Συντονιστής: Moderators
JollyRoger έγραψε:χμμ.. με ποιό τρόπο πιστεύεις οτι συνεννοείται το σύμπαν, η φυση κλπ, προκειμένου να διατηρείται σε τέλεια ισορροπία;
JollyRoger έγραψε:Σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που έχει την είσοδό της ανοιγμένη στο φως, ζουν από παιδιά άνθρωποι αλυσοδεμένοι από τα πόδια και τον τράχηλο.
Πίσω τους, ψηλά και σε απόσταση, υπάρχει φωτιά αναμμένη και στο ενδιάμεσο ένας δρόμος, κατά μήκος του οποίου βρίσκεται ένας μικρός τοίχος, όπως τα παραπετάσματα των θαυματοποιών. Πίσω απ΄ τον τοίχο περνούν άνθρωποι μεταφέροντας πάνω από το ύψος του κάθε λογής αντικείμενα, καθώς και ομοιώματα ανθρώπων και ζώων. Οι σκιές τους προβάλλονται χάρη στο φως της φωτιάς στο βάθος του σπηλαίου, το μοναδικό οπτικό πεδίο των δεσμωτών. Ανήμποροι να κινηθούν και περιοριζόμενοι στη φυσική τους όραση οι έγκλειστοι νομίζουν πως οι σκιές είναι τα ίδια τα αντικείμενα και ο αντίλλαλος από τις ομιλίες εκείνων που κινούνται πίσω από το τοιχίο, η φωνή των σκιών.
Ο κόσμος του σπηλαίου και όσα διαδραματίζονται εντός του είναι τόσο δεδομένος, ώστε να μη γεννά την παραμικρή αμφιβολία για το αν είναι αληθινός.
Καθηλωμένοι στην ίδια θέση οι έγκλειστοι βλέπουν μόνο σκιές και, ελλείψει άλλων ερεθισμάτων, θεωρούν αυτονόητη την αυθεντικότητά τους. Τα δεσμά τούς στερούν κάθε δυνατότητα κίνησης, αυτενέργειας και διεύρυνσης του οπτικού τους πεδίου. Προσωπική δράση δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνον όρασης αλλά και αυτή δεν είναι άλλο από παθητική παρατήρηση των συμβάντων, αναντίρρητη αποδοχή των δεδομένων των αισθήσεων, άγνοια, πλάνη.
Στον κόσμο του σπηλαίου επικρατεί απόλυτη ομοιομορφία. Κανένας δεσμώτης δεν ξεχωρίζει από τους άλλους, γιατί κανένας δεν έχει συναίσθηση της μοναδικότητας του. Η αυτογνωσία και η ετερογνωσία απουσιάζουν, καθώς δε βλέπουν τίποτε άλλο εκτός από τις σκιές του εαυτού τους και των συνανθρώπων τους.
Κάποια στιγμή όμως, ένας από αυτούς κατορθώνει να ελευθερωθεί και να ανέβει στον κόσμο του φωτός. Σηκώνεται, στρέφει το λαιμό του, περπατά, κοιτάζει προς το μέρος της φωτιάς και εν συνεχεία προς τα αντικείμενα που περιδιαβαίνουν το παρατείχισμα. Το πέρασμα από τη σκιά στο αισθητό είναι το πρώτο βήμα, η αρχή μιας επίπονης και κοπιώδους πορείας προς τη γνώση και την αλήθεια.
Ο δεσμώτης έρχεται πιο κοντά στο ον και σε αντικείμενα περισσότερο πραγματικά. Πλάι του βρίσκεται κάποιος που διακριτικά τον καθοδηγεί, συζητώντας και ρωτώντας τον σχετικά μ΄ αυτά που πρωτοαντικρίζει.
Ο δεσμώτης τότε περιέρχεται στην κατάσταση του απορείν, βρίσκεται σε αμηχανία και αδυνατεί να δώσει μιαν απάντηση, όταν αυτός που είναι δίπλα του τον ρωτά τι βλέπει. απορείν δεν εκφράζει μόνον την πνευματική του σύγχυση, αλλά και τη συνειδητοποίηση της αγνοίας του. Η ύπαρξη των ομοιωμάτων θέτει εκ των πραγμάτων ζήτημα σύγκρισης με τις σκιές τους, αναφορικά με το βαθμό αυθεντικότητας. Ο δεσμώτης καλείται ν΄ αποφασίσει ποιο από τα δύο δεδομένα είναι αληθέστερον.
Η πορεία προς τον κόσμο του φωτός σηματοδοτείται από ένα πλήθος δυσχερειών και από οδύνη.
Κοιτάζοντας προς το μέρος της φωτιάς ο πλατωνικός ήρωας αλγοι και αδυνατεί να διακρίνει εκείνα ων τότε τάς σκιάς εώρα. Στρέφοντας το βλέμμα του λίγο αργότερα προς την έξοδο του σπηλαίου υποφέρει κι ο πόνος του μεγιστοποιείται όσο περισσότερο πλησιάζει στον κόσμο των νοητών.
Αυτομάτως ο δεσμώτης αντιδρά, αμύνεται, επιμένει να θεωρεί τις σκιές αληθέστερες των ομοιωμάτων και προσπαθεί να επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση. Αυτό που προκαλεί την αντίστασή του, είναι παραδόξως αυτό που τον παρακινεί να εξέλθει από το σπήλαιο είναι το απορείν, που το τοποθετεί στο μεταίχμιο, ανάμεσα στο παρόν του κόσμου των σκιών και στο άδηλο μέλλον ενός καινούργιου κόσμου. Ο δεσμώτης δε θέλει να διακινδυνεύσει την ασφάλεια της ψευδαίσθησης για μιαν αλήθεια που δεν του εγγυάται εξαρχής κάτι καλύτερο. Η απάρνηση της ζωής του σπηλαίου και το ξεκίνημα μιας καινούργιας πορείας, η οποία, ώσπου να περατωθεί, τον αφήνει μετέωρο στο άγνωστο, συνεπάγεται αναμφίβολα οδύνη, ένα μεγάλο ψυχικό κόστος που δικαιολογημένα θα προσπαθήσει να αποφύγει.
Η αντίσταση θα καμφθεί σταδιακά, όταν αρχίσει να συνηθίζει την καινούργια κατάσταση, να εξοικειώνεται με τις νέες συνθήκες. Σταδιακά λοιπόν, ανεβαίνοντας στον κόσμο του φωτός, θα μπορέσει να διακρίνει τις σκιές των νοητών και τα είδωλα τους στις υδάτινες επιφάνειες, έπειτα αυτά τα ίδια και τέλος, τον ήλιο , την υπέρτατη ιδέα του αγαθού επίτροπο του ορατού κόσμου και αιτία ύπαρξης των πάντων.
Κάθε βήμα του δεσμώτη μεταβάλλει την ποιότητα της όρασής του. Η φυσική όρασις, η συνυφασμένη με την κατ΄αίσθησιν αντίληψιν, μετατρέπεται από παθητική παρατήρηση των σκιών σε ενεργητική κίνηση του βλέμματος, σε αμφιβολία τη στιγμή που αντικρίζει τη φωτιά και τα ομοιώματα των αντικειμένων. Κατόπιν, στο πρώτο στάδιο του νοητού, ισοδυναμεί με την διά του προσωπικού συλλογισμού απόπειρα σύλληψης των όντων ενώ στο τέλος της πορείας, λαμβάνει την έννοια της ενορατικής αποκαλύψεως: ο δεσμώτης θεάται το Αγαθόν, το βλέπει με τα μάτια της ψυχής του, το βιώνει.
........
πηγή: http://www.inpsy.gr/Articles/Bousiou%20ChaidoGR.htm
JollyRoger έγραψε:έχεις καμια ιδέα, σχετικά με το πως μπορεί να συνεννοείται το σύμπαν, αν υποθέσουμε οτι διατηρείται σε τέλεια ισορροπία;
vagos έγραψε:( κουκια σπερνω Χρηστο...πατσισαμε)
vagos έγραψε:JollyRoger έγραψε:έχεις καμια ιδέα, σχετικά με το πως μπορεί να συνεννοείται το σύμπαν, αν υποθέσουμε οτι διατηρείται σε τέλεια ισορροπία;
δικιο εχεις Μιχομ ,,,αλλα μηπως εχεις καμια ιδεα πως να πληρωσω μια επιταγη που βαραει καμπανακι αυριο ???
το βρησκω πιο αμεσο για σημερα!
και ρωτας τον σιγουρακι ανισορροπο να σου κανει λιανα τα περι ισορροπιας ?
με συγχωρείς, δεν ήξερα οτι η ερώτησή μου, ανταγωνιζόταν το πώς θα πληρώσεις την επιταγή σουvagos έγραψε:JollyRoger έγραψε:έχεις καμια ιδέα, σχετικά με το πως μπορεί να συνεννοείται το σύμπαν, αν υποθέσουμε οτι διατηρείται σε τέλεια ισορροπία;
δικιο εχεις Μιχομ ,,,αλλα μηπως εχεις καμια ιδεα πως να πληρωσω μια επιταγη που βαραει καμπανακι αυριο ???
το βρησκω πιο αμεσο για σημερα!
και ρωτας τον σιγουρακι ανισορροπο να σου κανει λιανα τα περι ισορροπιας ?
JollyRoger έγραψε:με συγχωρείς, δεν ήξερα οτι η ερώτησή μου, ανταγωνιζόταν το πώς θα πληρώσεις την επιταγή σουvagos έγραψε:JollyRoger έγραψε:έχεις καμια ιδέα, σχετικά με το πως μπορεί να συνεννοείται το σύμπαν, αν υποθέσουμε οτι διατηρείται σε τέλεια ισορροπία;
δικιο εχεις Μιχομ ,,,αλλα μηπως εχεις καμια ιδεα πως να πληρωσω μια επιταγη που βαραει καμπανακι αυριο ???
το βρησκω πιο αμεσο για σημερα!
και ρωτας τον σιγουρακι ανισορροπο να σου κανει λιανα τα περι ισορροπιας ?
JollyRoger έγραψε:κι αν υποθέσουμε οτι είναι σε τέλεια ισορροπία, τότε με ποιό τρόπο λες να συνεννοείται;
vagos έγραψε:
και ρωτας τον σιγουρακι ανισορροπο να σου κανει λιανα τα περι ισορροπιας ?
δεν είμαι σίγουρος... υποθέτω αναφέρομαι σε αυτό που θα λέγαμε 'πραγματικότητα', αν ήταν κοινή εμπειρία για όλους..Χρήστος Λάππας έγραψε:Αλήθεια, τι είναι το σύμπαν;
τι να σου πω, δεν έχω βιώσει τπτ τέτοιο που λες, αλλά αν συμβαίνει τότε θεωρώντας οτι συμβαίνει, για ποιό λόγο να συμβαίνει λες εσύ;Χρήστος Λάππας έγραψε: Και γιατί πιστεύεις ότι διατηρείται σε τέλεια ισορροπία; Αστέρια γεννιούνται και πεθαίνουν κατά εκατομμύρια την στιγμή που μιλάμε, έχουμε φαινόμενα ασύλληπτης βιαιότητας σε κλίμακες που είμαστε πολύ μικροί για να κατανοήσουμε πλήρως, κατά πάσα πιθανότητα άπειροι πλανήτες σαν την γη καταστρέφονται κάθε μέρα (παίρνοντας μαζί τους όλες τις μορφές ζωής που πιθανώς άνθησαν στο παράθυρο ευκαιρίας τους) καθώς το άστρο τους πλησιάζει την φάση του κόκκινου γίγαντα...
Αυτή είναι η "ισορροπία" που εννοείς; Εμένα μου φαίνεται απόλυτα χαοτικό το σύστημα.
εγώ πάντως δε θυμάμαι ούτε όταν ήμουνα 5 χρονών...Χρήστος Λάππας έγραψε:Το ότι μέσα σε αυτό το χάος κάποιοι πλανήτες σαν την γη ήταν αρκετά τυχεροί και βίωσαν ένα παράθυρο συνθηκών ευνοϊκό για την δημιουργία ευφυούς ζωής, δεν είναι παρά η εξαίρεση στον κανόνα και δεν σημαίνει επ' ουδενί λόγο ότι υπάρχει κάποιος ανώτερος σχεδιασμός για αυτό. Όταν υπάρχουν τα απαραίτητα χημικά συστατικά και ένα σύστημα συγκλονιστικά μεγάλης κλίμακας κάνει άπειρους συνδυασμούς για δισεκατομμύρια χρόνια, αργά ή γρήγορα, κάπου θα προκύψει κάτι σαν την Γη σήμερα.
Sprayman έγραψε:Υολόγισε το άθροισμα σύμφωνα με τις αριθμητικές αξίες των γραμμάτων.
Η + ΝΕΑ + ΣΕΛΗΝΗ = (365)
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ = (365)
Τυχαίο? Δεν νομίζω.!
JollyRoger έγραψε:τι να σου πω, δεν έχω βιώσει τπτ τέτοιο που λες, αλλά αν συμβαίνει τότε θεωρώντας οτι συμβαίνει, για ποιό λόγο να συμβαίνει λες εσύ;
για ποιό λόγο να θεωρήσω αυτό, κι όχι οτι υπήρχε συγκεκριμένος λόγος να συμπίψει με το τηλεφώνημα που έκανε τον περαστικό να σταματήσει για να ψάξει την τσάντα του;Χρήστος Λάππας έγραψε:JollyRoger έγραψε:τι να σου πω, δεν έχω βιώσει τπτ τέτοιο που λες, αλλά αν συμβαίνει τότε θεωρώντας οτι συμβαίνει, για ποιό λόγο να συμβαίνει λες εσύ;
Τα πράγματα δεν συμβαίνουν πάντα για κάποιο λόγο. Απλά συμβαίνουν, ακολουθώντας κάποιους φυσικούς κανόνες. Μια πλάκα πέφτει ακολουθώντας τον νόμο της βαρύτητας και σκοτώνει κάποιον που είχε την ατυχία να βρεθεί από κάτω. Χωρίς κανένα απολύτως λόγο.
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 5 επισκέπτες