Αγώνες και καταιγίδες

[georgex]

Μεταφορά Θέματος

και εγω δεν καταλαβαινω γιατι να απογειωθει καποιος για αγωνα με τασκ 60χλμ οταν ξερεις οτι ειτε θα σε ρουφηξει η καταιγιδα ειτε θα ακυρωθει ο αγωνας

Παναγιώτη, ούτε ρούφηξε κανέναν η καταιγίδα, ούτε ακυρώθηκε η ημέρα. Ο αγώνας σταμάτησε, και μέτρησε κανονικά.

Μιχάλη αυτό που λές για την 3η ημέρα θα μπορούσε να το πεί κάποιος και για την 1η, άλλωστε και εκείνη την ημέρα δεν έβγαλε καταιγίδες ? (αφού είχε τελειώσει ο αγώνας όμως).

Γιατί δεν κοιτάμε τι έγινε, και όχι τι θα μπορούσε να γίνει? Δηλαδή έγινε η 1η ημέρα κανονικά, το ίδιο και η 3η. Εφόσον η διοργάνωση έγκαιρα κατέβασε τους πιλότους δεν βλέπω που το πρόβλημα.

Προσωπικά βέβαια είχα πρόβλημα με τις αναπτύξεις και τις 2 ημέρες (1η και 3η), και θα ήθελα να ακούσω και την άποψη άλλων πιλότων. Όχι για να κρίνουμε τους διοργανωτές, αλλά για να μάθουμε πέντε πράγματα. Λέγοντας είχα πρόβλημα εννοώ οτι ενώ μπορούσα να έχω και άλλο ύψος, έκρινα οτι δεν έπρεπε, ήθελα να είμαι πιό χαμηλά:

1. Τουλάχιστον 2 πιλότοι φάγαμε ψιχάλες την 1η ημέρα περνώντας μπροστά από την απογείωση, από τον 2ο προς τον 3ο πυλώνα. Αποφύγαμε να πάρουμε ύψος ενώ υπήρχε τέτοια δυνατότητα.

2. Την 3η ημέρα, 4:05 είμαι στα 2000μ, πηγαίνοντας από 1ο προς 2ο πυλώνα, πριν την απογείωση. Βρίσκω άνοδο +4 αλλά συνεχίζω ευθεία. Μπορείτε να δείτε τι έβλεπα δεξιά μου 5 λεπτά μετά, σε αυτό το video (2.7MB).

[norad]

Έλα μωρέ κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια "θα μας ρουφήξει η καταιγίδα" , "επικίνδυνο το task", "μην πετάτε" , "πωπω ενα congestus" κλπ κλπ

Όπως λέει κι' ένας γνωστός μου, "Μην φοβάστε γενναίοι μου!" [ img ]

Στην τελική, πότε ρούφηξε καταιγίδα πιλότο παραπέντε σε αγώνες στην Ελλάδα; Ε; ΕΕΕ;;;;


Υ.Γ. Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις...

[guru]

MIK/orck τα σχόλιά σας περί καταιγίδων βγάζουν κάποιο φόβο που θα πρέπει να ξεπεράσετε. Πολύ περισσότεροι πιλότοι παραπέντε έχουν τσακιστεί στην Ελλάδα από κλεισίματα κοντά στο έδαφος, ενώ από ρούφηγμα καταιγίδας δεν έχω κάποιο στοιχείο.

Την 3η ημέρα ξεκινήσαμε με 1% πρόβλεψη για καταιγίδες, και στην αρχή υποφέραμε για να βρούμε άνοδο. Όταν σταμάτησε το τασκ είχαμε άπλετα περιθώρια να προσγειωθούμε με ασφάλεια, εφόσον ακολουθούσαμε τις οδηγίες και δεν συνεχίζαμε να πετάμε όπως έκαναν αρκετοί.

(Διόρθωση: Μετέφερα τα συγχαρητήρια στο ποστ του αγώνα)

[frog]

Ευχαριστούμε όλους τους πιλότους που μας τίμησαν με την παρουσία τους και ελπίζουμε να έμειναν ευχαριστημένοι από την διοργάνωση.

Παρακαλώ όλους όσους έχουν φωτογραφίες ή video από τον αγώνα να επικοινωνήσουν μαζί μου για να εμπλουτίσουμε την σελίδα του αγώνα και να δουλέψουμε ίσως μια ιδέα για DVD το τηλ. μου είναι +306944460404
Δημήτρης Ιορδανίδης

Ευχαριστώ

[andread]

Καταιγίδες: Χτες έριξε τρελή βροχή στην θεσσαλονίκη και το gust front απο τα πιο εντυπωσιακα της χρονιάς (για κάποιον που κάθονταν στον καναπέ του βεβαίως !!) Αέρας > 70 χιλ και ότι αλλο μπορει να φανταστεί κανείς.

Στους αγώνες τώρα αυτό που έχω καταλάβει είναι οτι υπάρχουν οι πιλότοι που ξέρουν 100% τι κάνουν και μπορούν να τα βγάλουν πέρα με επερχόμενες καταιγίδες (είτε προσγειώντας την καταληλη στιγμή είτε αποφεύγοντας την έγκαιρα είτε είτε) μετά όμως είναι και αυτοί που απλώς συνεχίζουν να πετάνε γιατί βλέπουν τους άλλους.

Οι αγώνες περιέχουν την έννοια της ατομικής ευθύνης και του ρίσκου και πρέπει ο καθένας να γνωρίζει τα όρια του και να πράτει ανάλογα ανεξάρτητα απο τα όρια ασφαλείας που θέτει η διωργάνωση. Δηλ. αν κάποιος δεν πετάει συνήθως με υπεραναπτύξεις γιατί να το κάνει μέσα στα πλαίσια του αγώνα ? Γιατι υπάρχει η ψευδής αίσθηση της ασφάλειας, το οτι πετάμε όλοι μαζί αλλα όταν έρθουν τα ζόρια ο κάθε πιλότος είναι μόνος του στον αέρα. Και ειδικά αν έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες του ή υποτιμήσει τις ικανότητες των άλλων, οι άλλοι θα την κάνουν χαλαρά όταν έρθει η στιγμή και θα βρεθεί *apelpistika* μονος.

Αυτά είναι γενικές παρατηρήσεις που δεν έχουν σχέση με τον αγώνα στην Δράμα και τις καταιγίδες.

[MIK]

Eίναι κρίμα η συζήτηση για τις καταιγίδες να μπαίνει στο ίδιο θέμα με τα συγχαρητήρια που λέμε στη διοργάνωση και για το πόσο ωραίος ήταν ο αγώνας.

Αν μπορούν τα moderatoria να κάνουν κάτι....

Γιώργο και για τις δυο μέρες λέω και την πρώτη και την Τρίτη.

Από τις πολλές συζητήσεις που έκανα με ανθώπους που ξέρουν για καταιγίδες και παραπέντε....

Την Τρίτη ημέρα υπήρχε καταιγίδα Βόρεια Αποστόλη που επιδείνωνε την ορατότητα και οι άνθρωποι που ξέρουν την περιοχή μετά τις 2.30 απλά ψάχνανε να δούνε την ώρα που θα σκάσει και ακριβώς σε ποιο σημείο στην περιοχή του αγώνα.
Την ώρα του briefing απλά η ενημέρωση καιρού τεχνολογίας 1963 και ραδιοβόλισης Θεσσαλονίκης(διορθώστε με αν κάνω λάθος) ΕΠΕΣΕ ΕΞΩ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΩΡΑ 10 ΠΡΩΙΝΗ. Έχω πληροφορίες ότι έγινε και πολύ νωρίτερα αλλά τέλος πάντως. Σάββατο πιοοι είχαν υπηρεσία στην ΕΜΥ και βλέπαν μουντιάλ βρίζοντας που δεν κάνουν μπάνιο σε καμιά παραλία.

Υποθέτω πέταγες ενεργά ψάχνωντας θερμικά όταν με θαυμασμό παρατηρούσαμε πόσο έξω μπορεί να πέσει μια πρόγνωση καιρού και πόσο γρήγορα η φύση φτιάνει το τερατάκι της.

Επίσης υποθέτω ότι η δίψα όλων για διάκριση - βελτίωση του ρεκόρ του σε έναν αγώνα κάποια στιγμή θα έρθει αντιμέτωπη με το δίλλημα.

1. Να πάω κάτω μιας και εδώ που είμαι βρέχει και με τέτοιο καιρό την περιοχή πτήσης μου ένα Σάββατο με φίλους θα είχαμε προσγειωθεί ή δεν θα είχαμε καν πετάξει
2. Να πάρω ύψος να μπω γκολ δε μπορεί τόσοι πετάνε.

Ξέρω ότι έχουν δωθεί τασκ μέρες που από τις 11 το πρωι η καταιγίδα είχε 100% πιθανότητα εκδήλωσης. Και την επόμενη μέρα το ίδιο
Ξέρω ότι κυκλώνοντας άκουσα κεραυνό παρουσία 100 αθλητών και 15 εκπαιδευτών σε κάποιον αγώνα πέρσι και έφυγα σφαίρα για κάτω για να φάω το gust μαζεύοντας
Ξέρω ότι όπως δεν είναι 100 ασφαλές να πετάω με λιγότερο από 100 μέτρα ύψος μέρες με θερμικά έτσι δεν είναι ασφαλές να πετάω όπως εξηγεί ο Μάνος ο Κυριακάκης στην εργασία για το δίπλωμα Εκπαιδευτή

Από κάπου πρέπει να απογειωθώ όμως και κάπου πρέπει να προσγειωθώ.
Από την άλλη δεν νιώθω καμία ανάγκη να υπάρχει τέρας κοντά μου και να πετάξω.

Αποστόλη οι γνώσεις σου σε κάνουν να είναι 100% ασφαλείς για σένα αυτές οι συνθήκες. Αμφιβάλλω όμως εάν τις γνώσεις σου τις είχαν πάνω από 10 άτομα στον αγώνα.

Και ποτέ δεν ξέρεις πότε τελειώνει η μπαταρία ενός VHF. Το πες και μόνος σου κάποιοι επέλεξαν να συνεχίσουν.

Τέλος αν μπορείς απάντησε καταφατικά στο εξής: Εστω ότι γίνονται 1000 τασκ με τέτοιο καιρό όπως του Εμπεσού ή του Φαλακρού. Πιστεύεις από τις καταιγίδες δεν θα γίνει κανένα ατύχημα σε αυτά τα 1000 τασκ?

Αξίζει μια ανθρώπινη ζωή 1000 τασκ?

[norad]

Ή μήπως ένα task αξίζει 1000 ανθρώπινες ζωές ;

[andread]

Οι καταιγίδες μεταφέρθηκαν...

Νομίζω οτι τα μπερδεψα λιγο στην μεταφορά και επέσαν και μερικα συγχαρητήρια μέσα ....

[guru]

Καταιγιδολογίας συνέχεια….

Προσωπική μου άποψη είναι ότι το θέμα των καταιγίδων είναι αρκετά απλό:

Το XC γίνεται με συνθήκες αστάθειας άρα κάποιος που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με αυτό, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να μάθει να αξιολογεί/αποφεύγει/αντιμετωπίζει τις καταιγίδες.

Ήθελα να σταθώ στο θέμα του φόβου και ιδιαίτερα στο πως επηρεάζει την διαδικασία μάθησης και απόκτησης εμπειρίας.

Ο φόβος είναι μια φυσιολογική αντίδραση απέναντι στο άγνωστο, το έχουν όλοι οι αρχάριοι που ξεκινούν τις πτήσεις. Διακρίνω τρεις κατηγορίες αντίδρασης:

1. Προσπαθούν με αργά βήματα και συμβουλές να αποκτήσουν γνώση και εμπειρία.
2. Αποφασίζουν ότι δεν θέλουν να ασχοληθούν με αυτό, και αλλάζουν σπορ.
3. Δικαιολογούν την απόφασή τους απαξιώνοντας τους υπόλοιπους που ασχολούνται (είστε τρελοί? Πηδάτε από τα βουνά με ένα κομμάτι πανί?).

Το 1 & 2 είναι υγιής αντίδραση.

Παρόμοια είναι και η κατάσταση με τις καταιγίδες.

Επειδή τα αρχικά ποστ του orc/MIK άρχιζαν να μοιάζουν με την κατηγορία 3 (100% πιθανότητα καταιγίδας, 150 άτομα με αρκετό μυαλό, κλπ), γι αυτό και μόνο τον λόγο αντέδρασα.

Τα υπόλοιπα θέματα σχετικά με την καταιγίδα, έχουν συζητηθεί αρκετά.

[tsoukasvaggelis]

Γεια σας φίλοι,
Δυστυχώς και μαζί ευτυχώς , αυτό το σπορ χρειάζεται ανθρώπους με προσωπική σύνεση και γνώση για να μπορέσουν να επιβιώσουν μακροχρόνια. Δεν χρειάζεται άτομα με «πολλά κανονάκια» available. Χρειάζεται ανθρώπους με αντίληψη και συγκροτημένη σκέψη και προσωπικότητα, που μπορούν να αποφασίσουν για τον εαυτό τους την περισσότερο ασφαλή επιλογή, ανάλογα με τις δυνατότητες και τις γνώσεις που διαθέτουν. Δεν υπάρχει καμία απολύτως εγγύηση, από κανέναν καιρό, κανέναν διοργανωτή, κανέναν εκπαιδευτή και κανέναν μετεωρολόγο.

Είμαστε όλοι μια παρέα που αγαπάμε ένα συγκεκριμένο πράγμα και το κάνουμε με προσωπικό πάθος και θυσίες. Στα πρώτα μας βήματα υπάρχει η άγνοια που συνοδεύεται από φόβο. Όσο περνάει ο καιρός αναπτύσσεται η γνώση, η άποψη και η αυτοπεποίθηση για τις αποφάσεις που σχετίζονται με την ασφάλειά μας, και αυτό είναι η πιο σημαντική εξέλιξη για τον καθένα για να κάνει αυτό που έχει επιλέξει στη ζωή του με ασφαλή τρόπο για τον ίδιο.

Οι αγώνες είναι μια τέτοια πρόκληση, στην οποία μπορεί κάποιος να παρασυρθεί, ειδικά όταν έχει τη λογική ότι σε αυτούς θα ξεπεράσει τον εαυτό του και θα γίνει κάποιος άλλος, ξαφνικά, επειδή πέταξε παρέα με τον Γκουρού ή το Σλάβεκ ή τον Ιωακείμ. Θέλει χρόνο.

Η αλήθεια είναι ότι στα μέρη που πετάμε με την εμπειρία που υπάρχει και τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν, δεν έχουμε την εμπειρία να το κάνουμε σε ακραίες συνθήκες, για τον απλούστατο λόγο ότι τις περισσότερες μέρες του χρόνου, ο καιρός μας κάνει το χατίρι, σε αντίθεση με άλλες χώρες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα στους πανευρωπαϊκούς στη Σλοβενία, για όσους θυμούνται, την ημέρα με τις εκτεταμένες καταιγίδες, που δώσανε τάσκ σε ένα παράθυρο ανάμεσα στη βροχή, και οι πρώτοι 6 στο γκολ μετά από 50 χλμ πτήση, ήταν όλοι Ελβετοί.

Εμείς, δεν έχουμε αυτή την εμπειρία, και ούτε κάποιος θα μας την χαρίσει, ούτε όμως είναι σοφό να την αποκτήσουμε ρισκάροντας.

Κλείνοντας, νομίζω ότι οι αγώνες είναι πολύ σπουδαίοι για να αρχίσει κάποιος νέος πιλότος να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς είναι το παραπέντε και ποιες είναι οι καταστάσεις ρίσκου που το προσδιορίζουν και τα επίπεδα εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει απέναντι στη γνώμη των άλλων αλλά και στην προσωπική του κρίση. Είναι ένα περιβάλλον το οποίο δεν είναι αποστειρωμένο από κινδύνους, και δεν υπάρχει ο εκπαιδευτής σου που θα κάνει απολύμανση σε κάθε τι επικίνδυνο για να αποφευχθεί ένα ατύχημα, αλλά εσύ ο ίδιος που πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τα προσωπικά σου όρια και να τα επεκτείνεις ΛΙΓΟ κάθε φορά.

Η βιασύνη να αποδείξεις, μπορεί να σε φοβίσει, γιατί είναι σύγουρο ότι κάποτε θα τρομάξεις

Βαγγέλης Τσούκας

[orck]

Guru μηπως υπερβαλεις λιγακι;
το γεγονος οτι εξεφρασα μια γνωμη/φοβια οτι δεν με ευχαριστει να πεταω κοντα σε καταιγιδα και οτι δεν θα το εκανα γιατι δεν βλεπω καποιο λογο να το κανω το θεωρεις σαν απαξιωση του αγωνα;
και απο με κατηγοριοποιεις και με κατατασεις στην κατηγορια 3; (sic)
τι ακριβως διαβασες στο ποστ μου;

Καταιγιδολογίας συνέχεια….

Προσωπική μου άποψη είναι ότι το θέμα των καταιγίδων είναι αρκετά απλό:

Το XC γίνεται με συνθήκες αστάθειας άρα κάποιος που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με αυτό, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να μάθει να αξιολογεί/αποφεύγει/αντιμετωπίζει τις καταιγίδες.

Ήθελα να σταθώ στο θέμα του φόβου και ιδιαίτερα στο πως επηρεάζει την διαδικασία μάθησης και απόκτησης εμπειρίας.

Ο φόβος είναι μια φυσιολογική αντίδραση απέναντι στο άγνωστο, το έχουν όλοι οι αρχάριοι που ξεκινούν τις πτήσεις. Διακρίνω τρεις κατηγορίες αντίδρασης:

1. Προσπαθούν με αργά βήματα και συμβουλές να αποκτήσουν γνώση και εμπειρία.
2. Αποφασίζουν ότι δεν θέλουν να ασχοληθούν με αυτό, και αλλάζουν σπορ.
3. Δικαιολογούν την απόφασή τους απαξιώνοντας τους υπόλοιπους που ασχολούνται (είστε τρελοί? Πηδάτε από τα βουνά με ένα κομμάτι πανί?).

Το 1 & 2 είναι υγιής αντίδραση.

Παρόμοια είναι και η κατάσταση με τις καταιγίδες.

Επειδή τα αρχικά ποστ του orc/MIK άρχιζαν να μοιάζουν με την κατηγορία 3 (100% πιθανότητα καταιγίδας, 150 άτομα με αρκετό μυαλό, κλπ), γι αυτό και μόνο τον λόγο αντέδρασα.

Τα υπόλοιπα θέματα σχετικά με την καταιγίδα, έχουν συζητηθεί αρκετά.

[guru]

και εγω δεν καταλαβαινω γιατι να απογειωθει καποιος για αγωνα με τασκ 60χλμ οταν ξερεις οτι ειτε θα σε ρουφηξει η καταιγιδα ειτε θα ακυρωθει ο αγωνας

Υπερβάλλω ώστε να γίνουν κατανοητά ορισμένα πράγματα.

Δυστυχώς σας πήρε η μπάλα εσένα και τον ΜΙΚ.