Λοιπόν και εγώ πιστεύω ότι θα πετούσε με λόγο κατολίσθησης από 3 ως 5 : 1. Αλλά θα στώλαρε πιο εύκολα και θα ήταν πιο απότομο στους χειρισμούς. Κατά τα άλλα θα πετούσε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και χειρισμούς που πετάμε και τώρα.
Από όλα τα post, φαίνεται πόσο έχει κυριαρχήσει στην αντίληψή μας, η
έννοια του φαινομένου Bernouli (πτέρυγα με πάχος αεροτομής) ως αναγκαιότητας για να επιτευχθεί πτήση. Οι χάρτινες παιδικές σαϊτες όμως
(αεροπλανάκια), δεν έχουν αεροτομή και όμως "πετάνε" με καλό glide !
Όπως αναφέρεται σε μια εργασία για την αεροδυναμική του Σταύρου Κωστούλα
που μπορείτε να βρείτε στο site του Ήπειρος - και έτσι είναι - το φαινόμενο
Bernouli από μόνο του δεν είναι καθόλου επαρκές για να μας στηρίξει στον
αέρα - είτε πρόκειται για parapente, είτε για αεροπλάνο! Ο κύριος "όγκος" της
δύναμης της άντωσης που μας στηρίζει στον αέρα, προέρχεται από την ύπαρξη
γωνίας προσβολής του αέρα ως προς την πτέρυγα. Η πτέρυγα, "βλέποντας" υπό
γωνία την ροή του αέρα (από 8-9 μοίρες έως περίπου 30 μοίρες εύρος γωνίας, με βέλτιστο τις 15 περίπου μοίρες), ασκεί δύναμη στην προσπίπτουσα επ'αυτής
κινούμενη μάζα του αέρα, εκτρέποντάς την προς τα κάτω (και πίσω). Λόγω της
αρχής δράσης-αντίδρασης και ο αέρας ασκεί στην πτέρυγα ίση δύναμη αντίθετης κατεύθυνσης, δηλαδή προς τα επάνω (και πίσω). Και αυτή η δύναμη είναι που κάνει την πτήση εφικτή.
Αυτό που προσφέρει η ύπαρξη αεροτομής σε μία πτέρυγα (φαινόμενο Bernouli) είναι το γεγονός ότι η "στρωτή" ροή αέρα γύρω από την πτέρυγα (το λεγόμενο "οριακό στρώμα"), αποκολλάται πιο "δύσκολα" (stall) και σε μεγαλύτερες γωνίες προσβολής, σε σχέση με την μη ύπαρξη αεροτομής. Δηλαδή η αεροτομή, αυξάνει το οφέλιμο εύρος της γωνίας προσβολής και για αυτό την ασφάλεια και τις επιδόσεις.
Όπως λέει ο Orck, τα σχοινάκια στο parapente είναι δεμένα στο πανί σε τέτοια μήκη που όταν αποκτήσουν τάση (δύναμη-φόρτιση) επί του πανιού καθώς αυτό τείνει να απομακρυνθεί από το σώμα του πιλότου (είτε στην πτήση, είτε στο φούσκωμα πριν την απογείωση), προσδίνουν στο πανί ένα κοίλο σχήμα και στον διαμήκη και στον εγκάρσιο άξονα. Το κοίλο αυτό σχήμα στον διακήκη άξονα (μπρος-πίσω) το οποίο μπορούμε περαιτέρω να επαυξήσουμε με συμμετρικό τράβηγμα των φρένων, εκτρέπει τον αέρα προς τα κάτω κατά την κίνηση της πτέρυγας εντός της μάζας του αέρα, παράγοντας τη δύναμη της άντωσης (αρχή δράσης-αντίδρασης ή μηχανισμός "κατωρεύματος"). Η πίεση που νοιώθουμε στα φρένα ασκώντας δύναμη σε αυτά, δεν έχει καθόλου να κάνει με την εσωτερική πίεση του πανιού όπως πολύς κόσμος πιστεύει, παρά μόνο με τη δύναμη που ασκούμε στη ροή του αέρα εκτρέποντάς την όλο και περισσότερο προς τα κάτω όσο πιο πολύ φρένο τραβάμε! Επίσης τα εμπρός σχοινάκια (Α,Β) είναι δεμένα σε τέτοιο μήκος σε σχέση με τα υπόλοιπα, που καθώς το parapente κατολισθαίνει στη μάζα του αέρα (πράγμα που συμβαίνει πάντοτε ακόμη και μέσα σε θερμικό), "κρατάνε" το χείλος προσβολής του πανιού στην βέλτιστη γωνία των περίπου 15 μοιρών ως προς την προσπίπτουσα ροή αέρα (σε μάζα αέρα χωρίς κατακόρυφες κινήσεις, ανοδικά-καθοδικά).
Μιας και το είπα αυτό, να πω ότι η πτέρυγα στο parapente συγκεκριμένα και μόνο σε αυτό, είναι πτέρυγμα μεταβαλλόμενης γωνίας προσβολής ως προς τον διαμήκη άξονα! Δηλαδή λόγω του κοίλου σχήματος, η γωνία προσβολής είναι μικρότερη στο πρόσθιο ήμισυ της πτέρυγας και μεγαλύτερη στο οπίσθιο ήμισυ (αν φανταστούμε το προφίλ του κοίλου σχήματος να αντικαθίσταται από μία ανοιχτή γωνία). Για το λόγο αυτό, ανεπάρκεια στην γωνία προσβολής-άντωση (όπως όταν το πανί βουτάει μπροστά ή καθοδικό τμήμα ρότορα στην ημιπτέρυγα) προκαλεί κλείσιμο στο πρόσθιο ήμισυ της πτέρυγας που η γωνία προσβολής είναι μικρότερη (συμμετρικό, ασύμετρο). Ενώ στο stall, στωλάρει πρώτα το πίσω μέρος της πτέρυγας που έχει μεγαλύτερη γωνία προσβολής γι'αυτό δεν συμβαίνει κλείσιμο μπροστινό, αλλά το σχήμα πρόσθιου πετάλου.
Η αεροδυναμική εν'πτήση του παραπέντε, έχει το ανάλογό της στο χώρο των αεροπλάνων, με ένα αεροπλάνο που πετάει με κατεβασμένα flaps (η "πίεση" που κρατάμε στα φρένα). Όταν θέλουμε να στρίψουμε, κατεβάζουμε κι'άλλο το flap της εσωτερικής πτέρυγας.
Κλείνοντας, σε σχέση με αυτό που λέει ο wolfgang :
"Το "ενα-πανί-Παρα5" ειναι ακόμα φτερό??(Τι ειναι "φτερό??, το "αλεξιπτvτο" είναι ??,το"Rogallo"??)
Το φτερό είναι κάτι που φέρνει ώθηση??". Το πάνω πανί στο παραπέντε, είναι απλώς συνδεδεμένο με το κάτω πανί μέσω κατακόρυφων συνδέσμων. Όταν το πανί είναι ξαπλωμένο στο έδαφος και τραβάμε τα σχοινάκια (ιμάντες), αυτό που κάνει όλη τη δουλειά, είναι μόνο το κάτω πανί που "βλέπει" τον αέρα. Επειδή αέρας μπαίνει μέσα από τις μπούκες και αυξάνει την εσωτερική πίεση, απλά "τσιτώνει" και το πάνω πανί. Μόλις λίγο πριν η πτέρυγα έρθει πάνω από το κεφάλι μας (μόλις ξεπεράσει το σημείο της μέγιστης αντίστασης των περίπου 45-50 μοιρών καθώς την σηκώνουμε), αρχίζει η στρωτή ροή και πάνω από την πτέρυγα οπότε λειτουργεί πλέον ενιαία.
Επομένως πιστεύω όπως λέει και ό cloud_constructor
"Ελπιζω να μη πας να πεταξεις με κανα σεντονι", ότι πράγματι μπορείς με ένα σεντόνι κομμένο σε οβάλ σχήμα και καλούς σπάγκους κομμένους σε σωστά μήκη και μια ελαφριά καρέκλα κήπου, μπορείς να φτιάξεις μόνο σου ένα ωραιότατο παραπέντε (άμα ξεμείνεις από λεφτά), αν συμβιβάζεσαι με την αυξημένη ποροσιμότητα του σεντονιού, τις μειωμένες επιδόσεις και τα όρια ασφάλειας και τα λουλουδάκια πάνω στο σεντόνι...
