Γυρω στο πασχα τελειωσα την εκπαιδευση μου και εκανα καποια αλματα με στατικο ιμαντα οταν τυχαια ανακαλυψα το παραπεντε. ειμαι ακομα στην εκπαιδευση του παραπεντε αλλα .... αλλα ανχωνομαι οτι ποτε δεν θα τα καταφερω. βεβαια ειχα ανχος και στο αλμα στατικου ιμαντα αλλα το ανχος μου τελειωνε οταν επιτελους ανοιγε το αλεξιπτωτο και επιανα τα ευλογημενα φρενα στα χερια μου. ενα ψιλο ανχος ειχα στην προσγειωση αλλα κατα τα αλλα ολα καλα στην καθοδο μου.
τωρα μπηκα σε ''αλλα κολπα'' θερμικα , κλεισιμο αυτιων , ανοδικα , καθοδικα , φουσκωμα (που ειναι πολυ δυσκολο) και ενα σωρο αλλα πραγματα.
βεβαια θα μου πειτε ''ρε μεγαλε , κανενας δεν γεννηθηκε και ηξερε. ολοι στρωθηκαμε και μαθαμε''
συμφωνω, αλλα δεν ξερω ... βλεπω καποιες πτησεις που κανουν καποια μελη εδω μεσα , κατι για 300 η 500 η 800 χιλιομετρα πορεια...
με πιανει κρυος ιδρωτας στην ιδεα. ομορφο το παραπεντε δεν λεω αλλα δεν σας πιανει ανχος βρε παιδια? μονοι σας εκει πανω στο ελεος του καθε ανοδικου η καθοδικου η δεν ξερω εγω τι αλλο μπορει να τυχει?
βλεπεις στον στατικο ιμαντα ημουνα πανω απο τον στοχο και στα αλματα ειχα καθοδηγηση απο VHF. αλλα πως ειναι τα πραγματα και οι καταστασεις οταν πας απο την μια ακρη στην αλλη?
τα βλεπω μπαστoυνια επειδη ισως ειμαι ακομα στα πρωτα μαθηματα.
ΠΑΙΔΕΣ... HELP...