολα ηταν στο να μην γινει αυτη η πτηση,αρα την επομενη φορα....
....την υπογραφή μου και το πανί μου προσέχω που τα βάζω...
badder έγραψε:Τι να σου πω... ξεκινάς με δεδομένο ότι θα δοκιμάσεις πτήση που μόνο ο Καρμανιόλας άντε και 2-3 άλλοι τυχεροί επιζήσαντες έχουν δοκιμάσει. Πας, βλέπεις το μέρος με την υπερτεράστια ασφαλή απογείωση που σαν τον θάλαμο του Dr. Who έχει μεταφυσικά συρρικνωθεί σε μέγεθος μεσαιωνικού μονοπατιού. Βλέπεις ότι η πτήση είναι μεταξύ σφύρας και άκμονος ή για την ακρίβεια μεταξύ της βαθιάς μπλε θάλάσσας και των φιλόξενων, μόνο στο μάτι από ψηλά, δέντρων. Χωρίς εναλλακτική προσγείωση για το ενδιάμεσο και με το λόγο του αλεξιπτώτου να φτάνει ή να μην φτάνει οριακά για τσουλήθρα. Δεδομένου ότι ο πτησογόνος αέρας έχει μειωθεί και είναι πλάγιος και μάλιστα από την πλευρά στην οποία θα κατευθυνθείς, το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι αφενός δεν είναι αρκετός για να σε κρατάει και αφετέρου θα σου δημιουργεί και κάποια κόντρα για να κρατάει την αγωνία σου σε υψηλά επίπεδα. Εαν δε, είναι και λίγο πιο πλάγιος από όσο φαινόταν στην απογείωση (ο θεός να την κάνει), το ανάγλυφο του εδάφους θα σου προσφέρει ένα ηδονικό και μεγαλοπρεπές πάτημα που όμοιό του, μόνο δυτικά της απογείωσης του Κιθαιρώνα με δυνατό ανατολικό έχεις ξαναδεί.
Και επειδή αυτό το Δαντικό, σουρεάλ, σκηνικό δεν σου αρκεί μόνο σαν σκέψη, αποφασίζεις να το δοκιμάσεις ως γνήσιος εξερευνητής, που τρέφεσαι μόνο από την περιπέτεια και το μυστήριο του αγνώστου. Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς, όπου τολμούν οι αετοί, και άλλα ηρωικά σε έχουν διαποτίσει και νιώθεις ότι η δόξα απλώνεται σαν χαλί μπροστά σου. Σαν άλλος Κολόμβος λοιπόν, ξεκινάς το ταξίδι της γνώσης και ανακαλύπτεις ότι όντως είσαι μπετόβλακας με περικεφαλαία που αποφάσισες να πετάξεις ένα τέτοιο μέρος, ενός τέτοιου πιλότου (ο θεός να τον κάνει), σε μια τέτοια μέρα.
Θεωρώ τον εαυτό μου συγκυριακά υπερτυχερό που γλύτωσα από τις καρμανιόλικες σειρήνες που τουλάχιστον 5-6 φορές προσπάθησαν να με κάνουν να δοκιμάσω αυτό το ιδανικό, από κάθε άποψη, μέρος. Εικόνα δεν είχα αλλά εικόνα απέκτησα. Ευχαριστούμε για το μεγαλείο της προσφοράς σου. Η θυσία σου δεν θα πάει χαμένη, γενιές ολόκληρες θα βλέπουν αυτό το βίντεο και θα εμπνέονται, τα σεμινάρια ασφαλείας πλέον θα γίνουν πιο πλούσια και τα σχετικά βιβλία θα ξαναγραφτούν για να συμπεριλάβουν τον άθλο. Το ηρωικό σου έπος θα μείνει ανεξίτηλο στο πέρασμα του παραπεντίστικου χρόνου. Όταν το Χόλυγουντ θα το κάνει ταινία θα είναι πολύ δύσκολο να αποδώσει το μεγαλείο της γιδοφροσύνης.
Ευχαριστούμε
Υ.Γ.
Νίκο αυτού του είδους τα ατυχήματα μια χαρά σοβαρό τραυματισμό μπορούν να προκαλέσουν, μην υποτιμάς τους νόμους της φυσικής και πως επιδρούν σε κινούμενη μάζα με ταχύτητα 30χλμ την ώρα που πιθανό να βρεί ανελαστικό εμπόδιο (με επιτάχυνση λόγω γωνιακής ταχύτητας). Τα δέντρα έχουν και κλαδιά που καρφώνονται μεσα στο πιλότο όπως έχουμε δει στην Ελλάδα στο παρελθόν.
αποφασίσαμε να προσαρμόσουμε το Leonardo για να δείχνει πιο ρεαλιστικά τα επιμέρους στοιχεία της πτήσης. Αρχής γενόμενης από την πτήση αυτή... ιδού τα αποτελέσματα.
Δέν έχετε τα κατάλληλα δικαιώματα να δείτε τα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
badder έγραψε:αποφασίσαμε να προσαρμόσουμε το Leonardo για να δείχνει πιο ρεαλιστικά τα επιμέρους στοιχεία της πτήσης. Αρχής γενόμενης από την πτήση αυτή... ιδού τα αποτελέσματα.
Ερασιτεχνισμοί... θέλει δουλειά ακόμα... το software πρέπει περιλαμβάνει ένα έμπειρο σύστημα που να λαμβάνει δείγματα από την υφή του δέντρου, το ύψος, τους καρπούς, τα ζωάκια που ζουν μέσα και στη γύρω περιοχή, τα έντομα που συμβάλουν στην αναπαραγωγή του, να το συγκρίνει με μια αναλυτική βάση δεδομένων της τοπικής χλωρίδας και πανίδας και να απεικονίζει επακριβώς το είδος του τελικού στόχου...εεεε.. συγνώμη, δέντρου (βασίλειο, συνομοταξία, ομοταξία, τάξη, οικογένεια, γένος), τις πιθανές επιπτώσεις της (κατ'εφημισμόν) προσγείωσης στο τοπικό οικοσύστημα, καθώς και ένα projection της μελλοντικής εξέλιξης του ντόπιου τυφλοπόντικα που ενοχλήθηκε από τον κρότο (και τη μυρωδιά του κόπρανου στην κάλτσα του πιλότου) την ώρα που πάσχιζε για την αναπαραγωγή του είδους του.
Η stock image που έχει χρησιμοιηθεί είναι ενδεικτική της προχειρότητας που σας χαρακτηρίζει, κύριε διαχειριστά.
Οι παρατηρήσεις σου μόνο θετικά μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Φυσικά και όσα προτείνεις είναι αξιωματικά αποδεκτά. Η εμπειρία σου σε προσδεντρώσεις σε κάνει τον πλέον ειδικό για τέτοιου είδους αναβαθμίσεις και η πολύτιμη πρακτική σου θα αποτελέσει το ιδανικό εργαλείο για εμάς, τους απλούς πλην τίμιους διαχειριστές, προς την ολοκλήρωση του θεόπνευστου έργου που τόσο γλαφυρά ξεκίνησες.
Η μελέτη της χλωρίδας και της πανίδας απαιτεί την αμέριστη προσοχή σου για την οργάνωση των τελικών συμπερασμάτων. Την επόμενη φορά που αποφασίσεις να ακούσεις τον Κο Καρμανιόλα πες μας να έχουμε έρθει για να τοποθετήσουμε τους κατάλληλους αισθητήρες. Το δέντρο που θα επιλεγεί πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικό του ζωικού βασιλείου της περιοχής με εξαίρεση την ευγενή συνομοταξία των γιδιών που θα έχουν ειδική εκπροσώπηση.
Η εθελοντική σου προσφορά θα μνημονευθεί αναλόγως και θα παραλάβεις την αντίστοιχη επιβράβευση σε μορφή περικεφαλαίας.
και μερικές ιδέες για τον καρμανιόλα για το πως θα σε πείσει να πάρεις μέρος σε νέες ονειρικές και θρυλικές εξορμήσεις στο άγνωστο με βάρκα οτιδήποτε ξύλινο, πράσινο και πάνω από ένα μέτρο ύψος.