Αερολογίες

[focman]

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=427524
αυτα προλαβα να τα ζησω .
ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ .
το ζητούμενο ήταν το φαί της επόμενης ημέρας.
Πολύ δύσκολη κατάσταση
αυτοί που το θεωρούν ως ενδεχόμενο απλό , δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι εάν δεν έχεις συνάλλαγμα (εξαγωγες δηλ ) δεν αγοράζεις καμιά πρώτη υλη από έξω ,
καύσιμα , φάρμακα, ανταλλακτικά ,μηχανήματα κλπ
Ας ελπίσουμε να μην το ζήσουμε

[antonisk6]

Δηλαδή η δραχμή θα φέρει την καταστροφή σύμφωνα με τον αρθρογράφο... Θα αναγκαστούμε να ξεχάσουμε τον (μέγα)καταναλωτισμό μας και θα πρέπει να ζούμε λιτά και γυρίσουμε σε άλλες εποχές...
Ας μείνουμε λοιπόν στο ευρώ. Όταν οι μισθοί θα πάνε στα 300 ευρώ και οι ανεργία χτυπήσει κόκκινο τότε τι κάνουμε παλικαριά? Θα περνάμε καλύτερα? Σημασία δεν έχει το νόμισμα αλλά η ποιότητα ζωής!

http://www.lietaer.com/2010/03/the-worgl-experiment/

[moraitis]

μα γιατι το λες αυτο ....? μπορει να μην εχουμε να φαμε , ..αλλα θα εχουμε ευρω !

[lovedoctor]

Δηλαδή η δραχμή θα φέρει την καταστροφή σύμφωνα με τον αρθρογράφο... Θα αναγκαστούμε να ξεχάσουμε τον (μέγα)καταναλωτισμό μας και θα πρέπει να ζούμε λιτά και γυρίσουμε σε άλλες εποχές...
Ας μείνουμε λοιπόν στο ευρώ. Όταν οι μισθοί θα πάνε στα 300 ευρώ και οι ανεργία χτυπήσει κόκκινο τότε τι κάνουμε παλικαριά? Θα περνάμε καλύτερα? Σημασία δεν έχει το νόμισμα αλλά η ποιότητα ζωής!

http://www.lietaer.com/2010/03/the-worgl-experiment/

και στα Ελληνικά.

[vagos]

,,,, Φωκοοοοοοοοοο ,,,, ποσα εχεις στην τραπεζα και ιδρωνεις ετσι ρε ?!?!?!

[paratrooper]

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=427524
αυτα προλαβα να τα ζησω .
ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ .
το ζητούμενο ήταν το φαί της επόμενης ημέρας.
Πολύ δύσκολη κατάσταση

Ποτε εζησες ρε φιλε?,ποσο χρονων εισαι?
μας δουλευεις?
δλδ μεχρι το 2002 (9 χρονια πριν)ζουσαμε σε παραγκες κ τρωγαμε στα συσσιτια??
τετοιες αντιληψεις μας κρατανε δεσμιους της ΝΤΠ.
μηπως εισαι λιγο βαλτός?

[Chris Lappas]

Δεν χρειάζεται τόση επιθετικότητα. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του.

Από το 1981 η χώρα δέχτηκε πακτωλούς χρημάτων από την Ευρώπη και αντί να τα επενδύσει σε παραγωγικές δομές, τα σκόρπισε σε κακοδιαχείριση, βόλεμα ημετέρων, διόγκωση του δημόσιου τομέα και το ευγενές σπορ της διαβίωσης με δανεικά. Το χειρότερο από όλα; Πιστέψαμε ότι αυτό μπορεί να συνεχίζεται για πάντα, ότι μπορούμε να ζούμε χωρίς να παράγουμε, ή έστω να ζούμε παράγοντας σφραγίδες και φραπόγαλα.

Αν επιστρέψουμε σε κάποιο δικό μας νόμισμα, μέσα σε ένα μήνα δεν θα αξίζει το χαρτί πάνω στο οποίο θα είναι τυπωμένο. Οι δανειστές μας όμως θα απαιτήσουν να πληρωθούν σε Ευρώ, οπότε το χρέος θα γίνει ακόμα πιο δυσβάσταχτο. Και αν νομίζουμε ότι μπορούμε με τον τσαμπουκά να αποφασίσουμε ότι δεν τους πληρώνουμε (ή να απαιτήσουμε να δεχτούν την αποπληρωμή στο νέο νόμισμα), καλό θα ήταν να βρούμε τρόπο να γίνουμε εντελώς αυτάρκεις, γιατί κανείς απολύτως δεν θα μας δίνει τα προϊόντα του. Είτε μιλάμε για αυτοκίνητα, είτε για φάρμακα, είτε για καύσιμα, είτε για parapente, είτε για υπολογιστές, είτε για τρόφιμα.

Τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας είναι πολυεπίπεδα και περίπλοκα και δεν υπάρχουν εύκολες ή ανώδυνες λύσεις για αυτά. Ή μάλλον υπάρχουν, αλλά είναι λάθος. Όμορφες στην αφηρημένη θεωρία, ανεφάρμοστες στην πράξη.

Αύριο δεν το βλέπω να πετάει...

[paramick]

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=427524
αυτα προλαβα να τα ζησω .
ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ .
το ζητούμενο ήταν το φαί της επόμενης ημέρας.
Πολύ δύσκολη κατάσταση

Ποτε εζησες ρε φιλε?,ποσο χρονων εισαι?
μας δουλευεις?
δλδ μεχρι το 2002 (9 χρονια πριν)ζουσαμε σε παραγκες κ τρωγαμε στα συσσιτια??
τετοιες αντιληψεις μας κρατανε δεσμιους της ΝΤΠ.
μηπως εισαι λιγο βαλτός?

Aν είσαι μεταξυ 47-55 ετών τα έχεις ζήσει,και τα θυμάσαι μια χαρά όλα αυτά.....

[george29041]

Ποτε εζησες ρε φιλε?,ποσο χρονων εισαι?
μας δουλευεις?
δλδ μεχρι το 2002 (9 χρονια πριν)ζουσαμε σε παραγκες κ τρωγαμε στα συσσιτια??
τετοιες αντιληψεις μας κρατανε δεσμιους της ΝΤΠ.
μηπως εισαι λιγο βαλτός?

Δεν σε δουλευει να σου πω εγω που ειμαι 44ετων σχεδων πως ηταν η ζωη στην επαρχια το 72-3 που θυμαμε εως το 78 που αρχισε να αλλαζει φαντασου ποιο πριν.
Χωματινοι δρομοι παντου, οντως φοραγαμε τα ρουχα απο τα μεγαλυτερα αδερφια μπαλωμενα,οντως πηγαιναμε σχολειο το χειμωνα ολα τα αγορια με γαλοτσες ,ποδιες και κουρεμενα με την ψιλη χωρις θερμανση.
Ελαχιστα αυτοκινητα αρκετα ζωα, αλογα, γαιδουρια (τωρα φυγανε απο τους δρομους και μετακομισαν στη βουλη).
Η τηλεοραση ηταν ειδος πολυτελειας και στις ελαχιστες που υπηρχαν το καλοκαιρι τις εβγαζαν εξω και μαζευονταν ολη η γειτωνια.
Τα παιχνιδια τα κατασκευαζαμε μονοι μας απο συρματα καλαμια και οτι αλλο βρισκαμε παιζαμε κρυφτομπιγκο μακρια γαδαρα, σκλετζα και οι μαναδες μας μας εδιναν το απογευμα μια φετα ψωμι (ζυμωτο στο σπιτι και ψημενο σε φουρνο με ξυλα) με λιγο λαδι και ζαχαρη απο πανω η λιγη παστα, οποιος εβρισκε σαμπρελα το καλοκαιρι για τη θαλλασα ηταν πλουσιος.
Ολοι ειχαν κηπευτικα , κανα δυο γιδες για γαλα και οποσδηποτε κοτες, το χειμωνα τα σπιτια εμπαζαν απο παντου και εχαμε ενα μικρο τζακι και αργοτερα ξυλοσομπα, τρεχουμενο νερο ειχε μονο η βρυση της γειτωνιας και το μεταφεραμε με δοχεια στο σπιτι.

[antonisk6]

[youtube]vZ9myHhpS9s&feature[/youtube]

[paratrooper]

Χωματινοι δρομοι παντου, οντως φοραγαμε τα ρουχα απο τα μεγαλυτερα αδερφια μπαλωμενα,οντως πηγαιναμε σχολειο το χειμωνα ολα τα αγορια με γαλοτσες ,ποδιες και κουρεμενα με την ψιλη χωρις θερμανση.
Ελαχιστα αυτοκινητα αρκετα ζωα, αλογα, γαιδουρια (τωρα φυγανε απο τους δρομους και μετακομισαν στη βουλη).
Η τηλεοραση ηταν ειδος πολυτελειας και στις ελαχιστες που υπηρχαν το καλοκαιρι τις εβγαζαν εξω και μαζευονταν ολη η γειτωνια.
Τα παιχνιδια τα κατασκευαζαμε μονοι μας απο συρματα καλαμια και οτι αλλο βρισκαμε παιζαμε κρυφτομπιγκο μακρια γαδαρα, σκλετζα και οι μαναδες μας μας εδιναν το απογευμα μια φετα ψωμι (ζυμωτο στο σπιτι και ψημενο σε φουρνο με ξυλα) με λιγο λαδι και ζαχαρη απο πανω η λιγη παστα, οποιος εβρισκε σαμπρελα το καλοκαιρι για τη θαλλασα ηταν πλουσιος.
Ολοι ειχαν κηπευτικα , κανα δυο γιδες για γαλα και οποσδηποτε κοτες, το χειμωνα τα σπιτια εμπαζαν απο παντου και εχαμε ενα μικρο τζακι και αργοτερα ξυλοσομπα, τρεχουμενο νερο ειχε μονο η βρυση της γειτωνιας και το μεταφεραμε με δοχεια στο σπιτι.

Ρε φιλε θα με τρελανεις????
εγω ειμαι 40 χρονων. αν σε ακουσει κανεις νεαρος θα νομιζει οτι εζησες στην εποχη των σπηλαιων.
οντως το 70 εως και τα τελη του,δεν υπηρχαν πολλες τηλεορασεις αλλα τι δουλεια εχουν οι γιδες και οι κοτες στην θεσσαλονικη πχ????
το οτι παιζαμε κρυφτο κτλ ωραια και??
η δραχμη φταιει για αυτο??? και σε ξαναρωταω: το ΄90 και το 2000, ειχες ακομα γιδια? αν πας στην επαρχια σημερα δεν εχει γιδια κ κοτες? ολοι με τις λιμουζινες ειναι???
αυτα που λες ειναι τρομολαγνεια φιλε μου. οι μονοι που φοβουνται την επιστροφη στο εθνικο νομισμα ειναι οσοι εχουν να κερδισουν κατι απο το ευρω εις βαρος του εθνους κ των Ελληνων.ακου κανενα Ελληνα (αληθινο)Οικονομολογο και θα καταλαβεις. Αν και νομιζω οτι ξερεις ηδη. ...

[tsouloufis]

george29041 είμαι στην επαρχία 11 χρόνια τωρα. εδώ τα παιδιά παίζουν με τα σπαθιά των τζενται έχουν ολα πλάσμα tv οι μανάδες τους τα απογεύματα τους δίνουν χαβιάρι με λίγο αστακό και το καλοκαίρι το πιο φτωχό παιδάκι έχει τουλάχιστον 2-3 σαμπρέλες αλλά όχι από τρακτέρ .. αυτές τις ωραίες με τα χρώματα και τα σχέδια.

κηπευτικά ούτε για διγμα, ζώα (κότες γουρούνια γίδες κτ.) ούτε να το συζητάς , τα σπίτια έχουν ΟΛΑ ενεργειακά τζάκια ενοήτε. Η ξυλοσομπα είναι μπαναλ και για νερό φυσικά μόνο εμφιαλωμένο evian.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ

[Chris Lappas]

αυτα που λες ειναι τρομολαγνεια φιλε μου. οι μονοι που φοβουνται την επιστροφη στο εθνικο νομισμα ειναι οσοι εχουν να κερδισουν κατι απο το ευρω εις βαρος του εθνους κ των Ελληνων.ακου κανενα Ελληνα (αληθινο)Οικονομολογο και θα καταλαβεις. Αν και νομιζω οτι ξερεις ηδη. ...

Εγώ τρέμω την επιστροφή στην δραχμή και δεν έχω απολύτως τίποτα να κερδίσω από το Ευρώ "εις βάρος του έθνους και των Ελλήνων".

Αλήθεια, οι "αληθινοί" οικονομολόγοι πως προσδιορίζονται; Έχουν κάποια ταμπέλα στο κούτελο, ή είναι αυστηρά αυτοί που φωνάζουν ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις και οι πολιτικοί δεν τις εφαρμόζουν γιατί... θέλουν να ξεπουλήσουν την χώρα στους ξένους (διακινδυνεύοντας την ίδια την ζωή τους και αυτοκτονώντας επαγγελματικά) ;

Η Ελληνική επαρχία σίγουρα δεν πίνει όλη Evian, Δημήτρη, αλλά σίγουρα δεν είναι και όπως ήταν πριν 30 χρόνια. Δύσκολα θα βρεις Έλληνα επαρχιώτη κάτω των 50 χωρίς το δικό του αυτοκίνητο, και μπορεί να μην τρώει αστακό, αλλά κατά 99% δεν πεινάει. Το επίπεδο ζωής του μέσου επαρχιώτη (όπως και του μέσου αστού) έχει ανέβει δραματικά σε σχέση με το αρκετά πρόσφατο παρελθόν. Και έχει ανεβεί στον βαθμό του να είναι προετοιμασμένος να πληρώσει άλλους -κατά προτίμηση ξένους- να του κάνουν την κοπιαστική δουλειά που αυτός μπορεί, αλλά δεν θέλει να κάνει.

Μπορεί να αναρωτηθεί ασφαλώς κανείς τι σημαίνει άνοδος του επιπέδου ζωής. Είναι ένα καλό φορτηγάκι ένδειξη καλύτερου επιπέδου διαβίωσης; Μια έγχρωμη τηλεόραση; Πρόσβαση στο internet; Τα κινητά και σταθερά τηλέφωνα σε κάθε σπίτι; Κρέας κάθε 3 μέρες; Το να πηγαίνουν όλα τα παιδιά σχολείο; Καινούργια παπούτσια που δεν μπάζουν νερά; Ή μήπως θα ήταν καλύτερα να επιστρέψουμε στην φύση και να απαρνηθούμε τις σειρήνες του υλικού πολιτισμού; Πράγματι, δεν χρειαζόμαστε κινητά. Και δεν χρειαζόμαστε υπολογιστές. Ούτε πρόκειται να πεθάνουμε αν δεν έχουμε την τελευταία τηλεόραση LCD ή το πιο δυνατό Hilux.

Δεν πρόκειται καν να πεθάνουμε αν δεν πετάμε και σκορπάμε τα χρήματα μας σε parapente, ζώνες, εφεδρικά και εκπαιδεύσεις.

Όμως η ζωή μας είναι πιο ευχάριστη με όλα αυτά. Και πιο ενδιαφέρουσα. Και προσωπικά, όσο και αν με δελεάζει η απλότητα και η ανεμελιά μιας επαρχιακής εικόνας που ποτέ δεν υπήρξε, ξέρω ότι δεν είναι αυτό που θέλω.

[focman]

Από το 1975 αρχίσαμε να ζούμε με δανεικά ως λαός και να βελτιώνεται η ποιότητα της ζωής μας
.
Όλη αυτή η ευημερία δεν την αποκτήσαμε με εξαγωγές αλλά την δανειστήκαμε με δάνεια η μας χαρίστηκε με επιδοτήσεις .
Δραχμή σημαίνει υποτίμηση ,παύση δανείων και ζεις με όσα βγάζεις ως κράτος
Εισάγεις μόνο με ότι λεφτά έχεις σε συνάλλαγμα από εξαγωγές .(ευρώ η δολάρια )
διότι κανείς δεν θα δέχεται πληθωριστικές δραχμές ,ούτε οι έλληνες βέβαια οι οποίοι θα θέλουν ευρώ η δολάρια για να γλυτώνουν τις υποτιμήσεις
Θυμηθείτε πληθωρισμός 20 % και υποτιμήσεις 20 και 30 % όχι πολύ παλιά .
Τα χρέη σου που είναι σε ευρώ εκτοξεύονται ανάλογα την υποτίμηση .
Όσοι βλέπετε με καλό μάτι την δραχμή ρίξτε μια ματιά λοιπόν γύρο σας και σκεφτείτε εάν είστε έτοιμοι να στερηθείτε ότι δεν κατασκευάζετε
σε αυτήν την χώρα από τρόφιμα ,καύσιμα ,τσιγάρα, ντύσιμο , κινητά, υπολογιστές αυτοκίνητα κλπ .
τα τελευταία δάνεια δε, που πήραμε από τα κράτη (ευρωπαίους φορολογούμενους)και όχι από άχρηστα ομόλογα μας ,που κανείς δεν ήθελε να αγοράσει ,είναι σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο και δεν μπορούμε να τα αρνηθούμε η να τα διαγράψουμε διότι οι δανειστές θα έχουν έννομες απαιτήσεις σε περιουσία του ελληνικού δημοσίου .
Με την επιστροφή στην δραχμή και την αναγκαστική υποτίμηση αυτά θα αυξηθούν αναλόγως ,εδώ δεν θα έχουμε να ζήσουμε, θα πρέπει να πληρώνουμε και υπέρογκα χρέη .
Τα χρέη δε των νοικοκυριών προς τις τράπεζες θα αυξηθούν ανάλογα διοτι ειναι σε ευρω
Ο παράδεισος
Ευτυχώς το μεγάλο ποσοστό του λαού φαίνετε να μπορεί να βλέπει τις λαμπρές αυτές προοπτικές από ότι έδειξαν οι δημοσκοπήσεις και δεν θελει δραχμη
Όσο για αυτούς που έχουν αντιρρήσεις ας κάνουν αρχικά για λίγο μια μικρή προσπάθεια να καταναλώνουν μόνο ότι παράγει αυτή η χώρα .
Βέβαια σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούν και υπολογιστές διότι είναι εισαγόμενο είδος αγορασμένο με δανεικά που πήρε η χώρα μας.

[george29041]

Ρε φιλε θα με τρελανεις????
εγω ειμαι 40 χρονων. αν σε ακουσει κανεις νεαρος θα νομιζει οτι εζησες στην εποχη των σπηλαιων.
οντως το 70 εως και τα τελη του,δεν υπηρχαν πολλες τηλεορασεις αλλα τι δουλεια εχουν οι γιδες και οι κοτες στην θεσσαλονικη πχ????
το οτι παιζαμε κρυφτο κτλ ωραια και??
η δραχμη φταιει για αυτο??? και σε ξαναρωταω: το ΄90 και το 2000, ειχες ακομα γιδια? αν πας στην επαρχια σημερα δεν εχει γιδια κ κοτες? ολοι με τις λιμουζινες ειναι???
αυτα που λες ειναι τρομολαγνεια φιλε μου. οι μονοι που φοβουνται την επιστροφη στο εθνικο νομισμα ειναι οσοι εχουν να κερδισουν κατι απο το ευρω εις βαρος του εθνους κ των Ελληνων.ακου κανενα Ελληνα (αληθινο)Οικονομολογο και θα καταλαβεις. Αν και νομιζω οτι ξερεις ηδη. ...

Οχι δεν θελω να σε τρελανω...δεν ξερω τι γινοταν σε Αθηνα ,Θεσσαλονικη ,Πατρα και αλλες μεγαλες πολεις στην επαρχια που εζησα ηταν ετσι ακριβως,και αλλοι συνομηλικοι μου που μεγαλωσαν στην επαρχια σε χωρια θα σου πουν τα ιδια φιλε μου γιατι απλα ετσι ηταν τοτε.
Δεν πηρα θεση για τη δραχμη τη ζωη που καναμε ανεφερα ,δεν ηταν θεμα δραχμης ηταν θεμα φτωχου κρατους οχι νομισματος κατα τη γνωμη μου.

[Agelos]

Το θέμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή (your with us or against us), το θέμα μας είναι ότι η πολιτική που ακολουθούμε (όλοι στην Ευρώπη) για να υπάρχει ευρώ είναι λάθος. Παρακάτω οι τελευταίες απόψεις του κου Βαρουφάκη που εκτιμώ

Ο αστόχαστος στόχος της νέας κυβέρνησης

Η νέα κυβέρνηση συστάθηκε με έναν και μόνο έναν σκοπό: την επιβεβαίωση της Συμφωνίας των Βρυξελλών (της 26ης Οκτωβρίου) από μία ευρεία πλειοψηφία του ελληνικού λαού (ή τουλάχιστον των πολιτικών δυνάμεων που τον εκπροσωπούν) και την εφαρμογή μιας δέσμης μέτρων που αυτή η Συμφωνία απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό δεν αποτελεί ερμηνεία δική μου αλλά προγραμματικό στόχο της νέας κυβέρνησης και απαίτηση των ευρωπαίων εταίρων μας (σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα).

Δεν υπάρχουν ελληνίδες, έλληνες, ακόμα και απλοί φιλέλληνες που να μην εύχονται στην νέα κυβέρνηση να σταματήσει τον εκτροχιασμό της χώρας και να συνεισφέρει στην συγκράτηση της αντίστοιχης κατάρρευσης της ευρωζώνης. Πέραν βέβαια των ευχών, είναι φυσιολογικό όλοι μας να αγωνιούμε για το μέλλον. Κάπου εδώ όμως οι αγωνίες μας διίστανται.

Οι περισσότεροι σχολιαστές του "σοβαρού" ελληνικού τύπου (συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων συνδαιτυμόνων μου εδώ στο protagon) αγωνιούν για το κατά πόσο η νέα κυβέρνηση θα καταφέρει να κάμψει τις εσωτερικές αντιστάσεις και να εφαρμόσει τα μέτρα που προβλέπονται από την Συμφωνία των Βρυξελλών. Θεωρούν δεδομένο ότι, αν το πετύχει, η κατρακύλα θα σταματήσει, η Ελλάδα μπορεί και να "σωθεί" και (στον βαθμό που κι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι καταφέρουν να ακολουθήσουν τις επιταγές της Συμφωνίας των Βρυξελλών) να βοηθήσει το ευρώ να ανανήψει.

Μακάρι να μοιραζόμουν αυτή την αγωνία. Μακάρι να πίστευα κι εγώ ότι, αν απλώς ανασκουμπωθούμε ως έθνος και ως άτομα και αν καταφέρουμε να κάνουμε αυτά τα οποία ζητά από εμάς η Συμφωνία των Βρυξελλών, θα αρχίσει να τρεμοπαίζει, δειλά στην αρχή, το φως στο τέλος του τούνελ. Δεν το πιστεύω όμως. Δυστυχώς. Και δεν το πιστεύω επειδή κρίνω πως η Συμφωνία των Βρυξελλών, μαζί και με την αμέσως προηγούμενη Συμφωνία της 21ης Ιουλίου, θα καταγραφούν στην Ευρωπαϊκή ιστορία ως τα θανάσιμα αυτο-γκολ που οδήγησαν το ευρώ στην τελική ήττα.

Την επομένη της 21ης Ιουλίου, εδώ στο protagon, εν μέσω πανηγυρισμών για την νέα "διάσωση" της χώρας είχα γράψει: "... σε δύο ή τρεις μήνες η ΕΕ θα πρέπει να συνάψει μια αντίστοιχη συμφωνία για τις Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ. Αυτού του είδους τα μέτρα θα είναι τότε απαγορευτικά ακριβά (για όλες αυτές τις χώρες). Οι κερδοσκόποι το γνωρίζουν και μας την έχουν στημένη στην γωνία. Δεν θα αργήσουν να χτυπήσουν. Και τότε ίσως είναι πολύ αργά να συνειδητοποιήσουν οι ηγέτες μας το τεράστιο κόστος της άρνησης της ανάγκης για μια συστημική λύση."

Πράγματι, μερικούς μήνες αργότερα, το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, την νύχτα που οι ηγέτες μας (με προεξάρχοντες την κα Μέρκελ, τον κ. Σαρκοζύ και τον κ. Νταλλάρα) "μαγείρευαν" την νέα Συμφωνία των Βρυξελλών, στην βάση των πληροφοριών που είχα για το περιεχόμενο της Συφωνίας, και πάλι εδώ στο protagon, έγραφα ότι επρόκειτο όχι απλά για μια ακόμα αποτυχημένη Σύνοδο Κορυφής αλλά για μία Σύνοδο που θα κατέληγε σε Συμφωνία η οποία θα αποδειχθεί "ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο του ευρω-συστήματος". Λίγες μέρες αργότερα εξηγούσα το γιατί αυτή η συμφωνία αυτή δεν υπήρχε περίπτωση να βοηθήσει την Ιταλία, τις τράπεζες ή την Ελλάδα και, συνεπώς, θα συνεισέφερε τα μέγιστα στην κατασκευή του φέρετρου στο οποίο θα ενταφιαστεί το ευρώ και, μαζί του, η ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας, ολοκλήρωσης, πείτε το όπως θέλετε. Σήμερα, μόλις τώρα, ολοκλήρωσα (εδώ στην Νέα Υόρκη από όπου σας γράφω) ένα αρκετά μακροσκελές κείμενο με το οποίο εξηγώ πολύ αναλυτικότερα γιατί η Συμφωνία των Βρυξελλών, πράγματι, εντείνει την Κρίση (όπως ήδη φαίνεται από τις εξελίξεις στο μέτωπο του χρέους σημαντικών χωρών του ευρωπαϊκού πυρήνα όπως η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία). Γιατί πρόκειται για μια Συμφωνία Δηλητηριώδη. [Το κείμενο αυτό γράφτηκε ως βάση συζήτησης που θα λάβει χώρα αύριο το απόγευμα εδώ, στην Νέα Υόρκη, σε σημαντικό δημόσιο. ομοσπονδιακό, οργανισμό. Για αυτό τον λόγο δεν έχω προλάβει να το μεταφράσω στα ελληνικά. Συγχωρέστε με παρακαλώ.]

Άλλη μια φορά τονίζω ότι εύχομαι να έχω άδικο. Να αποδειχθεί εσφαλμένη η ανάλυσή μου. Πολύ φοβάμαι όμως ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Όπερ μεθερμηνευόμενο, φοβάμαι πως το όλο σκεπτικό, όλο το raison d' etre της νέας κυβέρνησης χτίζεται σε μια κινούμενη άμμο. Αν όντως η Συμφωνία των Βρυξελλών, όπως ισχυρίζομαι στο κείμενο αυτό, (α) εγγυάται την επ' άπειρον αναβολή κεφαλαιοποίησης των τραπεζών της ευρωζώνης όλης, (β) αφήνει την Ελλάδα εντελώς ανοχύρωτη μπροστά στην ύφεση και στο χρέος, (γ) δυναμιτίζει το χρέος της Ιταλίας και της Ισπανίας, και (δ) υπονομεύει την αξιοπιστία της ευρωζώνης με τα τερτίπια που προβλέπει όσον αφορά το EFSF, τότε ποιος ο ρόλος μιας κυβέρνησης της οποίας το Α και το Ω δεν είναι άλλο από την εφαρμογή των όρων αυτής της Συμφωνίας;

Κλείνοντας, την άποψή μου για τον κ. Παπαδήμο την έχω καταθέσει εδώ πριν από έναν χρόνο. Δεν έχει σημασία. Είμαι διατεθειμένος να δεχθώ ότι οι άνθρωποι μπορούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους όταν η ιστορία τους αναθέτει νέες, κρίσιμες, εθνικές αποστολές. Να κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση. Είμαι, ακόμα, έτοιμος να ξεχάσω την πεισματώδη αντίρρηση του κ. Παπαδήμου στην (απαραίτητη από διετίας) αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, την οποία τώρα, σε μια έξαρση της ιστορικής ειρωνείας, καλείται να διαχειριστεί από την θέση του πρωθυπουργού της χώρας. Του εύχομαι λοιπόν καλή επιτυχία. Δυστυχώς όμως η κυβέρνησή του καλείται να πετύχει στόχους που δεν είναι μόνο αδύνατον να επιτευχθούν αλλά στόχους δηλητηριώδεις τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Πολύ φοβάμαι ότι ο κ. Παπαδήμος παγιδεύτηκε στον τραγικό ρόλο του συντονιστή κυβερνητικής προσπάθειας που στοχεύει στο να εφαρμοστεί μια ευρωπαϊκή Συμφωνία η οποία έχει καταργηθεί ήδη στην πράξη και η οποία υπονομεύει το ευρω. (*)

(*) Ακριβώς όπως η Συμφωνία της 21ης Ιουλίου καταργήθηκε λίγες μέρες μετά την θριαμβευτική υπογραφή της.

πηγή http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=10155

[achim]

Για του λόγου το αληθές, είναι πέρα για πέρα ακριβής η εικόνα που παρουσιάζει ο George από τη Βόνιτσα.

Ακριβώς αυτή τη ζωή ζούσαμε τότε ως πιτσιρίκια. Βέβαια δε καταλαβαίναμε και πολύ τη φτώχεια γιατί όλη μέρα ήμασταν στους δρόμους και παίζαμε, μαθαίνοντας από πρώτο χέρι τα περί της ζωής και των φυσικών.

Και φυσικά δεν ήταν μόνο ο νομός μας που ήταν φτωχός. Λόγω δουλειάς του πατέρα κάθε 1,5 με 2 χρόνια αλλάζαμε τόπο σαν τους τσιγγάνους (Αιτωλικό - Κέρκυρα - Μεγαλόπολη - Μεσολόγγι - Πτολεμαΐδα - Λιδορίκι - Ερατεινή - Αγρίνιο κ.α.)
Ευτυχώς που δε μας πήρε και στη Λιβύη - Γκαμπόν και Νιγηρία που αναγκάστηκε να πάει για κάποια χρόνια.

Παντού έτσι ήταν.

Η αλήθεια είναι ότι όταν επισκεπτόμασταν την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη καταλαβαίναμε ότι ήταν χρόνια μπροστά. Στην επαρχία όμως ήταν έτσι όπως τα λες Γιώργο.

Για τον εαυτό μου θα πω τούτο: κάθε στιγμή τη χάρηκα, αιχμαλωτίζοντας τη φωτεινή της άποψη.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος όμως αν σε κάθε περίπτωση θα υπάρξουν φωτεινές και ανέμελες στιγμές στο άμεσο μέλλον για να βιώσουν τα παιδιά μας.

Φταίμε όλοι μας………….

[paramick]

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ».

Χειρότερο απ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ όλα είναι το δικό μας σενάριο;

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ’ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι.

Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ απολυθούν κάποιοι απ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Γι αυτό θέλω να τελειώνουμε.

[wolfgang]

κάθε γέννηση είναι δύσκολη
ας ελπίζωμαι να είναι ζωντανώ το παιδί


Η Ελλαδα είναι μόνο η αρχή
θα αλάξουν πολλά πράγματα ακόμα

ήμασταν όλοι σε λάθος δρόμος

μάλλον είναι ώρα να βρουμε ξάνα τον γι'αυτό μας
και αυτό που πράγματι αξίζει

[focman]

Ποτε εζησες ρε φιλε?,ποσο χρονων εισαι? πολυ πολυ γερος 54 ετων
μας δουλευεις? με καταλαβες βρε πονηρουλη μπραβο
δλδ μεχρι το 2002 (9 χρονια πριν)ζουσαμε σε παραγκες κ τρωγαμε στα συσσιτια??
τετοιες αντιληψεις μας κρατανε δεσμιους της ΝΤΠ. Ε βέβαια αυτό φταίει ,σωστό συμπέρασμα
μηπως εισαι λιγο βαλτός? [/quote] Άντε πάλι με καταλαβες ,θα στο πω τελικά ,με εβαλαν οι αμερικάνοι



Ο πατέρας μου εργάτης πότε έβρισκε δουλειά και πότε όχι
Γεννήθηκα σε παράγκα ενοικιασμένη στο πέραμα του πειραια ,1 δωμάτιο όλα μαζί .Στον τοίχο για να μην φαινονται οι σανιδες η ταπετσαρία ήταν από εφημερίδες ώστε όπου και να κοιτούσες μπορούσες να πάρεις μια ενημέρωση.
Συσσίτια δεν υπήρχαν ,όταν δεν είχες φαί απλός δεν έτρωγες
Μια φέτα ψωμί βρεγμένη με ζάχαρη ήταν το γλυκό
Από αυτό μάλλον ανακαλύφθηκε ο σημερινός λουκουμάς με ζάχαρη !!!
Το κολατσιό μια φέτα ψωμί με λιγο πελτέ ντομάτας ,όταν είχαμε ψωμί βέβαια
Αποχωρητήριο ήταν μια τρύπα με δυο μαδέρια στα οποία πατούσες και έκανες την ανάγκη σου στην τρύπα.
Σε πολλά σπίτια δεν υπήρχε ούτε αυτό και πήγαιναν στα χωράφια
Το χαρτί για σκούπισμα ήταν κομματάκια εφημερίδας κομμένα και περασμενα σε καρφι
Μετά το σκούπισμα είχες και γράμματα στο πισινό σου
Πολύ shick ,κάτι σαν τα σημερινά tattoo δηλ


Το νερό ήταν από τον νερουλά σε τενεκέ και το βρυσακι στον τοίχο κρεμασμένο και το γέμιζες από πάνω .
Ψυγείο ήταν ένα συρμάτινο κλουβί κρεμασμένο έξω με σιτα για να μην μπαίνουν οι μύγες
Το μπάνιο ήταν μια σκάφη μέσα στο δωμάτιο και βέβαια γινόταν όχι πάνω από μια φορά την εβδομάδα με προσοχή στο νερό .
Δέκα χρονών πουλούσα σε λαϊκές σκούπες που έφτιαχνε ο πατέρας μου και μετά μάζευα .
οτι ζουλιγμένες ντομάτες πεταγαν οι έμποροι για να τις κάνει η μάνα μου πελτέ .

Ρούχα είχα ότι μας έδιναν και τα οποία φορούσαν και τα αδέλφια μου μετά .
Πολύ λίγα ρούχα είχα φορέσει πρώτος
Από τότε είχα κόλλημα με τα GIORGIO ARMANI και τα Hugo Boss
μου ταίριαζαν ως προσωπικότητα ,τι να κάνω;

13 ετών δούλευα σε οικοδομή
Τον τενεκέ τον γέμιζα έως την μέση για να μπορώ να τον ανεβάζω στους ορόφους (μην με πεις λουφαδόρο , εντάξει;)

Τα ρούχα οι γυναίκες τα έπλεναν στην σκάφη η στα πλυσταριά, στο χέρι όλο χαρά διότι ήταν μια ευκαιρία να γυμνάζονται .
Ήταν όλες δε πολυ χαρούμενες διότι οι οικογένειες ήταν συνήθως μεγάλες και η εκγύμναση αποτελεσματική .
Όταν έτρωγα καμιά σφαλιάρα από την μάνα μου το καταλάβαινα


Τι ωραία ανέμελα και αξέχαστα χρόνια.
Σίγουρα υπήρχαν και κάποιοι λίγο καλύτερα και κάποιοι χειρότερα
Στα χωριά η κατάσταση αυτή κράτησε περισσότερο από ότι στις πόλεις .

Αυτά βέβαια έγιναν τα πολύ πολύ παλιά χρόνια και ούτε στα βιβλία δεν μπορεί κανείς να μάθει το πώς ζούσαν οι Έλληνες μια γενιά πριν .

[paratrooper]

Και ηρθε το ευρω και σε εκανε ανθρωπο? αυτο μας λες?
δεν καταλαβα ακομα γιατι συνδεεις το 1970(οπου ησουν παιδι) και το 2000 κ μετα,
με την δραχμη κ το ευρω.δλδ αν το 1970 ειχες ευρω θα ησουν καλυτερα? θα εχεζες σε κανονικη τουαλετα και θα κυκλοφορουσες με καγιεν? και ολα χαρη στο ευρω?
Διοτι απο την στιγμη που ανοιξες την συζητηση , υποστηριξες τα λεγομενα σου στην επικρατουσα κατασταση της Ελλαδας του '70 .Δραχμη ειχαμε ομως και το 2002. κ σε ρωτησα , πως περνουσες το 2002? ειχες αποκτησει τουαλετα η οχι?το πανι πως το αγορασες με δραχμες? πως σου το επετρεψαν απορω.......

[dim]

οκ, ας ηρεμίσουν τα πνεύματα....... η αλήθεια είναι ότι δεν έχει καμμία σχέση τι νόμισμα έχεις στα χέρια σου αλλά τι αξία έχει αυτό στην ενχώρια και στις διεθνεις αγορές, (και φυσικά πόση ποσότητα λαμβάνεις κάθε μήνα από δαύτο)

Και μιά που το γυρίσαμε στις παλαιές εποχές και αναπολούμε τα χρονια του Δημοτικού σχολείου (μαντέψτε πόσο είμαι!!!) να θυμηθώ με την σειρά μου ότι η δραχμή στην δεκαετία του 70 ήταν ένα κουρέλι. Συγκεκριμένα παραδείγματα:
--- αν ήθελες να πας στο εξωτερικό είχες δικαίωμα να πάρεις ένα μίκρο συνάλλαγμα μαζί σου (το οποιό στο έδιναν μόνο οι τράπεζες με επίδειξη διαβατηρίου και εισητιριου - για κάποιες χρονιές). Ο λόγος? μείωση εξαγωγής συναλλάγματος.
--- είδη εξωτικής εισαγωγής όπως μπανάνες, ανανάδες κλπ απαγορευόντουσαν να εισάγονται και καλά για να στηρίξουν την οικονομία της Κρήτης που παρήγαγε τα ίδια προιόντα (μπούρδες, θέλανε να μειώσουν το συνάλλαγμα που έφευγε προς τα έξω)
---- τα αμάξια στην πραγματικότητα για την μεσαία τάξη (η οποία ήταν πληθυσμιακά πολύ μικρότερη από ότι σήμερα) άρχισαν να γίνονται οικονομικά προσιτά μετά το 1979-80 με την πλήρη ανθισή τους να ξεκινάει το 1985 και μετά. Δεν ήταν ότι μειώθηκαν οι τιμές τους, όχι, απλά αυξήθηκε ο μέσος μισθός του Έλληνα και σκάγαν μύτη τα πρώτα δάνεια. (τα δάνεια στην δεκαετία 60-70 στην πραγματικότητα δινόντουσαν μόνο σε δημόσιους υπάλληλους)
--- φαγητό έξω? υπήρχε και ακριβά και φτηνά όμως με το 90% της δουλειάς να το έχουν οι ταβέρνες και τα σουβλατζίδικα. Μπορώ να πώ όμως ότι τα ενχώρια προιόντα ήταν πολύ φτηνά (βλέπε χόρτα, δημιτριακά, κηπευτικά, ψωμί, γάλα) και έτσι τότε μία οικογένεια μπορούσε να ζήσει με ένα μισθό με την γυναίκα μόνιμα στο σπίτι να μαγειρεύει καθημερινά
--- διακοπές: το χωριό πήγαινε σύννεφο (τσαμπέ), αν ξέκλεβες 1-2 εβδομάδες να μείνεις σε ενοικιαζόμενο τότε αυτό θα ήταν τουρισμός επιπέδου σημερινού φοιτητή. (και η νοικοκυρά θα συνέχιζε να μαγειρεύει και στις διακοπές)

Από το 85 και μετά άρχισε ο Έλληνας να έχει αρκετά χρήματα στην τσέπη του ώστε να μπορεί να ξοδεύει σαν χαζοαμερικανάκι.....

Quiz: θυμάται κανείς πόσο έκανε το η πίτα με γύρο (σουβλάκι) επι Σημίτη το 2001 σε δραχμές, πριν το γυρίσουμε στο ευρώ? και πόσο κάνει τώρα 10 χρόνια μετά.....

[focman]

Και ηρθε το ευρω και σε εκανε ανθρωπο? αυτο μας λες?

Αυτό το λες εσύ εγώ δεν έγραψα κάτι τέτοιο ,εάν βγάζεις αυτό το συμπέρασμα μάλλον δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις


δεν καταλαβα ακομα γιατι συνδεεις το 1970(οπου ησουν παιδι) και το 2000 κ μετα,
με την δραχμη κ το ευρω.δλδ αν το 1970 ειχες ευρω θα ησουν καλυτερα? θα εχεζες σε κανονικη τουαλετα και θα κυκλοφορουσες με καγιεν? και ολα χαρη στο ευρω?


απλά γιατί μέχρι το 1970 δεν ζούσαμε με δανεικά και είχαμε αυτά που μπορούσαμε ως χώρα. Μετά αρχίσαμε να δανειζόμαστε και να έρχονται πολλά λεφτά ,δανεικά και ως επιδοτήσεις δωρεάν
τόσα που οι αγρότες τα έκαιγαν στα σκυλάδικα




Διοτι απο την στιγμη που ανοιξες την συζητηση , υποστηριξες τα λεγομενα σου στην επικρατουσα κατασταση της Ελλαδας του '70 .Δραχμη ειχαμε ομως και το 2002. κ σε ρωτησα , πως περνουσες το 2002? ειχες αποκτησει τουαλετα η οχι?το πανι πως το αγορασες με δραχμες? πως σου το επετρεψαν απορω.......και θα απορείς για πολλά χρόνια ακόμα .

μέχρι να καταλάβεις ότι το θέμα δεν είναι ακριβώς δραχμή η ευρώ ,αλλά το πόσο δυνατή οικονομία έχεις ,το πόσο μπορείς να πουλήσεις αυτά που παράγεις, ώστε να μην χρειάζεται να δανείζεσαι και ότι δεν θέλει κανείς να σου δώσει εμπόρευμα και να του δώσεις δραχμές
ποτέ άλλωστε δεν ήταν έτσι .
Με δολάρια πληρώναμε τις εισαγωγές μας .
τώρα τα λεφτά που χρωστάμε είναι ευρώ και όχι δραχμές
το αλεξίπτωτο το αγόρασα με δραχμές αρχικά και μετά με ευρώ αλλά ολα με λεφτά που πήρε δανεικά η χώρα μου ώστε να μπορεί να
τα εξάγει ως συνάλλαγμα για αγορά πανιών
όταν λοιπόν θα έχεις δραχμή ως νόμισμα και θα χρειάζεσαι ευρώ η δολάρια για να αγοράσεις πανί από πού θα τα βρεις ;
με δανεικά πάλι μήπως ; δεν νομιζω!!!
έχεις κάτι να πουλήσεις στο εξωτερικό που να το θέλουν και να σου δώσουν το αντίστοιχο συνάλλαγμα ;
η ευημερία που ζήσαμε μετά 1980 ως πρόσφατα δεν την κερδίσαμε με εργασία την δανειστήκαμε .
πιο απλά την κλέψαμε από τις επόμενες γενιές και θα βάλουμε αυτές να πληρώσουν τα χρέη μας .
Ελπίζω να σου έλυσα κάποιες απορίες
Εάν πάλι δεν τα κατάφερα δεν πειράζει
Από τον τρόπο που γράφεις και τις απορίες που έχεις μάλλον είσαι νέος
σε ηλικία ,το σίγουρο είναι ότι η ζωή που μας περιμένει όλους είτε ευρώ είτε δραχμή δεν θα σου αφήσει καμιά απορία.
Απλά με το ευρώ θα είναι σαν να έχει και βαζελίνη

[Chris Lappas]

Την ευημερία που ζήσαμε μετά 1980 ως πρόσφατα δεν την κερδίσαμε με εργασία, την δανειστήκαμε .
πιο απλά την κλέψαμε από τις επόμενες γενιές και θα βάλουμε αυτές να πληρώσουν τα χρέη μας .

Ότι πιο σωστό έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό στα fora. Δυστυχώς είμαστε ακόμα στην φάση της άρνησης.

[dim]

Την ευημερία που ζήσαμε μετά 1980 ως πρόσφατα δεν την κερδίσαμε με εργασία, την δανειστήκαμε .
πιο απλά την κλέψαμε από τις επόμενες γενιές και θα βάλουμε αυτές να πληρώσουν τα χρέη μας .

Ότι πιο σωστό έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό στα fora. Δυστυχώς είμαστε ακόμα στην φάση της άρνησης.

Χρήστο, ο καθηγητής Λιαντίνης τα έλεγε πολύ καιρό τώρα αλλά ....... για άκου τι είδε στον ορίζοντα και είπε τον Μάιο του 1995