Μετά από αρκετά τηλεφωνήματα και ανησυχίες για την τυχόν ένταση που μπορεί να είχε στην κορυφή, αποφάσισα να ξεκινήσω από Αθήνα στις 21.00.
22.00 ήμουν στα Βίλια και μέχρι τις 22.30 είχαν έρθει Τσουλούφης, Σοφός, kung, antouan, Ανδρέας και ο γνωστός πλέον στα μέρη μας, Πατρινός κατάσκοπος, Χριστόπουλος Δημήτρης
Φτάνοντας στην κορυφή, αφού συναντήσαμε τουλάχιστον 5 με 6 κοπάδια κατσίκια να κοιμούνται στην μέση του δρόμου, μας περίμεναν εκπλήξεις.
Το φως απ το φεγγάρι δεν ήταν όσο έντονο το φανταζόμασταν, υπήρχαν αρκετά σύννεφα που το έκρυβαν μερικές φορές (χωρίς όμως να προκαλούν ανησυχία) και το σημαντικότερο, αντί για την ένταση που φοβόμασταν είχε εντελώς, μα εντελώς άπνοια.
Βρήκαμε και κάτι τύπους που είχαν ανέβει για να ψήσουνε, αλλά το φαγητό τους είχε τελειώσει. Το κρασί πάλι, δεν τους είχε τελειώσει…
Μ αυτά και μ αυτά πέρασαν τα μεσάνυχτα και οι πρώτες πνοές νοτιοδυτικού άρχισαν να ξυπνάνε τα ανεμούρια.
Προετοιμασίες ξεκίνησαν ενώ ο αέρας όλο και δυνάμωνε , βρε λες να δυναμώσει τόσο που να μην μπορούμε να πετάξουμε ? και δωστου πιο γρήγορα να ετοιμαστούμε (αυτός ο σκίρων μας είχε αγχώσει)
Τελικά μετά από κάποιες …διαπραγματεύσεις έχει αποφασιστεί ότι θα πετάξει πρώτος ο Τσουλούφης, μετά ο Ανδρέας και τέλος εγώ. Κι όλα αυτά με τον Σοφό να φωνάζει κάθε τόσο «κοντά στα 10χλμ ο αέρας…. 12 τώρα !!! αααααντε γρήγορα 14 τώρα !!!»
Τελικά έφυγε ο με ένα Μ epsilon3 ο Δημήτρης με μια μικρή βουτιά μετά την απογείωση, με πολύ καλό αεράκι και μεγάλη άνεση ο Ανδρέας και με μια μεγααααλη βουτιά εγώ, ενώ ο αέρας για άλλη μια φορά μας εγκατέλειψε και επανήλθε σε ριπουλες 3-4 χλμ.(αλανταλων ο σκίρων)
Η πτήση είναι κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω…
Διαπιστώνοντας ότι δεν μ ακούνε στο vhf αποφασίζω να πάρω στο κινητό τον Δημήτρη που έχει προσγειωθεί για να μου δώσει κάποια πληροφορία για τον αέρα της παραλίας.
«προσγειώσου όπως θες, χαμηλά θα βρεις ρότορες από ανατολικά….»
Πάνω απ την θάλασσα έχανα ελάχιστο ύψος και η πτήση κράτησε κοντά στην μίση ώρα, κάτι αδειάσματα χαμηλά απ τους ρότορες τα ξεπέρασα με wingover_ακια και ταχύτητα, τα φώτα που είδα στην παράλια και προσγειώθηκα, κυριολεκτικά, πάνω τους νομίζοντας πως ήταν τα παιδία, ήταν κεράκια που είχαν ανάψει δυο ζευγαράκια που τους κατέστρεψα όλο τον ρομαντισμό της βραδιάς… 8O
Το φως του φεγγαριού είναι πλέων αυτό που αρμόζει στο μεγαλύτερο φεγγάρι των τελευταίων ετών, τα σύννεφα έχουν εξαφανιστεί…
Νυχτερινό μπάνιο… θερμοκρασία θάλασσας σχεδόν ψαρόσουπας
(χαλάλι που χάσαμε την ….Ναζλίν σήμερα)
Τέλος, παγωτό στο ΕΞΙΣ, περασμένες 4 (καλά δεν κλείνει ποτέ αυτό το μαγαζί ?) και κατευθείαν στην δουλειά…. ( Γιάννη ξέρεις ποιος θα οδήγηση σήμερα ?)
ΥΓ. η πτήση είναι αφιερωμένη στον
georgex που αν και δεν μπόρεσε να έρθει, ήταν εκεί μαζί μας κάθε στιγμή (ελπίζω να έχεις πρόγραμμα με πολλές ώρες δωρεάν χρόνου ομιλίας Γιώργο)
Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου για να πετώ… yeeeeeeeeeeea !!!
[ img ]
ο kung αφού …ψέκασε όλες τις …νύμφες, πλησιάζει απειλητικά τον Τσουλούφη
[ img ]
πωπω μούσκεμα γίναμε
[ img ]
4 τα ξημερώματα παγωτό… ούτε στο κολονάκι τέτοια χλίδα
[ img ]