Καταρχάς συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που πέρασαν στις εξετάσεις για το δίπλωμα διθέσιου το προηγούμενο σ/κ στις Πλαταιές. Επίσης εύχομαι περαστικά στους επιβάτες των διθέσιων που είχαν τραυματισμούς. Δυστυχώς στις εξετάσεις αυτές δεν έλειψαν τα παρατράγουδα εξαιτίας των οποίων - για μένα τουλάχιστον - ξεχείλισε το ποτήρι... Στη συνέχεια καταγράφω τη προσωπική μου εμπειρία και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα...
Η ιστορία του διθέσιου ξεκίνησε για μένα πριν μερικά χρόνια όταν αποφάσισα να μάθω να πετάω διθέσιο αλεξίπτωτο για να μπορώ να πετάω με φίλους/γνωστούς μου που ζητάγανε να δοκιμάσουν την αίσθηση της πτήσης (το αποφάσιζαν αυτό κυρίως βλέποντας και ζηλεύοντας τον ενθουσιασμό που είχα από τις solo πτήσεις μου...). Η χαρά επίσης που νιώθουν οι επιβάτες μετά από μια ωραία πτήση μου ξαναφέρνει στο νου κάθε φορά τη χαρά που είχα κι εγώ στις πρώτες μου solo πτήσεις - κι αυτό είναι φανταστικό συναίσθημα! Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα να ασχοληθώ εμπορικά με τις διθέσιες πτήσεις αφού είμαι από τους λίγους τυχερούς που μέχρι σήμερα πάντα είχα και έχω ακόμα δουλειά.. Για το σκοπό αυτό το 2010 έλαβα την εκπαίδευση χειριστή διθέσιου από τον Διονύση Βλασσόπουλο (Freedom).
Προκειμένου να έχω κάποια υποτυπώδη κατοχύρωση (για την απευκταία περίπτωση που μου συμβεί κάποιο ατύχημα πετώντας με το διθέσιο αλεξίπτωτο) αποφάσισα να δώσω εξετάσεις για την απόκτηση του αντίστοιχου διπλώματος της ΕΛΑΟ.
Toν ίδιο χρόνο με την εκπαίδευσή μου (2010) έδωσα εξετάσεις για το διθέσιο και τελείως άδικα (κατά τη γνώμη μου) κόπηκα. Διαμαρτυρήθηκα (και δεν ήμουν ο μόνος εξεταζόμενος που διαμαρτυρήθηκε για εκείνες τις εξετάσεις!) προς την Επιτροπή Αλεξιπτώτου Πλαγιάς (ΕΑΠ) της ΕΛΑΟ με έγγραφη επιστολή μου για την οποία ποτέ δεν έλαβα απάντηση - δεν έχω κανένα πρόβλημα να δημοσιεύσω την επιστολή αυτή. Όταν μετά από μερικούς μήνες ρώτησα τον Γιάννη Μυριανθόπουλο (μέλος της Επιτροπής) για τη τύχη της επιστολής μου, μου απάντησε προφορικά ότι το αποτέλεσμα δεν αλλάζει - δεν είχε καμία άλλη απάντηση για τα θέματα που είχα θέσει. Το μόνο που είπε ότι θα αλλάξει είναι ο τρόπος διεξαγωγής των εξετάσεων στο μέλλον... Συνέχεια δεν έδωσα...
Οπότε αισίως φτάσαμε στον Οκτώβρη του 2013 για να γίνουν οι εξετάσεις χειριστού διθέσιου με το νέο τρόπο διεξαγωγής...
Τα γενικά πρώτα:
1. Το νέο πλαίσιο προβλέπει υποχρεωτική παρακολούθηση σεμιναρίου απο τους εξεταζόμενους (γιατί άραγε?? ...προφανώς για την εμπέδωση των όσων έχουμε ήδη διδαχθεί στη κανονική εκπαίδευση διθέσιου ή μήπως για κάποιον άλλο λόγο?)
2. Εν μέσω έντονης οικονομικής κρίσης το κόστος συμμετοχής στις εξετάσεις εκτοξεύτηκε απο τα 45 ευρώ (που ήταν το 2010) στα 150 ευρώ - συμπεριλαμβανομένου του υποχρεωτικού σεμιναρίου! - το 2013.
3. Απόδειξη είσπραξης του ποσού γιατί δεν δόθηκε στους συμμετέχοντες?
4. Στο site της Επιτροπής Αλεξιπτώτου Πλαγιάς ο κανονισμός εξετάσεων του 2012 (
http://eap.elao.gr/images/stories/docs/ ... taseon.pdf) επι της ουσίας δεν λέει τίποτα για το νέο πλαίσιο... Εξακολουθεί και αναφέρει τα παλαιά ισχύοντα.. Δώσαμε λοιπόν εξετάσεις χωρίς να ξέρουμε πως, με τι όρους και σε τι θα εξεταστούμε! Μήπως βολεύει να υπάρχει η αδιαφάνεια αυτή για να ορίζουμε τους κανόνες του παιχνιδιού όπως μας συμφέρει κάθε φορά?
5. Οι πτητικές συνθήκες τις μέρες των εξετάσεων - κατά γενική ομολογία - ήταν δύσκολες είτε στην απογείωση είτε στην προσγείωση είτε και στα δύο αλλά υπήρχε πίεση απο τους εξεταστές όχι μόνο να πετάξουμε (για το πρακτικό μέρος της εξέτασης) αλλά έπρεπε να είμαστε και τέλειοι. Δεν είναι τυχαίο ότι τρεις (3) απο τους δώδεκα (12) εξεταζόμενους πιλότους οδηγήθηκαν σε ατύχημα κατά την εξέτασή τους.
6. Ενδεικτικό των δύσκολων συνθηκών ήταν ότι, επαγγελματίες πιλότοι διθέσιου με πολλά χρόνια εμπειρίας, κατά την ώρα των εξετάσεων και για κάποια διαστήματα δεν πέταγαν λόγω των συνθηκών στην απογείωση ή τη προσγείωση. Θεωρώ ότι οι συνθήκες ήταν οριακές από άποψη ασφαλείας και σε συνδυασμό με τη πίεση των εξετάσεων υπήρχαν σημαντικές πιθανότητες ατυχήματος και αυτό δεν εκτιμήθηκε σωστά ούτε από την ΕΑΠ ούτε από τους εξεταστές.
7. Ακόμα και μέχρι τώρα δεν έχω καταλάβει αν οι εξεταστές ήταν δύο ή τρεις και ποιοί τελικά βαθμολογούσαν! Επίσης, τηρήθηκε άραγε σε όλη τη διάρκεια των εξετάσεων ο κανόνας ότι ο εξεταζόμενος δεν μπορεί να έχει ως εξεταστή τον εκπαιδευτή του?
Και τώρα τα ειδικά:
1. Προσωπικά θέλω να πετάω με απόλυτη ασφάλεια και δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι πρέπει να απογειωθώ με διθέσιο σε άπνοια - ακόμα και αν έχω επιβάτη πιλότο - με εξοπλισμό που ξέρω ότι δεν είναι 100% κατάλληλος για τέτοιες συνθήκες απογείωσης. Δεν νομίζω ότι κατά τις εξετάσεις πρέπει να ζητείται να αποδειχτεί ποιός είναι ο πιο ριψοκίνδυνος πιλότος αλλά ποιός πετάει με ασφάλεια και την ώρα που εκείνος θεωρεί ότι πρέπει.
2. Παρόλες τις δύσκολες αυτές συνθήκες πραγματοποίησα με επιτυχία όλες τις πτήσεις που μου ζητήθηκαν. Μάλιστα μου ζητήθηκε και παραπανίσια πτήση (σε σχέση με όλους τους άλλους εξεταζόμενους) η οποία ήταν αρκετά καλή όπως είπαν εκ των υστέρων οι εξεταστές. Επομένως δεν καταλαβαίνω τι άλλο έπρεπε να κάνω για να θεωρηθεί επιτυχές το πρακτικό μέρος της εξέτασης.. Μήπως στις δύσκολες αυτές συνθήκες (εννοείται ότι αν είχα πάει να πετάξω εκτός εξετάσεων ούτε καν θα είχα βγάλει τη πτέρυγα απο το σάκο της!) θέλανε να δοκιμάζω συνέχεια ώστε κάποια στιγμή να γίνει η στραβή για να με κόψουνε?
3. Απο τη πλευρά των εξεταστών ειπώθηκαν διάφορες δικαιολογίες για το κόψιμό μου:
- ότι φαίνεται ότι δεν έχω λάβει εκπαίδευση χειριστού διθέσιου (είδαν άραγε τη βεβαίωση εκπαίδευσης που έδωσα?),
- ότι δεν έτρεχα αρκετά (λυπάμαι αλλά παρόλο το πρόβλημα υγείας μου εκείνο το τριήμερο σε όλες τις απογειώσεις μου με άπνοια απογειώθηκα άνετα χωρίς να ξύσω πουρνάρια..)
- ότι κούναγα τα χέρια μου (βέβαια όταν τρέχεις σαν τον Κεντέρη σε ανώμαλο έδαφος με άπνοια ίσως να χέρια να μην είναι
συνέχεια αλφαδιασμένα αλλά σε τι άραγε επηρέασε την απογείωση?)
- ότι στη προσγείωση δεν έχω τη πολυτέλεια επιλογής συνθηκών (χαίρω πολύ, αυτό ισχύει και στο μονοθέσιο..)
- ότι ΑΝ στην προσγείωση έχει πολύ αέρα ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ότι δεν ΘΑ αντιδράσω σωστά και ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ ΘΑ κάνω λάθος χειρισμούς, κλπ., κλπ...
...άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε..... φυσικά όλα τα παραπάνω ενδεδυμένα και με τον μανδύα της ομοφωνίας μεταξύ των εξεταστών για να μην μπορεί κανείς μετά να ισχυριστεί κάτι εναντίον μας.. το έργο όμως το έχουμε ξαναδεί....
4. Όταν κάποιος αποκτάει το δίπλωμα αυτοκινήτου δεν σημαίνει ότι είναι ο τέλειος οδηγός... δείχνει όμως ότι έχει καλές βάσεις, ότι δεν είναι επικίνδυνος για τους επιβάτες του και τον εαυτό του και με το χρόνο θα αποκτήσει την εμπειρία που απαιτείται.. το ίδιο θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να ισχύει και στο παραπέντε.. Με τις δεδομένες συνθήκες και τον εξοπλισμό που έχω (που δεν είναι ο πιο σύγχρονος γιατί δυστυχώς δεν είμαι πλούσιος για να τον αλλάζω συνέχεια) θεωρώ ότι οι πτήσεις μου ήταν αρκετά καλές, δεν υπήρξε σε καμία περίπτωση θέμα ασφαλείας είτε για τον επιβάτη είτε για μένα και το πρακτικό μέρος της εξέτασης έπρεπε να θεωρηθεί επιτυχές.
Έγγραφη επιστολή με όλα αυτά που αναφέρω δεν πρόκειται να στείλω στην ΕΑΠ και την ΕΛΑΟ γιατί ξέρω από τώρα τη τύχη της (υπάρχει η προηγούμενη σχετική εμπειρία...). Ίσως πρέπει να πάει απευθείας στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (εμπλουτισμένη με μερικά επιπλέον ερωτήματα σχετικά με τη νομιμότητα πρακτικών στο χώρο) αλλά δεν έχω εμπιστοσύνη ούτε σε κείνη. Υπάρχουν και άλλοι δημόσιοι φορείς που είμαι σίγουρος ότι θα είχαν περισσότερο ενδιαφέρον για το πως λειτουργούν τα πράγματα στο αλεξίπτωτο πλαγιάς...
Δεν θα ασχοληθώ όμως...
Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι πλέον δεν με ενδιαφέρει ο "οργανωμένος" χώρος του αλεξιπτώτου πλαγιάς. Εδώ και δυό χρόνια έχω πάψει να συμμετέχω σε αγώνες και μετά τα γεγονότα αυτά στις εξετάσεις παύω να ενδιαφέρομαι και να ασχολούμαι και με τα διπλώματα που εκδίδει η ΕΛΑΟ/ΕΑΠ. Αμέσως μετά το τέλος των εξετάσεων ζήτησα και διαγράφηκα και από μέλος του σωματείου μου (αν και εκτιμώ ιδιαίτερα την ΑΦΩΣΤΕΛ και τον Γιάννη τον Ξηρό για τη δουλειά του στο χώρο του παραπέντε στη Φωκίδα) για να μην έχω καμία σχέση με όλο το κύκλωμα ΕΛΑΟ-ΕΑΠ-Σωματεία.
Για μένα το παραπέντε είναι η ομορφιά της πτήσης, των βουνών και της φύσης γενικότερα και αυτό θα συνεχίσω να απολαμβάνω με τη παρέα μου μακριά από όλο αυτό το "οργανωμένο" αλλά σάπιο σύστημα...
Καλή συνέχεια στους εναπομείναντες...
Λάζαρος Μήτσης