Ευχαριστώ πολύ, η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμουνα μια τουλάχιστον καλούτσικη πτήση εδώ και καιρό, μετά την στενοχώρια

που τράβηξα (που δεν ήμουν εκεί την Κυριακή … ) και την ζήλια μου

απέναντι των περισσοτέρων από εσάς ( με την καλή έννοια βεβαίως βεβαίως …

)
Έτσι την Τετάρτη ανέβηκα πσιλολυσασμένος, με την έννοια θα πάω όσο πιο μακριά μπορώ και ας γυρίσω βράδυ από εκεί που θα προσγειωθώ (και ας είναι στην Δάφνη).
Το μισό πήγαινε το έκανα με τον γνωστό πλέον Βαγγέϊ Καρμαγιόλα

και μπορώ να πω ότι είναι υπέροχο να πετάς με παρέα και τι να πεις όταν αυτός είναι πολύ λιγότερα χρόνια πιλότος, ταλέντο (το έχει μέσα του ρε παιδί μου … ε ε το ταλέντο! ) και εγώ σκουριασμένος να λέω ωραία θα ακολουθήσω τον Βαγγέϊ !! Μπράβο του αυτό έχω μόνο να πω, σε αυτόν και σε όλη την καινούργια φουρνιά πιλότων με ζωηρή διάθεση και δίψα για πτήση.
Τέλος πάντων κατά τύχη βρέθηκα εγώ μπροστά και το μόνο που είχα να ακολουθήσω ήταν το σκουριασμένο μου ένστικτο, μετά από λίγο έχασα και τον Βαγγελη

(έπρεπε να πάει πίσω για δουλειά).
Λοιπόν φυσικά είχε αναστροφές αλλά όχι δύσκολο να τις τρυπήσεις με τελευταία γύρω στα 2600 μέτρα όπου κρύωνα και δεν συνέχιζα την χαμηλή άνοδο που έβρισκα και ξεκινούσα τα glide, ε το δυνατό που βρήκα με πήγε στα 3200 τόσο όπου δεν κρύωνα κιόλας (λόγω του θερμικού φυσικά ) να πω όμως ότι με έλουσε κρύος ιδρώτας

όταν είδα ότι με κοίταζε πεντακάθαρα ο διάδρομος του αεροδρομίου της Ελευσίνας

(νομίζω ότι πρέπει να δούμε πιο σοβαρά το θέμα αυτό …), α είδα και σχεδόν όλη την Αθήνα (μες την μπίχλα βεβαία από την αναστροφή αλλά και χωρίς αυτή πάλι χάλια είναι το θέαμα αυτού του τερατουργήματος από ψηλά). Από εκεί σκέφτηκα (μπα ; ; κάνουμε και τέτοια ; ) τώρα που να πάω ; να πάω Μαραθώνα, και που στο διάολο είναι , έβλεπα την Χαλκίδα τις ακτές προς τα νοτιοανατολικά αλλά δεν είχα ιδέα ( το ζώον ) που είναι ο Μαραθώνας, διέκρινα όμως τον Αυλώνα και είπα ας βγω έξω από το οροπέδιο από τα Σκούρτα και βλέπουμε … και είδα μέχρι τα Σκουρτα το ύψος να πηγαίνει βόλτα και να έχω κόντρα άνεμο, ε προκειμένου να πατώσω λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω ας δοκιμάσω να γυρίσω πίσω και μετά από ένα low save (όπως λέμε στην γλώσσα μας) στην Πύλη, κατάφερα να γυρίσω

. Να προσθέσω ότι ανάμεσα στα θερμικά είχε μεγάλη κάθοδο και η απόσταση τους δεν ήταν και μικρή, πιστεύω ότι αυτό έχει να κάνει γενικά όχι μόνο με το όσο είναι το ανοδικό θα είναι και το καθοδικό αλλά κυρίως με το μέχρι που φτάνει το θερμικό δηλαδή την βάση των νεφών.
Και να τελειώσω λέγοντας ότι για μένα ήταν η καλύτερη πτήση που έχω κάνει στον Κιθαιρώνα (φτού σου βρέ ..), πρώτη φορά πέρασα το όρος Πάστρα από πάνω και μάλιστα 2 φορές ( ..ξεφτίλα .. ), και το μέγιστο ύψος που είχα πάρει στον Κιθαιρώνα πριν αρκετά χρόνια ήταν γύρω στα 2900 μέτρα.
Όσον αφορά τις φωτογραφίες … ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΕΛΟΣ

,αποφάσισα να μην την ξαναπάρω μαζί μπας και συγκεντρωθώ στην πτήση καμιά φορά (μέχρι νεοτέρας …

)